Niezbyt często się zdarza, przynajmniej w tym co czytałam, żeby drugie części jakiejś serii utrzymywały poziom swojej poprzedniczki. A tutaj zaskoczenie, bo autorzy nie utrzymują poziomu, a podnoszą go o poziom wyżej. Wreszcie pojawia się to, czego mi brakowało w Przebudzeniu Lewiatana, czyli tło polityczne Ziemi, oraz kolejne ciekawe pomysły na rozwój akcji z protomolekułą w roli głównej. Autorzy rozbujali się nie tylko z historią, ale także językowo całość wypada lepiej, bohaterowie staja się też bardziej z krwi i kości.

Domyślam się, że moja opinia w dużej mierze może opierać się na miłości, jaką darzę serial, przywiązaniu do aktorów odgrywających główne role. Ale faktem jest, że autorzy wykreowali naprawdę interesujący świat przyszłości, bardzo realny (jeśli kiedyś zasiedlimy inne planety), gdzie wszystko co znamy z Ziemi w kółko się powtarza plus czynnik obcy, pod postacią protomolekuły. Bardzo jestem ciekawa jak rozwiną się losy bohaterów i jak zachowa się ludzkość w obliczu czegoś, co może zagrozić całej populacji. Do tego w tej części pojawiły się wreszcie moje ulubione postacie z serialu, czyli Avasarala ze swoim niewyparzonym językiem i „urocza” sierżant Draper, oraz oczywiście Praks i jego córeczka, co wnosi ogromny powiew świeżości.

Jestem po trzecim sezonie serialu, więc wiem, że nie będę rozczarowana, przynajmniej kolejną częścią książki, ale przyznam szczerze, że najbardziej czekam na to, co mi nieznane i liczę, że wszystko pójdzie w dobrym kierunku.

Niezbyt często się zdarza, przynajmniej w tym co czytałam, żeby drugie części jakiejś serii utrzymywały poziom swojej poprzedniczki. A tutaj zaskoczenie, bo autorzy nie utrzymują poziomu, a podnoszą go o poziom wyżej. Wreszcie pojawia się to, czego mi brakowało w Przebudzeniu Lewiatana, czyli tło polityczne Ziemi, oraz kolejne ciekawe pomysły na rozwój akcji z protomolekułą...