Bastion to najdłuższa powieść Kinga. Jest to dzieło, w którym autor snuje wizję świata (Ameryki) po wyginięciu większości społeczeństwa, tego, jak się owo społeczeństwo odradza (stopniowo), tworząc i organizując znów strukturę władzy, różnych podziałów, obowiązków oraz odbudowy tego, co zostało zniszczone.
Powieść pełna elementów fantastycznych, nadrealistycznych, czasem wręcz aż niemożliwych. Ale to tylko fikcja. Fikcja, w której kingowski styl i sposób opowieści został doprowadzony do zenitu – tutaj kumulują się wszystkie wady i zalety jego pisarstwa, ponieważ te grubo ponad tysiąc stron to nie tylko czysta akcja, ale masa odwołań, przypowieści, muzyki (tak!), anegdot, czy innych historyjek, które składają się na całość. Charakterystyczną cechą twórczości Kinga są doskonale stworzone, wielowymiarowe postacie, a w „Bastionie” pokazał on prawdziwy kunszt. I to nie w przypadku dwóch-trzech głównych postaci, ale całej ich plejady, bowiem znaczącą rolę odgrywa tutaj co najmniej kilkanaście osób, a każda z nich została nakreślona w sposób przemyślany i – co najważniejsze – bardzo realistyczny.
Podsumowując, „Bastion” to pozycja obowiązkowa nie tylko dla wielbicieli Kinga, ale wszystkich tych, których fascynują prawdopodobne wizje świata po zagładzie. Zwłaszcza, że wersja przedstawiona w tej powieści, a przynajmniej jej pierwsza część poświęcona przyczynom katastrofy i opisom wydarzeń w pierwszych tygodniach, jest przerażająco prawdopodobna.

Bastion to najdłuższa powieść Kinga. Jest to dzieło, w którym autor snuje wizję świata (Ameryki) po wyginięciu większości społeczeństwa, tego, jak się owo społeczeństwo odradza (stopniowo), tworząc i organizując znów strukturę władzy, różnych podziałów, obowiązków oraz odbudowy tego, co zostało zniszczone.
Powieść pełna elementów fantastycznych, nadrealistycznych, czasem...