Niedobry pasterz

Zygmunt Rozłucki jest w moim rankingu wysoko jako najbardziej obrzydliwy bohater i to niekoniecznie z powodu alkoholu. Zakładam, że takie było zamierzenie autora, ale stworzenie takiej postaci to wielkie wyzwanie. Czy udane? Nie najgorsze, jednak czytałam „Informację zwrotną” więc w mojej skali poprzeczka jest dużo wyżej.
Wątek kryminalny jest nie najgorszy, chociaż mocno rozciągnięty i w większości przewidywalny.

Zygmunt Rozłucki jest w moim rankingu wysoko jako najbardziej obrzydliwy bohater i to niekoniecznie z powodu alkoholu. Zakładam, że takie było zamierzenie autora, ale stworzenie takiej postaci to wielkie wyzwanie. Czy udane? Nie najgorsze, jednak czytałam „Informację zwrotną” więc w mojej skali poprzeczka jest dużo wyżej.
Wątek kryminalny jest nie najgorszy, chociaż mocno...

Pomysl na zbrodnie dla mnie genialny ,rozwikłanie jej to ogromne zaskoczenie. Wszystko to co spotkało Zygmunta Rozłuckiego po drodze do wyjaśnienia tej dziwnej zbrodni , smutne i to bardzo.
Jedyne czego było tu dla mnie o wiele za dużo to dłużących się opisów stanu umysłu Pana psychologa.Bardzo spowalniało to czytanie książki.

Pomysl na zbrodnie dla mnie genialny ,rozwikłanie jej to ogromne zaskoczenie. Wszystko to co spotkało Zygmunta Rozłuckiego po drodze do wyjaśnienia tej dziwnej zbrodni , smutne i to bardzo.
Jedyne czego było tu dla mnie o wiele za dużo to dłużących się opisów stanu umysłu Pana psychologa.Bardzo spowalniało to czytanie książki.

Masakrycznie przegadana i rozwlekła. Najgorsza z trzech

Masakrycznie przegadana i rozwlekła. Najgorsza z trzech

Kolejny tom z Panem psychologiem. Dobrze i szybko się czyta. Polecam.

Kolejny tom z Panem psychologiem. Dobrze i szybko się czyta. Polecam.

Dobrze, że tym razem znacznie mniej tych chorych wnętrz psychiki, wiecej zwykłej logiki sledczej - choć przyczyny samooskarżenia jedngo (tytułowego?) bohatera nieco naciągane. I jak to podsumował inny s z bohaterów - nieźle to pokręcone.
Trochę ciążące w odbiorze to przgięcie alkoholowe innego z boohaterów; niby pozytywnego ale czy do końca?

Dobrze, że tym razem znacznie mniej tych chorych wnętrz psychiki, wiecej zwykłej logiki sledczej - choć przyczyny samooskarżenia jedngo (tytułowego?) bohatera nieco naciągane. I jak to podsumował inny s z bohaterów - nieźle to pokręcone.
Trochę ciążące w odbiorze to przgięcie alkoholowe innego z boohaterów; niby pozytywnego ale czy do końca?

Zacznę od tego, że opis na okładce niepotrzebnie podkolorowuje fabułę. Zwłoki zamordowanej dziewczyny wcale nie dowodzą brutalności sprawcy a presji mediów też specjalnie nie widać.
Tym razem autor dużo więcej miejsca poświęca zmaganiom protagonisty z wewnętrznymi demonami w postaci alkoholizmu i niespełnionej miłości niż rozwiązywaniu zagadki kryminalnej. Niestety, oba te wątki są rozczarowujące: zagadka kryminalna zostaje rozwiązana przypadkiem, nie dając wcześniej czytelnikowi wcześniej żadnych wskazówek poza typowaniem na chybił trafił. Natomiast wewnętrzne rozterki psychologa Rozłuckiego - niestety, kojarzyły mi się z sercowymi dramatami nastolatków.
Obcowanie z audiobookiem uprzyjemnia jednak lektor: Mariusz Bonaszewski, więc mimo iż ta powieść mnie rozczarowała to zacząłem słuchać tom trzeci przygód Zygmunta Rozłuckiego

Zacznę od tego, że opis na okładce niepotrzebnie podkolorowuje fabułę. Zwłoki zamordowanej dziewczyny wcale nie dowodzą brutalności sprawcy a presji mediów też specjalnie nie widać.
Tym razem autor dużo więcej miejsca poświęca zmaganiom protagonisty z wewnętrznymi demonami w postaci alkoholizmu i niespełnionej miłości niż rozwiązywaniu zagadki kryminalnej. Niestety, oba te...

Słabsza pozycja od 1szego tomu. Nadal przyjemnie się czyta, nie banalna

Słabsza pozycja od 1szego tomu. Nadal przyjemnie się czyta, nie banalna

Dobre. Cała trylogia dobra. Jestem mile zaskoczona,że człowiek znany z kabaretu pisze naprawdę dobre kryminaly. Bywa zabawnie i nostalgicznie. Do końca nie trafiam z zabójcą.

Dobre. Cała trylogia dobra. Jestem mile zaskoczona,że człowiek znany z kabaretu pisze naprawdę dobre kryminaly. Bywa zabawnie i nostalgicznie. Do końca nie trafiam z zabójcą.

Brawo dla Pana Borkowskiego za odwagę pisania pod prąd, niebanalne podejście do tematu pedofilii wśród księży. Kto przeczytał ten wie co mam na myśli, kto nie przeczytał - polecam. Natomiast irytował mnie nadmiar alkoholu w tym tomie. No cóż polska przypadłość.... Kolejne książki Borkowskiego przede mną.

Brawo dla Pana Borkowskiego za odwagę pisania pod prąd, niebanalne podejście do tematu pedofilii wśród księży. Kto przeczytał ten wie co mam na myśli, kto nie przeczytał - polecam. Natomiast irytował mnie nadmiar alkoholu w tym tomie. No cóż polska przypadłość.... Kolejne książki Borkowskiego przede mną.

Nie ma już tego efektu świeżości jaki był przy pierwszym tomie przygód Rozłuckiego, ale opowieść nadal jest interesująca. Chociaż od intrygi kryminalnej ciekawsza była dla mnie historia popadania głównego bohatera w alkoholizm.
Natomiast mam mieszane uczucia co do prób Borkowskiego wplatania swoich prywatnych pisarsko-kabaretowych wątków do xiążki. Niektóre, jak wywiad z Borkowskim w Gazecie Olsztyńskiej, są udane, a niektóre jak postać Robercika wzorowana na koledze z KMN są zaskakująco słabe.
No i Olsztyn tak realistycznie opisany. Brawo.

Nie ma już tego efektu świeżości jaki był przy pierwszym tomie przygód Rozłuckiego, ale opowieść nadal jest interesująca. Chociaż od intrygi kryminalnej ciekawsza była dla mnie historia popadania głównego bohatera w alkoholizm.
Natomiast mam mieszane uczucia co do prób Borkowskiego wplatania swoich prywatnych pisarsko-kabaretowych wątków do xiążki. Niektóre, jak wywiad z...