W najśmielszych snach nie sądziłabym, iż po przeczytaniu raptem 50 stron będę się zachwycać daną książką, a w tym przypadku właśnie to miało miejsce. Napiszę więcej, te pierwsze pięćdziesiąt stron, sprawiło, że książkę pochłonęłam w zatrważającym tempie, jednocześnie mogąc się delektować lekturą na wysokim poziomie.

Muszę w tym miejscu nadmienić, że "Niedobry pasterz" jest drugą częścią cyklu o Zygmuncie Rozłuckim, ale co najlepsze jest w tej serii to fakt, że nie trzeba koniecznie czytać całości od początku, bowiem nie ma szans, aby się pogubić. Autor umiejętnie dozuje nam informacje i możemy się jedynie domyślać, co łączyło wcześniej postaci odgrywające kluczowe role.

Narracja w "Niedobrym pasterzu" jest to typowa trzecioosobowa, ale nastawiona na losy jednego bohatera - w tym przypadku... tak nie pomyliliście się - Zygmunta Rozłuckiego. Wchodzimy w jego głowę, doświadczamy wszelkich emocji jakie nimi targały podczas śledztwa oraz staramy się zrozumieć tego, bądź co bądź, pogubionego człowieka, który w powolnym tempie rozbija się na kawałki depresji, czy stracie sensu życia. Zygmunt jest postacią złożoną, którą albo się uwielbia albo szczerze znienawidzi. Mi się on bardzo spodobał. Szczególnie jego zaciętość i dążenie do wyjaśnienia sprawy. Nie poddawał się nawet w najbardziej beznadziejnej sytuacji.

Ogromną zaletą tej powieści jest dbanie o szczegóły, na których większość pisarzy jest w stanie popłynąć. Żeby nie być gołosłowną podam w tym miejscu pewien przykład. Za każdym razem kiedy główny bohater spożywał alkohol z wyższej półki, autor w bardzo ciekawy sposób opisywał smaki, które wyczuwałam na moich kubkach smakowych. To było zaskakujące uczucie, ale dzięki temu mogłam się dowiedzieć wielu przydatnych informacji odnośnie whiskey.

Bardzo mi się podobało to, że w swojej najnowszej powieści Przemysław Borkowski potrafił oddać charakter miejsca i sytuacji rodem z lepszych skandynawskich kryminałów. Dało się przez całą powieść wyczuć skupienie, w pewnym sensie lekkie osamotnienie głównego bohatera a jednocześnie w bardzo ciekawy sposób opisane dochodzenie do sprawcy morderstwa.

I uwierzcie mi, do samego końca nie będziecie w stanie nawet przez chwilę domyślić się kto tak naprawdę zawinił i zabił 15-latkę, przez co tym bardziej zakończenie wbije w fotel.

więcej: czytamiogladam.pl

W najśmielszych snach nie sądziłabym, iż po przeczytaniu raptem 50 stron będę się zachwycać daną książką, a w tym przypadku właśnie to miało miejsce. Napiszę więcej, te pierwsze pięćdziesiąt stron, sprawiło, że książkę pochłonęłam w zatrważającym tempie, jednocześnie mogąc się delektować lekturą na wysokim poziomie.

Muszę w tym miejscu nadmienić, że "Niedobry pasterz" jest...