Książkę bardzo dobrze się czyta. Polecam

Książkę bardzo dobrze się czyta. Polecam

Zupełne rozczarowanie.
Główna bohaterka Emilia cale zycie oplakiwala ukochanego , ktorego stracila w powstaniu a UWAGA : nigdy go nie szukala, nawet wiecej, mozna powiedziec, ze ukryła sie przed nim, bo wyjechala do ciotki, gdzie jak sama stwierdzila Krzysztof tu jej nigdy nie znajdzie bo nie zna tego adresu.

Zupełne rozczarowanie.
Główna bohaterka Emilia cale zycie oplakiwala ukochanego , ktorego stracila w powstaniu a UWAGA : nigdy go nie szukala, nawet wiecej, mozna powiedziec, ze ukryła sie przed nim, bo wyjechala do ciotki, gdzie jak sama stwierdzila Krzysztof tu jej nigdy nie znajdzie bo nie zna tego adresu.

Cudowna książka. Wojna, miłość, tęsknota, ale również żal. Polecam z całego serca.

Cudowna książka. Wojna, miłość, tęsknota, ale również żal. Polecam z całego serca.

Przecudna powieść historyczno-obyczajowa, dotycząca powstania warszawskiego i czasów współczesnych.
Poruszająca i wzruszająca do głębi.
Autorka przed konstrukcją zdarzeń książkowych musiała wiele się napracować, przestudiować prawdziwe dane historyczne, detale i niuanse z 1944 roku.
,, W cieniu tamtych dni’’ to tytułowy okres walki z wrogiem podczas powstania.
Na końcu książki podaje bibliografię, z której skorzystała, aby przypieczętować, że napisała prawdę, jak również stworzyła nam możliwości byśmy poszerzyli tę wiedzę we własnym zakresie.

Wiele jest książek poświęconych temu wydarzeniu, ale myślę, że właśnie ta lektura na długo wryje się w naszą pamięć. Książka jest naprawdę niezwykła.
Akcja powieści toczy się dwutorowo – powstanie warszawskie i czasy współczesne.
Bardzo lubię tę formę i dobrze się w niej odnajduję czytając.
Wydarzenia historyczne są rzetelnie opisane , jedynie postać Emilii na ich tle jest wykreowana fikcyjnie.

Emilia wstąpiła do powstania pod pseudonimem Mila. Wszystko w nim straciła miłość, przyjaciół.
Teraz ma ponad 90 lat i jest starym schorowanym człowiekiem. Mieszkała z wnukiem, którego sama wychowała, jej mąż nie żyje, a córka zostawiła własne dziecko i wyjechała do Paryża.
Dwudziestoletni wnuk Mikołaj ma obiekcje czy zdoła zaopiekować się babcią podczas rekonwalescencji i rehabilitacji po operacji. Studiuje przecież w Katowicach filologię polską. Jednak przyjechał do rodzinnego Libiąża.
Podczas pobytu babci w szpitalu ,Mikołaj podczas porządkowania strychu przypadkiem natrafia na opaskę powstańczą oraz stare listy pisane przez babcię i adresowane do nikomu nieznanego Krzysztofa.
Teraz zaczyna się rozwijać akcja w teraźniejszości. Przychodzą na nowo głęboko skrywane wspomnienia i tajemnice zakopane już dawno w pamięci babci. A jednak Emilia całe życie pamiętała i skrywała, że nawet w piekle nie mogło być tak źle jak w ostatnich dniach sierpnia 1944 roku w Warszawie.

Cień wojennej zawieruchy odcisnął głębokie piętno w pamięci osoby , która przeszła przez to wszystko , a konsekwencje wpłynęły na kolejne pokolenia.

Dlaczego mama Mikołaja nie utrzymuje kontaktów ze swoją matką?
Dlaczego zostawiła własne dziecko i wyjechała?
Co za tajemnicę skrywała babcia przez całe życie?
Kim jest tajemniczy Krzysztof, adresat listów?
Czy Mikołaj da radę rozwiązać zagadki z przeszłości?

Na te wszystkie pytania znajdziecie odpowiedzi ,czytając tę powieść.

Ponadto jeszcze bardziej poszerzycie wiedzę na temat powstania, choć znacie z innych książek. Mądrości jednak nigdy dosyć. Autorka przedstawia wszystko bardzo drobiazgowo , nieustannie wartka akcja i stopniowane napięcie. Czyta się błyskawicznie, nie można się oderwać od książki. Jest wciągająca i to nawet za mało powiedziane.

Potraktujmy powieść jako hołd oddany wszystkim powstańcom, pomagającej ludności cywilnej , którzy oddali życie za wolność Polski.
Oby ta sytuacja nigdy się u nas już nie powtórzyła i nie trzeba było podejmować takich decyzji.
Książka bardzo na czasie przy trwających wojnach w Ukrainie i Izraelu.

Przecudna powieść historyczno-obyczajowa, dotycząca powstania warszawskiego i czasów współczesnych.
Poruszająca i wzruszająca do głębi.
Autorka przed konstrukcją zdarzeń książkowych musiała wiele się napracować, przestudiować prawdziwe dane historyczne, detale i niuanse z 1944 roku.
,, W cieniu tamtych dni’’ to tytułowy okres walki z wrogiem podczas powstania.
Na końcu...

Dobrze się czytało, ale przyznam, że bardziej podobała mi się "Doktórka od familoków".

Dobrze się czytało, ale przyznam, że bardziej podobała mi się "Doktórka od familoków".

70/52/2023

70/52/2023

Tyle osób czyta powieści Magdaleny Majcher, więc i ja spróbowałam. I nawet nieźle było, choć wielka literatura to nie jest. Ale i nie rości sobie pretensji do tego miana, więc wszystko w porządku. Napisane sprawnie, z wyczuciem dramatyzmu, a wątek powstańczy nie został wyssany z palca, ale poparty źródłami, których spis znajduje się na końcu książki. Wciągnęłam się na tyle, że spędziłam nad tą powieścią całą niedzielę i był to całkiem przyjemnie spędzony czas.
Fabuła podporządkowana jest tezie, którą wypowiada starsza pani do swojego wnuka: „Musisz poznać przeszłość swojej rodziny, aby zrozumieć teraźniejszość i dać szansę przyszłości”. Akcja skupia się na postaci 94-letniej Emilii, która opowiada historię swojej pierwszej miłości wnukowi. Na tle świetnie odtworzonych opisów wydarzeń powstańczych poznajemy losy młodziutkiej Mili i Krzysia, których życie zetknęło ze sobą w czasach wojny. Ich miłość brutalnie przerwana przez wybuch powstania warszawskiego nie miała szans na ciąg dalszy, a to, co oboje przeżyli przełożyło się na ich losy powojenne. Dlatego wnuk Emilii, słuchając wspomnień babci, próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie o powody zerwanych więzi między jego matką i babką, a także tego, dlaczego został jako dziecko porzucony i oddany na wychowanie do dziadków. Im bardziej wnika w opowieść Emilii, tym lepiej zaczyna rozumieć motywacje swojej matki i godzić się z jej decyzją o wyjeździe do Paryża. Przy okazji historia zatacza koło, bo poszukiwania ukochanego babki powodują zmiany w jego życiu osobistym.
„W cieniu tamtych dni” to powieść rozłożona na dwóch planach czasowych, co bardzo lubię. Równolegle autorka przedstawia współczesną historię rodziny Mikołaja i wojenną relację jego babki. Tę drugą urywa co jakiś czas w najbardziej emocjonujących momentach, umiejętnie utrzymując uwagę czytelnika i powodując, że ma się ochotę przeczytać jeszcze jeden rozdział.
Udało jej się również stworzyć dobre zakończenie. Dobre, czyli takie, które nie razi sztucznością i nie powoduje mdłości swoją cukierkowatością, a jednocześnie efektownie domyka całą fabułę.
Podobało mi się to moje dzisiejsze czytanie i pewnie wrócę jeszcze do tej autorki. Jeśli ktoś jeszcze nie zna twórczości Magdaleny Majcher (jest ktoś taki?) to polecam jako sposób na przyjemnie spędzony dzień z całkiem dobrą książką.

Tyle osób czyta powieści Magdaleny Majcher, więc i ja spróbowałam. I nawet nieźle było, choć wielka literatura to nie jest. Ale i nie rości sobie pretensji do tego miana, więc wszystko w porządku. Napisane sprawnie, z wyczuciem dramatyzmu, a wątek powstańczy nie został wyssany z palca, ale poparty źródłami, których spis znajduje się na końcu książki. Wciągnęłam się na tyle,...

Dobra, ale skądś już znam te historie...
Hmm...

....

Dobra, ale skądś już znam te historie...
Hmm...

....

Dwa plany czasowe: Powstanie Warszawskie i czasy współczesne, wielka miłość, rodzinne tajemnice. Historia o tym jak traumy jednego pokolenia wpływają na kolejne i jak ciężko jest pozbierać się po "końcu świata".

Dwa plany czasowe: Powstanie Warszawskie i czasy współczesne, wielka miłość, rodzinne tajemnice. Historia o tym jak traumy jednego pokolenia wpływają na kolejne i jak ciężko jest pozbierać się po "końcu świata".

Poruszająca opowieść o tajemnicach z przeszłości, walce dla dobra ojczyzny i błędów w młodości. Pokazuje, jak kruche jest ludzkie życie i by nie wahać się robić tego, co czujemy, że powinniśmy. W książce przeszłość pięknie wpływa na teraźniejszość.

Poruszająca opowieść o tajemnicach z przeszłości, walce dla dobra ojczyzny i błędów w młodości. Pokazuje, jak kruche jest ludzkie życie i by nie wahać się robić tego, co czujemy, że powinniśmy. W książce przeszłość pięknie wpływa na teraźniejszość.