To nie pierwsza rzecz autorstwa Krystyny Jandy, którą przeczytałem i opiniuję. W poprzednich opiniach wychwalałem już ją jako moją ulubioną aktorkę polską. Ale także pisałem, że aktualny obraz Jandy czyli rozhisteryzowany symbol walki z obecną władzą, rozgorączkowaną i rozpolitykowaną, bardzo mi przeszkadza. Nie zmieniłem zdania w obu kwestiach. Dlatego tak chętnie zanurzyłem się w jej dzienniki z lat kiedy to ją uwielbiałem w każdej postaci.

Dziennik z lat 2005 – 2006 to przede wszystkim opis jej ciężkich zmagań z budową czegoś z czego później zasłynie czyli z jej Teatru Polonia. To opis jej żmudnej walki o swoją wolność artystyczną zakończoną sukcesem. To też jak zwykle zbiór wspaniałych anegdot o kinie i teatrze, opisów tego co Jandę cieszy i smuci, jej przemyśleń, żali, żartów i wspomnień.

Po tę część dziennika Jandy sięgnąłem na fali mojego zachwytu nad rolą Jandy w serialu „Królestwo kobiet” gdzie jest wręcz znakomita. Uwielbiam ją na ekranie. Pod warunkiem, że nie wkracza na tematy polityczne.

Szkoda jedynie, że ten dziennik wydaje Prószyński i S-ka….

To nie pierwsza rzecz autorstwa Krystyny Jandy, którą przeczytałem i opiniuję. W poprzednich opiniach wychwalałem już ją jako moją ulubioną aktorkę polską. Ale także pisałem, że aktualny obraz Jandy czyli rozhisteryzowany symbol walki z obecną władzą, rozgorączkowaną i rozpolitykowaną, bardzo mi przeszkadza. Nie zmieniłem zdania w obu kwestiach. Dlatego tak chętnie...

Jest to kolejny tom pełnego wydania Dzienników Krystyny Jandy.
Jest to także kolejny tom ukazujący niezwykle złożoną twarz aktorki. Z jednej strony twarda baba, ostra, nieprzebierająca w słowach, inteligentna, doskonała aktorka wiele wymagająca przede wszystkim od siebie.
Z drugiej strony poznajemy twarz wrażliwej, empatycznej kobiety, serdeczniej, ciepłej, pogodnej osoby.
I tak się zastanawiam, co jeszcze można by o tym Dzienniku napisać.
Jest genialny - podobnie jak jego autorka. Jest mądry, pogodny, zmuszający do spojrzenia na wiele spraw z dystansem- podobnie, jak jego autorka.
Nie dziwię się, że Dziennik Krystyny Jandy to ewenement na skalę światową.
Jest szczery, ale nie zdradza zbyt wiele, nie ukazuje intymności, nie jest wulgarny- podobnie, jak jego autorka.
Masa przemyśleń, mądrych zdań, zabawnych anegdot, przemyśleń głębszych i płytszych, ale zawsze wzbudzających uśmiech, to jak rozmowa ze starszą, najlepszą, niezwykle mądrą przyjaciółką.
Dziennik, każdy jego tom, każde zawarte w nim słowo, to cała Krystyna Janda, wspaniała kobieta, ikona światowego kina, osoba, która warto oglądać, słuchać, czytać.
Od bardzo, bardzo dawna żadna książka tak mnie nie porwała, jak wszystkie trzy tomy Dzienników.
Janda powinna być dawkowana każdemu bez względu czy ma depresję, melancholię czy ogarnął go głupawkowy śmiech. Janda i jej Dzienniki (wszystkie tomy) są doskonałe na każdą porę dnia, roku, na każdy stan ducha. Polecam do podczytywania od czasu do czasu we fragmentach, jak ja to robiłam i jako większą porcję na raz, gdy macie chęć na coś lekkiego acz mądrego, gdy dopada was większa porcja życiowego marazmu. 680 stron cudownej lektury.

http://pasje-fascynacje-mola-ksiazkowego.blogspot.com/

Jest to kolejny tom pełnego wydania Dzienników Krystyny Jandy.
Jest to także kolejny tom ukazujący niezwykle złożoną twarz aktorki. Z jednej strony twarda baba, ostra, nieprzebierająca w słowach, inteligentna, doskonała aktorka wiele wymagająca przede wszystkim od siebie.
Z drugiej strony poznajemy twarz wrażliwej, empatycznej kobiety, serdeczniej, ciepłej, pogodnej...