CZEKOLADOWA MAGIA

Laura dosyć spontanicznie decyduje się na wyprowadzkę ze stolicy. Zamiast wielkomiejskiego szumu wybiera malutką i urokliwą pipidówę w Małopolsce. Chce odpocząć i nabrać oddechu. Nawet nie przeczuwa, że i tutaj, w Bukowej Górze, wydarzyć się może niemało. Zwłaszcza w jej życiu.

Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z twórczością Doroty Gąsiorowskiej, więc nie do końca wiedziałam, czego mogę się spodziewać po tej książce. Oczekiwałam raczej dobrej, wciągającej i co najważniejsze – nieprzesłodzonej powieści obyczajowej, która choć trochę skłoni mnie do przemyśleń.

„Kiedy więc nie ma już drogi powrotu, ani dna, od którego dałoby się odbić, często nie pozostaje nic innego, jak tylko skoczyć w najgłębszą toń mrocznego jeziora, by poznać jego nieodgadnione tajemnice.”

Co mnie zirytowało już na samym początku lektury, to brak rozdziałów. Może i książka nie jest napisana jednostajnym ciągiem, ale odstępy między fragmentami zdarzają się rzadko, co trochę utrudnia czytanie. Sam początek okazał się z resztą dla mnie nieco ciężki do przebrnięcia – miałam wrażenie, że autorka pisze tak naprawdę o wszystkim i o niczym. Za dużo było dla mnie myśli i przemyśleń, chwil zastanowienia i refleksji głównej bohaterki w stosunku do akcji. Nie polubiłyśmy się też szczególnie z Laurą – jej zachowanie wydawało mi się niedojrzałe, niepasujące do wieku i mocno przesadzone. Po przeczytaniu całości może i byłam w stanie zrozumieć jego część, ale z drugiej strony zdecydowanie wolę silne kobiece postaci. Takie, które nie użalają się nad sobą, nie roztkliwiają, ale podwijają rękawy i biorą się do pracy (czasem też do pracy nad sobą). Może za bardzo przyzwyczaiłam się do odważnych, pewnych siebie i uporu bohaterów, ale to już zupełnie inna kwestia. Również dialogi w powieści wydawały mi się strasznie nienaturalne, zdania zbyt długie i po prostu niepasujące. I co zabolało mnie chyba najmocniej – wszystko okazało się stanowczo zbyt pozytywne, zbyt przesłodzone i zbyt niemożliwe. Za dużo szczęśliwych zbiegów okoliczności, za dużo szczęścia na raz. Albo po prostu jestem zbyt dużą realistką/pesymistką…

„Karminowe serce” to opowieść obyczajowa całkiem niezła na chłodne wieczory, z odrobiną słodyczy i ciepła. Nie mogę jednak polecić jej każdemu, bo nie każdy czuje się dobrze w tego typu atmosferze.

www.carolinelivre.pl

CZEKOLADOWA MAGIA

Laura dosyć spontanicznie decyduje się na wyprowadzkę ze stolicy. Zamiast wielkomiejskiego szumu wybiera malutką i urokliwą pipidówę w Małopolsce. Chce odpocząć i nabrać oddechu. Nawet nie przeczuwa, że i tutaj, w Bukowej Górze, wydarzyć się może niemało. Zwłaszcza w jej życiu.

Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z twórczością Doroty Gąsiorowskiej,...