Piękne ilustracje.
CAWPILE 7,86.

Piękne ilustracje.
CAWPILE 7,86.

"Cykada dzieli się historia.
Historia dobra. Historia prosta.
Historia, co nawet człowiek zrozumie.
Tok, tok, tok!"

"Cykada dzieli się historia.
Historia dobra. Historia prosta.
Historia, co nawet człowiek zrozumie.
Tok, tok, tok!"

Cykada pracuje w biurowcu, dzień w dzień przez siedemnaście lat, nikt jej nie lubi. To monotonne życie zostaje przerwane poprzez oddanie życia w pewnym sensie. Historia jest prosta, szybka do przeczytania (coś około 100 słów),a grafiki i historia są rewelacyjne.
Tok, tok, tok!

Cykada pracuje w biurowcu, dzień w dzień przez siedemnaście lat, nikt jej nie lubi. To monotonne życie zostaje przerwane poprzez oddanie życia w pewnym sensie. Historia jest prosta, szybka do przeczytania (coś około 100 słów),a grafiki i historia są rewelacyjne.
Tok, tok, tok!

Chociaż sam przekaz i forma są ciekawe, taki utwór jako samodzielna książka to dla mnie za mało. Już same opinie na lubimy czytać właściwie zdradziły całą treść, więc byłam bardzo zdziwiona czytając ,,Cykadę", że to już wszystko. To dla mnie wiersz/opowiadanie z obrazkami - treść i obrazy są w porządku chociaż specjalnie się nie wyróżniają. Doceniłabym gdyby to była część czegoś większego. Zaznaczam, że ciężko coś takiego sprawiedliwie ocenić.

Chociaż sam przekaz i forma są ciekawe, taki utwór jako samodzielna książka to dla mnie za mało. Już same opinie na lubimy czytać właściwie zdradziły całą treść, więc byłam bardzo zdziwiona czytając ,,Cykadę", że to już wszystko. To dla mnie wiersz/opowiadanie z obrazkami - treść i obrazy są w porządku chociaż specjalnie się nie wyróżniają. Doceniłabym gdyby to była część...

To moja kolejna powieść graficzna, autora wspaniałego „Przybysza”. Niewielka książka, surrealistyczna, mieszająca różne rzeczywistości.
Cykada opowiada swoja historię. Z narracji widać, że jest cudzoziemcem, nie znającym dobrze języka kraju, w którym żyje.
Cykada wygląda jak owad i pracuje w biurze przez 17 lat. Mimo, że jest dobrym, sumiennym pracownikiem pomiata się nim, jest wyzyskiwany, bity, pozbawiony praw, jakie mają inni zatrudnieni. W ponurym świecie biurowca spotyka go wyłącznie niesprawiedliwość, dyskryminacja, nieczułość. Nie ma przyjaciół. Wygląda na to, że jest pogodzony z sytuacją, że nie ma innego wyjścia. W końcu zostaje odesłany, bez pożegnania, na emeryturę.
Koniec zaskakuje i tchnie nadzieją, każdy może go zinterpretować na swój sposób.
Tekstu jest niewiele, ilustracji także, ale są bardzo klarowne i sugestywne. Króluje szarość, oprócz jednego akcentu zielonego, jest smutno, wręcz przygnębiająco. Dopiero pod koniec pojawia się żywa kolorystyka czerwono-pomarańczowa. Wyklejki też znakomicie oddają nastrój opowieści – ta z przodu tonie w szarościach kamiennego miasta, z tyłu bucha wieloma kolorami natury.
Czyta się szybko, książka pobudza do przemyśleń i zadumy.

To moja kolejna powieść graficzna, autora wspaniałego „Przybysza”. Niewielka książka, surrealistyczna, mieszająca różne rzeczywistości.
Cykada opowiada swoja historię. Z narracji widać, że jest cudzoziemcem, nie znającym dobrze języka kraju, w którym żyje.
Cykada wygląda jak owad i pracuje w biurze przez 17 lat. Mimo, że jest dobrym, sumiennym pracownikiem pomiata się...

Każdy wie, jak mocno potrafią wyzyskiwać swoich pracowników duże firmy i korporacje. W Polsce doświadczamy tego nagminnie, bo nieraz robimy za stosunkowo tanią i efektywną siłę roboczą Europy. Standardem są zatem niskie płace, przy horrendalnych wymaganiach pracodawcy, robienie nadgodzin, podczas gdy na tych samych stanowiskach, we Francji, Anglii czy nawet Niemczech, jest o wiele większy luz. Znam masę osób, która wyjechała za granicę do pracy "tylko na kilka lat" i już nigdy nie wróciła do Polski. Nie mieli po co, bo nagle ich status życiowy musiałby drastycznie spaść. "Cykada" od Shaun Tan to graficzna opowieść o właśnie takim, niemiłosiernym wyzysku. Nie odnosi się on oczywiście do naszego narodu, ale ogólnie ludzi pracujących w dużych firmach, gdzie mały, szary pracownik, jest traktowany jak nie-człowiek. Jest własnie cykadą, pracującą w pocie czoła, która na końcu nie usłyszy nawet słowa podziękowania.

Chyba każdy kto pracował w banku, ubezpieczeniach, albo dużej korporacji, odczuł czasem siłę wyzysku siły roboczej. Zlecanie zadań ponad moce przerobowe personelu, wygórowane progi premiowe i powolne zamienianie ludzi w automaty. Niby każdy wie jak to wygląda, ale nikt się nie przeciwstawi, bo przecież łatwo takiego pracownika zastąpić innym. Oczywiście mamy piękne hasła o prawie pracownika, możliwości walki z biurokratycznym terrorem i tak dalej, ale w praktyce to pic na wodę. Przez wiele lat zasuwa się w znoju, nie słysząc nawet dziękuję, a potem każe się spadać, najlepiej nie wypłacając emerytury. Nikogo nie interesuje co się stanie z takim człowiekiem. Swoje zrobił, więc może zdychać.

Właśnie obraz takiej bezduszności serwuje nam "Cykada". Tytułowa postać nie jest człowiekiem, inni traktują ją z pogardą, poniżają, wykorzystują i nie mówią nawet jednego dobrego słowa. Żyje w kącie biura, nie ma wstępu do wielu miejsc, a na po wieloletniej oddanej pracy, czyści biurko szefa, po czym idzie na dach, bo jest już nikomu niepotrzebna. Ta książka opowiada o przemocy, ale daje też nadzieję. Cykada w końcu odlatuje, tak jak inni jej pobratymcy. Jest w końcu wolna, po wielu latach trudu i znoju. Pytanie tylko, czy my też jesteśmy takimi cykadami, a może ich oprawcami? Jak wiele razy zdarzyło nam się pomóc innym? Pogadać, zaproponować wypad na kawę, czy po prostu pocieszyć. To ważne, bo te malutkie rzeczy sprawiają, ze odnajdujemy w sobie człowieczeństwo.

Każdy wie, jak mocno potrafią wyzyskiwać swoich pracowników duże firmy i korporacje. W Polsce doświadczamy tego nagminnie, bo nieraz robimy za stosunkowo tanią i efektywną siłę roboczą Europy. Standardem są zatem niskie płace, przy horrendalnych wymaganiach pracodawcy, robienie nadgodzin, podczas gdy na tych samych stanowiskach, we Francji, Anglii czy nawet Niemczech, jest...

„Człowiek nigdy nie kończy praca.
Cykada zawsze zostaje po godziny.
Kończy praca.
Nikt nie dziękuje cykada.
Tok, tok, tok!”

Poznajcie Cykadę. Cykada jedyne, co w życiu zna to praca. Cykada nie odmienia końcówek. Nie zdołała ich poznać? Czy może odebrano jej ludzki język? Może zapomniała co to mowa, ponieważ przywalono ją toną nieludzkiej pracy?
Cykady nie stać na czynsz. Mieszka w biurowej szafie.
Spóźnienia kończą się potrąceniem wynagrodzenia. Cykada jest pracowita i sumienna, ale nigdy nie słyszy podziękowań za swój wysiłek. Przychodzi czas na emeryturę. Nie słychać oklasków, nikt nie stawia tortu ze świeczkami.
Cykada wybiera się na dach wieżowca…
i zamieszkuje w mojej wyobraźni i sercu na zawsze. „Cykada” to kolejna powieść graficzna australijskiego artysty Shaun'a Tan'a. Mało kto rysuje tak, że słowa bywają zbędne. Że zastępują tony powieści. Chwytając za „Cykadę” w księgarni wiedziałam, że muszę ją przygarnąć i musi ze mną zamieszkać. Po raz kolejny utwierdzam się w przekonaniu, że komiksy i powieści graficzne to dzieła mówiące swoim językiem, który wybrzmiewa często głośniej niż monumentalna proza. Nie oszczędzajcie na tej formie opowieści.

Ja poczułam, że nie mogę pozostawić Cykady samej. Wręczę ją każdemu na skraju wypalenia zawodowego. Ponieważ tutaj kolory nie zawsze są dobitnie szare, na końcu można pofrunąć.
Cykada może jest Tobą? Mną? Kimś, kogo znasz?

„Człowiek nigdy nie kończy praca.
Cykada zawsze zostaje po godziny.
Kończy praca.
Nikt nie dziękuje cykada.
Tok, tok, tok!”

Poznajcie Cykadę. Cykada jedyne, co w życiu zna to praca. Cykada nie odmienia końcówek. Nie zdołała ich poznać? Czy może odebrano jej ludzki język? Może zapomniała co to mowa, ponieważ przywalono ją toną nieludzkiej pracy?
Cykady nie stać na...

Wyobraź sobie, ze siedzisz u przyjaciółki/przyjaciela i przy okazji rozmowy rozglądasz się po jej/jego półkach z komiksami. Nagle widzisz tytuł: Cykada oraz nazwisko Shaun Tan. To jeden z twórców, który potrafi w opowiadanie historii. Już samo to wiele mówi, czego można się spodziewać w środku.

Sięgasz. Cieniutkie. Z 30 stron. Zaczynasz przeglądać… i nagle historia Cykady absolutnie cię pochłania. Rozmowa ze znajomym przestaje Cię interesować. Skupiasz się na tym, co się dzieje w tym komiksie. Chcesz czytać dalej, do końca. Musisz się dowiedzieć, co tu się właśnie wydarzyło.

Zaskoczenie, a może nawet szok

Po 10 minutach skończyłaś/eś i jesteś na pewno zaskoczony, może nawet zszokowany (zależy ile % masz we krwi),na pewno otrzeźwiony. I zaczynasz przeglądać jeszcze raz. Teraz dopiero dociera w pełni niesamowita minimalistyczna forma tego komiksu.

Autor ma niewątpliwy talent, Cykada jest komiksem genialnym w swej prostocie. Historia zawiera w sumie nie więcej niż sto słów i kilkanaście rysunków. Jednocześnie jest idealnie pełna. Jedynie końcówkę można interpretować na różne sposoby.

Shaun Tan opowiada historię o samotności, inności i odrzuceniu. O brutalnym świecie, nieznającym litości, w którym żyjemy. Na szczęście ta historia nie przytłacza. Autor daje jakąś nadzieję, że jeszcze będzie dobrze. Wszyscy w pewnym sensie borykamy się z podobnymi problemami.

I nie potrzeba więcej rysunków ani słów. Opowieść się zamyka. Już dawno nie czytałam nic tak prostego i jednocześnie bardzo przejmującego.

Wyobraź sobie, ze siedzisz u przyjaciółki/przyjaciela i przy okazji rozmowy rozglądasz się po jej/jego półkach z komiksami. Nagle widzisz tytuł: Cykada oraz nazwisko Shaun Tan. To jeden z twórców, który potrafi w opowiadanie historii. Już samo to wiele mówi, czego można się spodziewać w środku.

Sięgasz. Cieniutkie. Z 30 stron. Zaczynasz przeglądać… i nagle historia Cykady...

Są Ludzie i ludzie. Jest Człowiek i człowiek, a ten różniący się literą podział tworzy nasz gatunek od zarania dziejów. Tylko kto jest "CZŁOWIEKIEM" przez duże "C"? kto tak naprawdę jest CZŁOWIEKIEM?
"CYKADA", to krótka opowieść o kimś nieistotnym... ale czy naprawdę nieistotnym? O kimś poniewieranym... ale czy zasłużenie poniewieranym? O kimś cichym... ale czy nie powinien być usłyszany? Po raz kolejny Shaun Tan zmusza nas do zatrzymania, do wciśnięcia hamulca, do uważniejszego przeżywania.
Ta, można rzec, niepozorna, cienka książka, która zawiera, można rzecz, niepozorne życie, to zapis codzienności Cykady, który pracuje w korporacyjnym porządku, jest trybikiem wielkiej maszyny, której celem jest zarabianie pieniędzy. Robi, co ma zrobić, a nawet robi więcej niż powinien, ale jest nikim, on nie ma ani grubego portfela, ani wypasionego mieszkania, choć tyra za dziesięciu. Jest pogardzany, wyszydzany, jest odludkiem, jest nikim... a życie ucieka, wymyka się Cykadzie, ulatuje gdzieś w niebyt, pomiędzy biurkiem i komputerem.
Iluż to jest takich "cichych pracowników", którzy nie narzekają, nie wymagają, tylko od czasu do czasu znikają?... Smutne, ale przerażająco prawdziwe i teraz mogę wam powiedzieć - Cykada jest Człowiekiem - Człowiekiem przez duże "C", a wszyscy "wielcy" są żałosnym robactwem.
Gdy czytamy tę książkę, coś się w nas porusza, coś zmienia, coś buntuje. To nie może być tak! To nie może być wszystko! Świat nie może być taki podły! Tylko, że tak jest, tak właśnie bywa. Nie od dziś jestem oczarowana Shaun Tan'em, bo potrafi w najprostszy sposób pokazać największą prawdę. Jest w jego obrazach metafora, bardzo dosadna i jasna, ale jest też zawsze zwycięstwo. Zwycięstwo, tak jak tutaj, bywa gorzkie, ale pozwala wierzyć w lepszy świat. Pozwala mieć nadzieję na jakąś świętą sprawiedliwość.
Przepięknie wydana, cudownie zilustrowana i prosto napisana opowieść o życiu małym, ale wielkim, o CZŁOWIEKU, który był cichy, cichutki, cichuteńki...

codzienność nieludzka
8/10
Wydawnictwo Kultura Gniewu

Są Ludzie i ludzie. Jest Człowiek i człowiek, a ten różniący się literą podział tworzy nasz gatunek od zarania dziejów. Tylko kto jest "CZŁOWIEKIEM" przez duże "C"? kto tak naprawdę jest CZŁOWIEKIEM?
"CYKADA", to krótka opowieść o kimś nieistotnym... ale czy naprawdę nieistotnym? O kimś poniewieranym... ale czy zasłużenie poniewieranym? O kimś cichym... ale czy nie powinien...

Cykada to pracownik marzenie. Przez siedemnaście lat bezbłędnie wykonuje wszystkie swoje obowiązki, a po godzinach zabiera się za zadania, których nie dokończyli ludzie. Nigdy nie choruje. Każdego dnia jest gotów na nudne i powtarzalne czynności. Całe jego życie podporządkowane jest pracy, której nikt nie docenia. Szefostwo traktuje go gorzej niż przeciętnego pracownika. Odbiera mu wszelkie prawa, zabrania nawet korzystać z biurowej ubikacji. Ludzie z pracy nie tolerują innego od nich pracownika, dlatego notorycznie prześladują go i dręczą. Kiedy Cykada przechodzi po ciężkich latach pracy na emeryturę czuje się już niepotrzebny. Wtedy udaje się na dach wysokiego budynku, a tam dzieje się coś niezwykłego..

Shaun Tan za pomocą garstki słów i przepięknych ilustracji bardzo prosto ukazał smutne losy owada. Różniący się od innych, sumienny pracownik biurowy trwa w świecie, w którym brakuje tolerancji, doceniania i szacunku dla cudzej pracy. Tu mowa o cykadzie w świecie ludzi, ale w realnym życiu może być to osoba o innym pochodzeniu, kulturze czy wyznaniu, która nigdy nie zostanie zaakceptowania przez społeczeństwo. Poruszony temat nieludzkości w korpo nie jest niczym nowym. Występująca tam bezduszność stała się czymś oczywistym. Sam bohater wydaje się pogodzony ze swoim losem. Zaakceptował szarą rzeczywistość i z pokorą znosi wszystkie otaczającego go niesprawiedliwości. Czy autor pokazał coś więcej, niż to co było mi znane wcześniej? Myślę, że nie, ale zrobił to w inny, nieszablonowy sposób, który poruszył moje serduszko. Bardzo mała rzecz o wielkim przekazie. I wizualnie taka piękna.

Cykada to pracownik marzenie. Przez siedemnaście lat bezbłędnie wykonuje wszystkie swoje obowiązki, a po godzinach zabiera się za zadania, których nie dokończyli ludzie. Nigdy nie choruje. Każdego dnia jest gotów na nudne i powtarzalne czynności. Całe jego życie podporządkowane jest pracy, której nikt nie docenia. Szefostwo traktuje go gorzej niż przeciętnego pracownika....