Historia nie była zła, ale rewelacyjna też nie. Jak się dużo czytało o różnych sektach i tak dalej, to ta pozycja nie wnosi niczego nowego do tematu. Cała fabuła opiera się na rozmowie Moonbeam z jej psychologiem oraz agentem FBI, którym krok po kroku opisuje historię swojego życia w Legionie Pana, toksycznej i niebezpiecznej sekcie. Niestety miałam wrażenie, że autor bardzo słabo nakreślił portrety psychologiczne bohaterów, wyjątkiem był Luke - jego postać naprawdę mi się podobała i żałuję, że historii nie mogliśmy poznać od jego strony, byłoby to z pewnością o wiele ciekawsze. Z Moonbeam jest taki problem, że wyszła z niej trochę Mary Sue, a jej rola w całości zdawała mi się momentami Igrzyskami Śmierci, gdzie ostatecznie, to ona miała stać się liderką ocalałych z katastrofy braci i sióstr. Śmieszyło mnie to bardzo. Pod koniec książki, Moonbeam jest zarysowana, jako niezwykle mądra, dzielna i odważna. Nie spodobało mi się to. Wolałabym patrzeć na umysł człowieka skrajnie przesiąkniętego ideologią, który nawet po wyjściu na zewnątrz, wciąż widzi urojone zagrożenia. No cóż, może miała być to historia dla młodzieży, stąd delikatniejsze podejście do tematu. Dla mnie niestety nieco nudne przy tym. Ani razu nie czułam się podenerwowana czy niepewna o los bohaterów. Jak mówię, tylko Luke wybijał się z nudnego szablonu, ale nie miałam okazji dobrze go poznać. Książkę polecam, ale bez oczekiwań na jakieś emocje.

Historia nie była zła, ale rewelacyjna też nie. Jak się dużo czytało o różnych sektach i tak dalej, to ta pozycja nie wnosi niczego nowego do tematu. Cała fabuła opiera się na rozmowie Moonbeam z jej psychologiem oraz agentem FBI, którym krok po kroku opisuje historię swojego życia w Legionie Pana, toksycznej i niebezpiecznej sekcie. Niestety miałam wrażenie, że autor...