Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieliłam nasz świat dziesiątki razy. Rozciągnęłam go do granic, do których tylko zdołałam dotrzeć. Z kadrów naszych nocy i dni wyłuskiwałam drobiny słów i gestów, które posłużyły mi za kanwę kolejnych. Do przeczekania, do wymilczenia, do oddychania.

Każdy ma jakieś dziury w sercu, powtórzył w myślach. Nie wszystkie trzeba zasypać za wszelką cenę.

Bardzo dojrzali, z pasmami siwych włosów na skroniach i siecią głębokich zmarszczek na twarzy. Skromni i niezwykle prawdziwi w swoich gestach i uśmiechach. Chyba
najwięcej czasu poświęcali sobie, chociaż nie byli parą, która zna się od niedawna. Matylda była prawie pewna, że dzielą ze sobą dużą część życia. Często rozmawiali przyciszonym głosem, jakby w tym, co mieli sobie do powiedzenia, nie było niczego poza nimi. Sprawiali wrażenie zamkniętych w tym swoim świecie jak w bezpiecznym
kokonie. Jedno drugiego rozśmieszało, przynosiło coś do picia albo brało za rękę w taki sposób, że Matylda ten dotyk niemal czuła.

Podobno miłość może się zacząć od jednego spojrzenia. W ich przypadku zaczęło się od listu. Przynajmniej u niego – wiedział o tym chwilę po sięgnięciu do koperty, którą upuściła w kawiarni. Ona potrzebowała więcej, chociaż tak naprawdę to musiał jedynie musnąć jej ucho swoim głosem. Umiał to robić jak mało kto. Przepadła. A później przepadło wszystko.

Odkrywałem świat przy tobie. Jakbym zaczynał od zera, każdy wspólny krok, dzień czy noc, śmiech i płacz. Znów zrozumiałem, ile radości dają pocałunki. Dziś wiem, że mogłem być bardziej zachłanny. Gdybym mógł cofnąć czas...