Pascal Mercier, a właściwie Peter Bieri w książce tej "przemyca" sporo zagadnień natury filozoficznej, co jest jak najbardziej na miejscu, jeśli wziąć pod uwagę jego wykształcenie i dorobek naukowy.
Padają w tej książce takie "tezy" jak choćby ta:

"Życie nie jest tym, co przeżywamy, jest tym, co wyobrażamy sobie, że przeżywamy" – prawda, że to dość dyskusyjne, jeśli się tak głębiej zastanowić?

Lub inna - moja ulubiona - "Nasze życie to niestałe konstrukcje z lotnych piasków, tworzone przez jeden podmuch wiatru, niszczone przez następny. Formacje daremności, które ulatują na wietrze, nim na dobre powstały".

Sama książka jest napisana w sposób dość oryginalny, bo zawarta została w niej jeszcze jedna książka – ta właściwa, jeśli chodzi o słowa, o nieco większej wadze, o większym ciężarze gatunkowym, zmuszająca nie tylko głównego bohatera Gregoriusa, nauczyciela łaciny i miłośnika języków, lecz również i czytelnika do odbycia podróży do Lizbony, a właściwie w głąb siebie po to, by dotrzeć do prawdy o samym sobie i o życiu.
Dlaczego Portugalia i dlaczego akurat Lizbona? Być może dlatego, że właśnie tam tworzył Fernando Pessoa, autor niezwykłej „Księgi Niepokoju”, z której Mercier do motta swej powieści użył takich oto słów:
„Każdy z nas to gromada rozmaitych postaci, obfitość samego siebie. Dlatego ten, kto gardzi otoczeniem, nie jest tym samym, który – w jego osobie – cieszy się tym otoczeniem albo się nim męczy. Rozległą kolonię naszego bycia zamieszkują różnego rodzaju ludzie odmiennie myślący i czujący.”

Jeśli szukacie SŁÓW, które mogłyby dać Wam odpowiedź lub choćby podpowiedzi, jak żyć, to myślę, że „Nocny pociąg do Lizbony” je zawiera. Polecam tę podróż i żałuję, że póki co - to jedyna powieść tego Pisarza przetłumaczona na język polski.

Pascal Mercier, a właściwie Peter Bieri w książce tej "przemyca" sporo zagadnień natury filozoficznej, co jest jak najbardziej na miejscu, jeśli wziąć pod uwagę jego wykształcenie i dorobek naukowy.
Padają w tej książce takie "tezy" jak choćby ta:

"Życie nie jest tym, co przeżywamy, jest tym, co wyobrażamy sobie, że przeżywamy" – prawda, że to dość dyskusyjne, jeśli się...