"O książkach Oty Pavla powiedziano i napisano sporo, choć na pewno znacznie mniej, niż się o nich pisać i mówić powinno" - Jiri Marek

Ota Pavel. Kto go zna? Kto o nim słyszał? Kto czytał jego słowa?

Pamiętam, gdy czytałam "Śmierć pięknych saren". No właśnie, pamiętam. Dokładnie pamiętam. Takich rzeczy się nie zapomina.
Jeśli można mieć obsesję na punkcie czyjejś literatury, to z pewnością moją obsesją jest proza Pavla (jedną z wielu)

I taki prezent od Wydawnictwa Czarne.

Życie Pavla i jego rodziny od podszewki. Losy Żydów zesłanych do obozów koncentracyjnych, Żydów poszukujących swej tożsamości, ojczyzny, tańczących danse macabre z komunizmem. Młodzi, dojrzewający w czasach wojny, rodzina, która staje się największym fundamentem życia.
Sama sylwetka Oty, który próbuje odnaleźć się w dziennikarstwie sportowym, który powoli dojrzewa do napisania swojego największego dzieła. Sport, który staje się pasją, pisanie, które staje się życiem.
Życiem i śmiercią.
Pisanie, które prowadzi go do obłędu, nieuleczalnej choroby psychicznej.
Obłęd, który nakręca go do pisania.
Kaczorowskiemu udało się złapać echo klimatu "Śmierci pięknych saren", za co jestem mu bardzo wdzięczna. Klimatu wspomnień dzieciństwa Oty spędzonego z ojcem, beztroskich wypraw na ryby, wypraw w Tatry, chowania swojej żydowskiej tożsamości.

Wszystko to na tle historii wojennej i powojennej Czechosłowacji. Politycznych zamieszek, komunizmu, socjalizmu, upadania i powstawania na nogi.

Myślę, że ta biografia to jeden z lepszych hołdów, jakie można oddać temu człowiekowi.
Z pewnością potrzebnych.

"O książkach Oty Pavla powiedziano i napisano sporo, choć na pewno znacznie mniej, niż się o nich pisać i mówić powinno" - Jiri Marek

Ota Pavel. Kto go zna? Kto o nim słyszał? Kto czytał jego słowa?

Pamiętam, gdy czytałam "Śmierć pięknych saren". No właśnie, pamiętam. Dokładnie pamiętam. Takich rzeczy się nie zapomina.
Jeśli można mieć obsesję na punkcie czyjejś...