Ten kto mnie zna od strony czytelniczej, wie, że dobrą baśnią, czy fantasy, nigdy nie pogardzę.
„Niedźwiedź i słowik” doskonale zatem wpisuje się w moje gusta.
Jest to bowiem baśń co się zowie, ale zdecydowanie nie do czytania naszym milusińskim na dobranoc, a do przeczytania przez nas samych. Dorosłych.
To taka baśń „z wyższej półki”, w typie Andersena, czy braci Grimm.... tylko dużo bardziej mroczna, zawikłana, tajemnicza i osadzona w realiach naszego uniwersum, ponieważ akcja nie rozgrywa się tu ani za lasami, ani za górami, a niejako po sąsiedzku – na Rusi, w czasach, zanim jeszcze nastał carat.
Przyznam, że początek mojej znajomości z tą pozycją, nie był najszczęśliwszy, bo do połowy książki, na dobrą sprawę nie działo się zbyt wiele, a fabuła rozwijała się w tak powolnym tempie, że sztuką było przeczytać rozdział i nie przysnąć :)
Niemniej jednak, kiedy przebrnęłam przez to nieprawdopodobnie długie wprowadzenie, na przestrzeni kilku stron, zostałam w tempie ekspresowym całkowicie wessana przez wylewającą się nagle z kolejnych stronic, magię, grozę, oraz szybkie i często zaskakujące mnie zwroty akcji.
Pojawiające się w tempie lawinowym zagadki i niedopowiedzenia, tak podsycały moją ciekawość i rodziły tyle kolejnych pytań, że po prostu nie sposób było odłożyć tą książkę choćby na 5 minut, a wszystko co wcześniej wydawało mi się nijakie, oczywiste, szare i zwyczajne, zaczęło odsłaniać swoją drugą, sekretną stronę, o wiele bardziej barwną, niebezpieczną, brutalną, krwawą i niezwykłą.
O ile pierwszą połowę męczyłam 2 dni, to drugą część pochłonęłam w kilka godzin, czytając do drugiej w nocy, kompletnie zatraciwszy się w poznawanej historii.
Na dokładkę ta baśń, to nie jest tylko takie sobie bajanie, Ta opowieść ma również lekko zakamuflowane drugie dno, bo prócz wątku głównego, jest tu również przemycona kwestia ścierania się dwóch wiar, dwóch światów, starego i nowego ładu.
Tego w którym królują duchy opiekuńcze, nimfy, upiory i pogańscy bogowie, oraz surowego, bazującego na strachu przed gniewem Bożym, chrześcijaństwa. Na przykładzie wsi rodzinnej głównej bohaterki, możemy poznać warunki bytowe i obyczaje jakie panowały w zamierzchłych czasach, u naszych sąsiadów zza wschodniej granicy. Możemy też dokładnie zdać sobie sprawę z tego, jak bardzo ciemne i niebezpieczne czasy były jeszcze parę wieków temu.
Wszystko to zostaje nam przedstawione z namaszczeniem i z detalami ( często bardzo brutalnymi ), oraz przy użyciu stylizowanego słownictwa, co jeszcze bardziej pozwala nam się wczuć w klimat tej opowieści.
Na sam koniec, aby zachęcić tych, którzy się jeszcze wahają, powiem, że ten długaśny wstęp na który tak się krzywiłam, stał się całkowicie usprawiedliwiony, bo choć książkę wzięłam z przekonaniem, że jest to samodzielna pozycja, to okazało się, iż jest to jednak cykl, a ja w rękach mam dopiero część pierwszą tej historii.
I naprawdę nie mogę się już doczekać, aby poznać jej ciąg dalszy.
Zdecydowanie polecam przeczytanie „Niedźwiedzia i słowika” wszystkim tym, w których niezależnie od wieku, wciąż gdzieś drzemie dziecko.
Warto się przedrzeć przez mało zachęcający początek, bo później zostaniemy godnie wynagrodzeni za naszą cierpliwość.
Zapowiada się wspaniała historia

Kiedy zatem część druga ?????????

Serdecznie dziękuję wydawnictwu Muza, za umożliwienie mi zapoznania się z tą pozycją.

Ten kto mnie zna od strony czytelniczej, wie, że dobrą baśnią, czy fantasy, nigdy nie pogardzę.
„Niedźwiedź i słowik” doskonale zatem wpisuje się w moje gusta.
Jest to bowiem baśń co się zowie, ale zdecydowanie nie do czytania naszym milusińskim na dobranoc, a do przeczytania przez nas samych. Dorosłych.
To taka baśń „z wyższej półki”, w typie Andersena, czy braci...