Cała seria wprowadziła mnie trochę w abstrakcyjny czas bohaterek a teraz to nawet trochę się pośmiałam. Dorota porzucona przez faceta upija się do granic możliwości i całkiem przypadkiem trafia na szamana. Teraz to tylko zemsta czai w głowie Doroty i jeszcze kogoś. Bardzo fajnie się czyta/słucha i czas szybko mija. Polecam gorąco całą serię. Obecna "Szalona wiosna" jest 4 tomem serii: "Cztery pory roku".

Cała seria wprowadziła mnie trochę w abstrakcyjny czas bohaterek a teraz to nawet trochę się pośmiałam. Dorota porzucona przez faceta upija się do granic możliwości i całkiem przypadkiem trafia na szamana. Teraz to tylko zemsta czai w głowie Doroty i jeszcze kogoś. Bardzo fajnie się czyta/słucha i czas szybko mija. Polecam gorąco całą serię. Obecna "Szalona wiosna"...

Całą serię oceniam bardzo dobrze. Jednak w ostatniej części coś nie zagrało. Trochę baśni, trochę fantastyki....

Całą serię oceniam bardzo dobrze. Jednak w ostatniej części coś nie zagrało. Trochę baśni, trochę fantastyki....

Ach, cóż to była za przyjemność w czytaniu tej serii. Przyznam, że niepochlebne recenzje SZALONEJ WIOSNY, trochę mnie zniechęciły i byłam bliska zakończenia czytania na Zimie, jednak intuicja podpowiedziała mi, żeby przeczytać całość i cieszę się bardzo, że jej posluchałam. Mimo, że tom Szalona Wiosna, troszkę odjechany od rzeczywistości, choć bardzo naturalnie i lekko się to przyjmuje, to są też zakończenia wątków z poprzednich części. Podsumowując: seria jest przecudna w całości, nic w niej nie przeszkadza, wszystko jest spójne i wzruszająco piękne.
Czyta Paulina Holtz, przeuroczo.

Ach, cóż to była za przyjemność w czytaniu tej serii. Przyznam, że niepochlebne recenzje SZALONEJ WIOSNY, trochę mnie zniechęciły i byłam bliska zakończenia czytania na Zimie, jednak intuicja podpowiedziała mi, żeby przeczytać całość i cieszę się bardzo, że jej posluchałam. Mimo, że tom Szalona Wiosna, troszkę odjechany od rzeczywistości, choć bardzo naturalnie i lekko się...

Pierwsze trzy części cyklu były w porządku, ale ostatnia mnie rozczarowała. Wątek szamana nie był wiarygodny. Może gdyby to była osobna książka, a nie część serii ten wątek by się obronił?

Pierwsze trzy części cyklu były w porządku, ale ostatnia mnie rozczarowała. Wątek szamana nie był wiarygodny. Może gdyby to była osobna książka, a nie część serii ten wątek by się obronił?

Czy cos takiego mogło się zdarzyć naprawdę? Kto wie. Niezbadane są zakamarki ludzkiego mózgu. Dorota po uderzeniu się wpada do jakiejś piwnicy. Jest tam szaman, który godzi się na to, by jej świadomość umieścić w mózgu kochanki chłopaka. Ale coś poszło nie tak... Jest schowana w mózgu Michała. Piękna opowieść, pełna wzruszeń, warto przeczytać.

Czy cos takiego mogło się zdarzyć naprawdę? Kto wie. Niezbadane są zakamarki ludzkiego mózgu. Dorota po uderzeniu się wpada do jakiejś piwnicy. Jest tam szaman, który godzi się na to, by jej świadomość umieścić w mózgu kochanki chłopaka. Ale coś poszło nie tak... Jest schowana w mózgu Michała. Piękna opowieść, pełna wzruszeń, warto przeczytać.

Oceniam całą serię.
Uważam, że to naprawdę fajna seria i wszystkie tomy trzymają równy poziom. Wiadomo, że bohaterki są skrajne różne, ich motywację i działania dyktowane innymi pobudkami, ale są przede wszystkim z krwi i kości. Pozbawione są wydumania, egzaltacji, pretensjonalności. Seria koncentruje się na problemach współczesnych kobiet, walczących o akceptację, swoje miejsce, realizację marzeń. Ogromnym plusem są dialogi, które są niesamowicie naturalne, dynamiczne, życiowe. Polecam jako jesienne poczytadło

Oceniam całą serię.
Uważam, że to naprawdę fajna seria i wszystkie tomy trzymają równy poziom. Wiadomo, że bohaterki są skrajne różne, ich motywację i działania dyktowane innymi pobudkami, ale są przede wszystkim z krwi i kości. Pozbawione są wydumania, egzaltacji, pretensjonalności. Seria koncentruje się na problemach współczesnych kobiet, walczących o akceptację, swoje...

Całość na: http://www.ksiazkowewyliczanki.pl/2021/11/jak-wyglada-szalona-wiosna-aleksandra.html

Autora bardzo odważnie stworzyła akcję tego tomu i wydaje mi się, że przez to czytelnicy podzielą się na dwa obozy, albo tych zachwyconych motywem wykorzystanym przez pisarkę, albo tych, którzy zupełnie się w nim nie odnaleźli. Po dłuższej chwili od lektury myślę, że mnie jednak nie do końca przekonał ten wątek. Sama lektura była szybka i przyjemna, ale jednak Dorota mnie tej książce najbardziej uwierała. Do tej pory pozostałe tomy były dobrymi, wciągającymi obyczajówkami, a tutaj pojawił się mocny wątek paranormalny, który odcinał ten tom od poprzednich części i tworzył trochę oddzielną historię.

Książkę, mimo, że sporych gabarytów, czyta się szybko i dużej mierze z przyjemnością, choć przez dłuższy czas z niedowierzaniem i uśmiechem pobłażania. Przynajmniej tak było w moim wypadku. Patrząc na wszystkie cztery tomy tego cyklu, "Szalona wiosna" najmniej przypadła mi do gustu i pewnie niewiele bym straciła, gdybym jednak po nią nie sięgnęła. Tym bardziej, że nie wszystkie wątki zostały wyjaśnione, a w niektórych wypadkach, dopiero pojawiły się pytania bez odpowiedzi.

Całość na: http://www.ksiazkowewyliczanki.pl/2021/11/jak-wyglada-szalona-wiosna-aleksandra.html

Autora bardzo odważnie stworzyła akcję tego tomu i wydaje mi się, że przez to czytelnicy podzielą się na dwa obozy, albo tych zachwyconych motywem wykorzystanym przez pisarkę, albo tych, którzy zupełnie się w nim nie odnaleźli. Po dłuższej chwili od lektury myślę, że mnie jednak...

Przyszła wiosna, a z nią czas na ostatni tom serii Cztery pory roku Aleksandry Tyl. Muszę przyznać, że historii Doroty byłam bardzo ciekawa, bo to był najbardziej barwny ptak z opisanych przez autorkę bohaterek i nie zawiodłam się.

Opowieść o Dorocie nie jest zwyczajna, mamy tu watek parapsychologiczny, który początkowo mnie zaskoczył, jednak w miarę czytania było coraz ciekawiej i całościowo chyba ta historia najbardziej mi się podobała. Barwna, mega zabawna, a momentami nostalgiczna jak sama Dorota. Pani Aleksandra pokazała nam przemianę jaką przechodzi główna bohaterka, a także jej wewnętrzne rozterki, problemy, które dla jednych są błahe, a dla innych wręcz ciężkie do pokonania.

Jak już zdążyliśmy zauważyć każdy z tomów był o innej bohaterce jednak pojawiały się one epizodycznie w historii każdej z dziewcząt. Tu najwięcej było Alicji, ja wiem, że to siostra Doroty i był to taki naturalny zabieg jednak ta konkretna bohaterka bardzo działała
mi na nerwy i nasiliło się to w tej części. Za mało było mi Marianny i Kai, które też odegrały swoje role ale całość tej historii była spójna i ciekawa.

Pióro Aleksandry Tyl jest lekkie i przyjemne, całość cyklu przemyślana i ciekawie poprowadzona, jednak nie do końca wszystkie wątki akcji zostały zamknięte co jest na minus. Nie podobało mi się też zakończenie, spodziewałam się, że po takiej historii będzie wow, a tu niestety lekkie rozczarowanie. Podsumowując piękny obyczajowy cykl, który odrywa nas od codziennych kłopotów i pokazuje, że nie ma takiej burzy, po której nie może wyjść słońce.

Przyszła wiosna, a z nią czas na ostatni tom serii Cztery pory roku Aleksandry Tyl. Muszę przyznać, że historii Doroty byłam bardzo ciekawa, bo to był najbardziej barwny ptak z opisanych przez autorkę bohaterek i nie zawiodłam się.

Opowieść o Dorocie nie jest zwyczajna, mamy tu watek parapsychologiczny, który początkowo mnie zaskoczył, jednak w miarę czytania było coraz...

Pokonałam całą serię. Ta część, według mnie, była akurat tą najgorszą. Ciekawy wątek z Dorotą, reszta taka zapchajdziura. Cała seria to takie czytadło, nie wnosi nic do życia, szybko się zapomina. Szkoda, że autorka nie skupiła się na chwytliwych wątkach i bardziej szczegółowo nie pociągnęła pewnych znajomości. Zamiast tego stworzyła kilka irytujących postaci. M. in. główna bohaterka wkurzajaca, o dziwnym światopoglądzie, nadopiekuńczą i przewrazliwioną na swoim punkcie. Mam niedosyt jeśli chodzi o wątek Kai. W ostatniej części wspomniane o niej zaledwie w dwóch momentach. I tak można wymieniać...
Mam wrażenie, że gdyby wyrywkowo sięgnąć po którąś część, to nie mielibyśmy pojęcia o co chodzi w tym wszystkim. Całą serię oceniam na 6, drugi raz nie zdecydowałabym się przeczytać. Nie wiem czy jeszcze kiedyś sięgnę po tą autorkę, drażni mnie jej sposób pisania.

Pokonałam całą serię. Ta część, według mnie, była akurat tą najgorszą. Ciekawy wątek z Dorotą, reszta taka zapchajdziura. Cała seria to takie czytadło, nie wnosi nic do życia, szybko się zapomina. Szkoda, że autorka nie skupiła się na chwytliwych wątkach i bardziej szczegółowo nie pociągnęła pewnych znajomości. Zamiast tego stworzyła kilka irytujących postaci. M. in. główna...

Bardzo abstrakcyjna ... jednak na swój sposób ciekawa...

Bardzo abstrakcyjna ... jednak na swój sposób ciekawa...