Kolejna cześć z serii Miasteczko za mną i dalsze Losy Klementyny, Pogubionej Agaty, Dobrochny. Klementyna wracając od jednego z klientów nieszczęśliwie upada na schodach i skręca sobie nadgarstek, a to dla cukiernika oznacza duże trudności w wykonywaniu zleceń. W czasie rozmowy ze swoją najlepszą przyjaciółką Imką uświadamia sobie,że prze swoją kontuje nie będzie miała, za co utrzymać Pogubionej Agaty, Dobrochny i siebie. Kiedy Imka namawia ją by otworzyła rodzinną cukiernie, której smaki są jeszcze żywe wśród starszych mieszkańców miasteczka, Klementyna otwarcie przyznaje, że boi się rzeczy stałych i wciąż ma w bagażniku samochodu walizkę, gdyby po raz kolejny musiała uciekać. Przyznaje też, że czeka na znak, że decyzja o otwarciu cukiernia to jest dobry wybór. I nawet nie zdaje sobie sprawy, jak szybko taki znak otrzyma w postaci dwóch koni, które zdaniem syna gospodarza powinny zostać wysłane do rzeźni. Klementyna długo nie może zapomnieć widoku dwóch pięknych, zdrowych koni ,które prawdopodobnie strącą życie. I właśnie przeglądając strony fundacji zajmujących się ratowaniem koni podejmują decyzje, że za pieniądze, które ma na koncie wykupi je z transportu, a na utrzymanie siebie i najbliższych zapracuje otwierając cukiernie. Na początku konie będą mieszkać na podwórku znajdującym się na tyłach jej kamienicy. Szybko z pomocą przychodzi miejscowy komendant kupując worek owsa, a jeden z policjantów proponuje, aby konie zamieszkały w gospodarstwie rolnym jego rodziców. Klementyna nie zapomniała o rudej Feli, której mąż stosujący przemoc domową po wyjściu z więzienia chwali się do swoich kolegów z ławeczki, że pokaże jej, gdzie ma swoje miejsce. Klementyna słysząc rozmowę postanawia ratować koleżankę i jej dzieci. Jednak jak się później okaże nie wszystko można przewidzieć i zdarzenia wymykają się spod kontroli, gdyż mąż Feli bierze, jako zakładniczkę Dobrochnę, na szczęście jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki pojawiają się stróże prawa, jak również sklepowy Józek ze swoim kuzynem, którzy przychodzą z pomocą. Pogubiona Agata nie pozostaje dłużna widząc prawnuczkę w niebezpieczeństwie wymierza sprawiedliwość używając laski. W czasie pieczenia pączków Klementyna proponuje pracę Feli przy szyciu, a kiedy cukiernia zostanie już otwarta jako kelnerki. Felicja prosi o to, aby nie stosować wobec niej żadnej taryfy ulgowej i zagradza się na propozycję Klementyny. Pogubiona Agata wciąż spogląda w okno nie tracąc nadziei na to, że znajdzie odpowiedź na powracać pytanie, czy jej syn, który został zabrany w czasie wojny żyje i czy wyrósł na porządnego człowieka. Jak zawsze z pomocą przychodzi Św. Antoni, gdyż u Klementyny zjawia się starszy pan pytający o Agatę. Ta początkowo myśli, że jest nim zaginiony w czasie wojny Wituś syn, Agaty. Książka nie jest pozbawiona humoru, bo Dobrusia prosząca doktora Piotra o to, by pojechał z nią do szpitala, ponieważ chcę zobaczyć jak się wypluwa płuca i jak wygląda ślepa kiszka przyprawia o wybuchy śmiechu. Porusza jak zawsze ważne społecznie tematy jak pomoc ofiarom przemocy domowej, szacunek i empatia dla starszych ludzi, pomoc lokalnej społeczności, kiedy jedna z osób jest pomawiana o niemoralne prowadzenie, a właściwe o to, że córka Klementyny, Dobrochna jest z nieprawego łoża. Na arenę wydarzeń wkraczają doktor Piotr i Pogubiona Agata ze Starą Anną. Książkę polecam nawet jeśli Kuba to taki książę z bajki :)

Kolejna cześć z serii Miasteczko za mną i dalsze Losy Klementyny, Pogubionej Agaty, Dobrochny. Klementyna wracając od jednego z klientów nieszczęśliwie upada na schodach i skręca sobie nadgarstek, a to dla cukiernika oznacza duże trudności w wykonywaniu zleceń. W czasie rozmowy ze swoją najlepszą przyjaciółką Imką uświadamia sobie,że prze swoją kontuje nie będzie miała, za...