W torbie na ramieniu trzymam w jednej z przegródek "Zwierzenia Klauna" Boll-a, kiedy zacząłem czytać "Czuję" zacząłem się zastanawiać jak to jest z pisarzami niemieckimi - czy można powiedzieć, że piszą podobnie, mają charakterystyczny styl i sposób formułowania zdań. Utrudnieniem dla takiej tezy jest fakt, że Sebald tak naprawdę mieszkał przez większość życia w Anglii - i nie wiem teraz, wydaje mi się, czy jest coś w tym. Czytając Sebalda bardzo mi przychodził na myśl ten Boll schowany pod pachą - obydwaj mają bardzo precyzyjny styl, bez zbędnych ozdobników, obydwaj mają talent do tworzenia niezwykle celnych fraz, które zostają dłużej niż sama książka, pamiętam do tej pory z pierwszych stron "Siła wrażenia zabiła samo wrażenie". Najbardziej z czterech powiadań podobało mi się drugie - zapis podróży przez północne wochy i austrię - kontynuowane w czwartym opowiadaniu, w którym jednak teraźniejszość ustąpiła na rzecz historii rodzinnej miejscowości W. - co mnie do gustu przypadło jakby mniej, takie rzeczy już czytałem. Z trzecim opowiadaniem się rozminąłem, pierwsze było również świetne. Cały zbiór dość niejednorodny, chcę zobaczyć jak wyglądają jego inne rzeczy. Niemniej, bardzo dobre czytanie.

W torbie na ramieniu trzymam w jednej z przegródek "Zwierzenia Klauna" Boll-a, kiedy zacząłem czytać "Czuję" zacząłem się zastanawiać jak to jest z pisarzami niemieckimi - czy można powiedzieć, że piszą podobnie, mają charakterystyczny styl i sposób formułowania zdań. Utrudnieniem dla takiej tezy jest fakt, że Sebald tak naprawdę mieszkał przez większość życia w Anglii - i...