Jesienne wieczory dobrze jest rozpocząć powieścią obyczajową, która wprowadzi każdego w melancholijny nastrój. „Życie na zamówienie, czyli espresso z cukrem” Karoliny Wilczyńskiej jest jak ostatnie promienie słońca tuż przed mniej urokliwą częścią tej pory roku – pozwala nabrać sił, by stawić czoło posępnym dniom.

Rytm życia Miłki wyznacza praca w pensjonacie rodziców w Busku-Zdroju. Poranne śniadanie dla kuracjuszy, oprowadzanie ich po malowniczej okolicy i czas na zasłużony odpoczynek. Ten stały rytm zaburza sekret wyjawiony przez babcię dziewczyny tuż przed śmiercią. Od tej pory ta młoda, dwudziestoparoletnia kobieta postanawia żyć na własny rachunek. Szybko opuszcza rodziców, pensjonat i wyjeżdża do Kielc, w których niegdyś studiowała. Nie jest jednak łatwo zacząć dosłownie od zera – bez mieszkania, pracy i wsparcia bliskich.

Niepewna i dość strachliwa Miłka stawia swoje pierwsze kroki na nowej drodze życia, a ta wiedzie do Kawiarenki za rogiem – cichego, urokliwego miejsca, gdzie za barem stoi mrukliwy Remek, a kawę serwuje pewna siebie Paulina. Tuż obok miejsce przy stoliku zajmuje wróżka Wera, która jako pierwsza wyciąga do Miłki rękę i służy jej radą. Czy dziewczyna zdecyduje się zostać tutaj na dłużej? Czy zmieni coś w kawiarence i czy ona sama zmieni bohaterkę?

Po obyczajówce nie spodziewam się nigdy poruszania istotnych tematów. Mimo to autorka poradziła sobie z tym fenomenalnie, nie pozbawiając powieści lekkości. Dotyka problemu braku akceptacji własnego ciała, z którym zmaga się wiele kobiet. Usłyszymy tu wiele epitetów, które załamują wiarę we własne piękno, ale będziemy również świadkami, że atrakcyjność jest pojęciem względnym i być może ci niedoskonali we własnych oczach okażą się piękni dla innych, i to nie tylko ciałem, ale i duchem. Karolina Wilczyńska porusza także problem stalkingu i obsesji na punkcie drugiej osoby. Razem z Miłką doświadczamy przerażenia, ale również poczucia bezradności, gdyż żadna rada ze strony otoczenia nie wydaje się dobra, a stalker podąża za bohaterką krok w krok i staje się coraz bardziej opresyjny.

– Czasami czarne nie jest takie złe — powiedziała, patrząc Miłce prosto w oczy. – Na przykład kawa. Wyobraź sobie espresso. Ciemny, gęsty płyn, gorzki w smaku. A jednak ludzie nie rezygnują z espresso. Dlaczego? Bo daje mnóstwo energii i pozwala zebrać siły do działania. Tak też jest w życiu — czasami trzeba przetrwać coś gorzkiego, żeby zdobyć siłę do osiągnięcia celu. Bo on jest ważniejszy niż chwilowa niedogodność.

Nie brakuje jednak i tych dobrych emocji – miłości, przyjaźni i piękna. Książka na długo pozostawia nas z refleksją, czy jesteśmy dobrymi ludźmi, czy pojęcia takie jak bezinteresowność i wrażliwość na drugiego człowieka mieszczą się jeszcze w naszym słowniku. Postać Miłki przywraca w to nadzieję. Odnajdziemy tu również naukę dziecięcej radości z najprostszych rzeczy jak kawałek czekolady czy aktywnie spędzany wspólnie czas.

„Życie na zamówienie, czyli espresso z cukrem” otwiera cykl Kawiarenki za rogiem i pozostawia nas z pytaniem, jak potoczą się dalsze losy Miłki. Co konkretnie wyjawiła jej babcia i dlaczego nagle własna rodzina stała się dla niej obca? Czy dziewczyna w końcu odnalazła swoją miłość? Czy obsesyjny prześladowca zostawi ją w spokoju, a może to tylko cisza przed burzą?

Aleksandra Wróblewska