Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Co ona takiego w sobie miała, że choć nie była już pierwszej młodości, potrafiła rozkochiwać do bólu, nie robiąc absolutnie nic, nie ośmielając, nie kokietując?”
Tom czwarty i ostatni za mną. Przywiązałam się do mieszkańców Krynicy, polubiłam bohaterów występujących na kartach tej sagi i na pewno w sercu jest lekki żal, że ta wspólna droga właśnie dobiegła końca.

„Po chwili przyszła refleksja, że od wielu lat jej czynami powoduje zazdrość o cudze szczęście.”
Aurelia i Filip prowadzą spokojne życie, ich dzieci rozwijają swoje zainteresowania i nie sprawiają problemów.
Stanisław ożenił się z Konstancją i ich małżeńskie życie wydaje się być szczęśliwe, jednak pozory mogą mylić.
Czy można jednocześnie kochać i odczuwać dyskomfort i niechęć kiedy ukochana osoba się do ciebie zbliża?
Czy takie małżeństwo ma szansę na szczęśliwe życie, czy będzie tylko grą pozorów?
Teosia długo nie mogła się pogodzić ze śmiercią Augusta, poświęca się więc pracy nie zważając na panującą zarazę, która zbiera coraz większy owoc.
Gdy na jej drodze znów pojawi się Nikodem Strzelecki dziewczyna nie będzie zadowolona.
Czy chłopak znajdzie drogę do jej serca?
Dwoje ludzi, którzy niosą na swych barkach przewinienia rodziców, czy zrozumieją, że dzieci nie mogą odpowiadać za coś czego dopuścili się ich bliscy?
Matylda odnalazła szczęście u boku Witalisa i choć wiodą życie skromne jest ono pełne miłości.
Czy prawda o tym jak potraktowali ją Strzeleccy zmieni coś w życiu małżonków?
Zuzanna i Seweryn Strzeleccy żyją we Lwowie nie martwiąc się o przyszłość, wszak przekręty majątkowe, których dopuścił się Seweryn przy aprobacie żony zostały starannie ukryte.
Co się więc wydarzy kiedy w ich domu zjawi się prawnik wynajęty przez Matyldę?
Czy prawda ujrzy światło dzienne?
Czy Matylda odzyska zagrabiony majątek?
Czy Zuzanna i Seweryn zapłacą za swą nikczemność?
Wojna, zaraza, powódź, los doświadcza naszych bohaterów kto przypłaci za to najwyższą cenę, a kto wyciągnie wnioski z wydarzeń jakie miały miejsce na przestrzeni lat i zmieni swe zachowanie?
Nikifor łemkowski artysta, sierota ,który całe życie poświęca się malowaniu.
Czy ktoś doceni te prymitywne obrazki?
Czy jego marzenie o uczeniu się w akademii spełni się?
Czy będzie on sławnym malarzem?

„Po blisko dwudziestu latach rozłąki rodzina znowu była razem.”
Piękna i barwna historia rodzin zamieszkujących Krynicę i pobliski Powroźnik, których życie zmienia się wraz ze zmieniającą się historią. Widzimy tu przemianę jaka zachodzi w społeczeństwie w kwestiach dotyczących nie tylko spojrzenia na życie i rozwój ich społeczności ale też i w kwestiach dotyczących kobiet, ich strojów, nauki, czy małżeństwa. W opowieść o losach rodzin wplecione są wydarzenia historyczne, pojawiają się również dobrze znani nam malarze, poeci czy artyści.
Edyta Świętek maluje nam obraz tamtych czasów i otaczającej przyrody. Ostatni tom domyka wątki z poprzednich części, które pozostały otwarte i łączy je w jedną spójną całość. Autorka stworzyła sagę, która w czytelniku wywoła emocje, poruszy niejedną strunę w duszy, sprawi, że nie raz się uśmiechniemy czy poczujemy irytację. Bohaterowie życiowi, walczący ze swoimi przywarami, słabościami i otaczającym światem. Czy będzie mi ich brakować? Tak, bo chętnie bym sama odwiedziła dom Pod Lipami, wypiła kawę z wyjątkowymi przyjaciółkami, pełną dobra i ciepła Aurelią, czasem nieżyciową Matyldą, zatańczyła charlestona z Wisławą czy pogalopowała konno w towarzystwie nieokiełznanej Teosi. Dziękuję autorce za ten niezapomniany i pełen emocji czas i z czystym sercem polecam tę krynicką przygodę.

„Co ona takiego w sobie miała, że choć nie była już pierwszej młodości, potrafiła rozkochiwać do bólu, nie robiąc absolutnie nic, nie ośmielając, nie kokietując?”
Tom czwarty i ostatni za mną. Przywiązałam się do mieszkańców Krynicy, polubiłam bohaterów występujących na kartach tej sagi i ...

Rozwiń

Zwiń

„Często odnoszę wrażenie, że całe moje życie kręci się wokół Harry'ego. W najważniejszych momentach zawsze jest gdzieś obok.”
Tydzień po premierze to idealny czas na opowiedzenie Wam o kolejnej części przygód niesfornego psiaka, rasy Husky syberyjski. Jak wiadomo z opisu rasa ta cechuje się dużą indywidualnością naszych czworonożnych przyjaciół i bardzo dużą aktywnością. Maleńki szczeniak, którego otrzymał Leon powoli rośnie jednak jego życie nie jest idylliczne a wręcz naszpikowane przygodami, wyprawami nie zawsze za zgodą właścicieli, mniejszymi bądź większymi przyjaźniami.

„Wystarczyła chwila nieuwagi, by Harrki wykąpał się w wodzie, próbując złapać jedną z kaczek.”
Harry powoli dorasta ale jego indywidualny charakter i ciekawość świata sprawiają, że niesforny szczeniak ma wciąż nowe przygody.
Kocha wolność więc nie zawsze pozwala grzecznie prowadzić się na smyczy, woła go natura stąd liczne ucieczki.
Pomimo licznych psot Harrki wyrasta na bardzo inteligentnego czworonoga, który bez problemów odnajduje drogę powrotną do domu.
Jak się okazuje nie każdy czworonóg to przyjaciel, a długie wędrówki czy biegi to to co pies kocha najbardziej.
Jest ciekawy świata i nie boi się go poznawać.
Pomimo, że początki były trudne pies pokochał swoją nową rodzinę.

„Lubimy nieraz usiąść i obejrzeć stare zdjęcia czy filmy. Odtwarzamy miłe wspomnienia i przeżywamy je raz jeszcze.”
Przyjemna i z pięknymi ilustracjami książeczka dla dzieci to niezwykła przygoda w jaką wyruszymy poznając losy tej rodziny. Autorka nie tylko przybliża nam cechy rasy Husky syberyjski ale opisuje liczne radosne ale i ciężkie chwile jakie może napotkać na swej drodze właściciel posiadający w domu tę rasę. Z czystą przyjemnością powróciłam do historii chłopca i jego psa. Polecam i dziękuję autorce za zaufanie i możliwość objęcia patronatem tej pozycji książkowej.

„Często odnoszę wrażenie, że całe moje życie kręci się wokół Harry'ego. W najważniejszych momentach zawsze jest gdzieś obok.”
Tydzień po premierze to idealny czas na opowiedzenie Wam o kolejnej części przygód niesfornego psiaka, rasy Husky syberyjski. Jak wiadomo z opisu rasa ta cechuje si...

Rozwiń

Zwiń

„Jeszcze będzie pięknie. Zobaczysz. Potrzeba tylko czasu – szepnął, a ja mu uwierzyłam.”
Czy małżeństwo nawet to najbardziej silne jest w stanie przetrwać najsilniejszy sztorm? Czy wiek małżonków ma wpływ na ich relacje? Czy to samo wydarzenie może mieć różne perspektywy? Anna Matusiak w swojej najnowszej odsłonie zaprasza nas do poznania historii dwojga ludzi, których los wystawia na próbę, czy ją zdadzą?

„Po prostu szukała winnego, bo obarczenie kogoś winą pomogłoby jej znieść ten niesamowity psychiczny ból.”
Elżbieta Balicka młoda, piękna kobieta która tak naprawdę dopiero rozpoczyna swe dorosłe życie.
Vincent Chybicki to wdowiec mający dorosłego syna i niezależność finansową.
Ich spotkanie nie zapowiadało burzy emocji jaka w nich się zrodzi, wszak ona mogłaby być jego córką.
Uczucie, które się rodzi sprawia, że zdania na temat tego związku są podzielone, jedni uważają Elżbietę za karierowiczkę i ladacznicę, która jest z Vincentem dla pieniędzy, inni im kibicują i trzymają kciuki.
Zakochani biorą ślub i wydawać by się mogło, że idylla trwa gdy jednak los postanawia wystawić ich na próbę, utrata ciąży porwanie Eli, porywacze, którzy są wciąż o krok przed policją.
Czy Vincentowi uda się zebrać pieniądze na okup i odzyskać żonę?
Dlaczego policji tak ciężko złapać porywaczy, jak to się dzieje, że tamci wiedzą o ich każdym kroku?
Czy po takich wydarzeniach można żyć spokojnie i szczęśliwie?

„Już nigdy się nie dowiem, czy byłaś ze mną szczera, Elżbieto. Już nigdy nie poznam prawdy”
Ania stworzyła powieść, która od początku wprowadza czytelnika w takie napięcie i oczekiwanie co dalej, że jest ono aż namacalne. Bohaterowie z dużym bagażem emocjonalnym idealnie wpasowują się w klimat powieści. Vincent jest zafascynowany swoją żoną, idealizuje ją i stawia na piedestale. Elżbieta jest pod dużym wpływem matki, która manipuluje ją, szantażuje emocjonalnie nie potrafiąc zaakceptować jej wyborów. Porwanie Elżbiety odsłania poniekąd charaktery bohaterów ich wnętrze, tych na których możemy liczyć i tych od których powinniśmy trzymać się z daleka. Policjant, który prowadzi śledztwo szybko zauważa, że to porwanie jest nietypowe, bo jakim cudem porywacze wiedzą o każdym kroku policji? Rodzą się wątpliwości czy na pewno porwana nie miała nic wspólnego z tym co się wydarzyło. Anna Matusiak pokazuje wiele psychologicznych aspektów ludzkich zachowań, walki z losem i własnymi słabościami, pozostawia sporo niedopowiedzeń by wyobraźnia czytającego mogła pracować na najwyższych obrotach szukając rozwiązań, dwa różne zakończenia pozwalają na wybranie tego które czytelnikowi bardziej odpowiada. Polecam

„Jeszcze będzie pięknie. Zobaczysz. Potrzeba tylko czasu – szepnął, a ja mu uwierzyłam.”
Czy małżeństwo nawet to najbardziej silne jest w stanie przetrwać najsilniejszy sztorm? Czy wiek małżonków ma wpływ na ich relacje? Czy to samo wydarzenie może mieć różne perspektywy? Anna Matusiak w...

Rozwiń

Zwiń

„(…) A ty? O czym marzysz?
Zaskoczył mnie tym pytaniem. Wtedy nie wiedziałam, o czym marzę. Zdawałam sobie sprawę, że kiedyś nadejdzie jakieś jutro, że powinnam mieć jakieś plany, do których powinnam dążyć, ale były one raczej mgliste i często się zmieniały.
– Nie wiem… Chyba cieszę się z tego, co jest."
Magdalena Witkiewicz moja ulubiona specjalistka od szczęśliwych zakończeń, ta po której powieści sięgam zawsze i z zamkniętymi oczami to również ta, która sprawia, że czytając jej słowa moje serce otulają emocje niczym ciepły kocyk. Jestem zaczarowana okładką, otulona wnętrzem czy można życzyć sobie coś lepszego? 


„Nie lubiła ryzyka, to i nie miała szans, by zaznać pełni szczęścia. Jej uczucia były jak wygodne kapcie, w których czujemy się bezpiecznie, ale w których nie pójdziemy przeżywać przygód w szerokim świecie."
Marianna i Michał poznali się w liceum.
Ona po chodzi z dobrej, zamożnej rodziny.e
On ma ojca alkoholika i musi pomagać mamie.
Uczucie między nimi wybucha nagle czy to będzie ono na całe życie?
Czy można być razem i być szczęśliwim kiedy masz przeciwko sobie rodzinę wybranki?
Czy odległość, która rozdzieli młodych kiedy Marianna pójdzie na studia scementuje ten związek, a może ktoś inny zdobędzie serce dziewczyny?
Elsa i Maks to pradziadkowie Marianny jednak ich przeszłość owiana jest tajemnicą.
Co się wydarzyło w czasie II Wojny Światowej?
Czy historia Niemki i Polaka i ich miłości będzie miała wpływ na przyszłe pokolenia?
Dlaczego babcia Helena nie chce mówić o swojej matce i jej rodzinie?
Czy Marianna odkryje tajemnicę swojej rodziny?
Czy tu możliwy jest Happy End?

„Marzenia uskrzydlają. I jeżeli masz obok kogoś, kto dmucha w twoje żagle, to naprawdę możesz popłynąć daleko."
Magdalena wie, że „Czereśnie zawsze muszą być dwie” to moja ukochana jej powieść i jestem jedną z tych osób, która twierdzi, że to najlepsza powieść Magdy. Teraz dołączyła do niej siostra czyli „Ulotny zapach czereśni”. Historia dwojga ludzi i ich rodzin, podejścia starszego pokolenia, że aby być szczęśliwym i dać szczęście trzeba pochodzić z odpowiedniej rodziny i mieć odpowiednie wykształcenie. Bohaterowie pojawiający się w całej historii oddają swoje emocje czytelnikowi, ich dylematy stają się naszymi. To opowieść o przezwyciężaniu swoich słabości, walce o marzenia, uczeniu się poczucia własnej wartości i miłości, jednak czy pierwsza będzie tą ostatnią? Połączenie przeszłości z teraźniejszością i nawiązanie do „pierwszych” czereśni świetnie wpasowane w całość opowieści i to nawiązanie do klasyki dramatu Williama Shakespear'a wprost genialne. Polecam

„(…) A ty? O czym marzysz?
Zaskoczył mnie tym pytaniem. Wtedy nie wiedziałam, o czym marzę. Zdawałam sobie sprawę, że kiedyś nadejdzie jakieś jutro, że powinnam mieć jakieś plany, do których powinnam dążyć, ale były one raczej mgliste i często się zmieniały.
– Nie wiem… Chyba cieszę się z ...

Rozwiń

Zwiń

„Przypomniała sobie to, co mówiła jej matka chrzestna. Według niej strawa miała niezwykły wpływ na ludzi. Oprócz tego, że dawała siłę, łagodziła ich charaktery, sprawiała przyjemność, rozleniwiała i rozczulała. To podczas obiadów i kolacji załatwiało się najważniejsze interesy, ale także oświadczało się czy świętowało przyjście na świat nowego członka rodziny. Nic tak nie jednoczyło ludzi, jak zastawiony stół.”
Morze Bałtyckie i miejscowości leżące u jego brzegu nigdy nie były moimi ulubionymi miejscami do podróży, bo od zawsze ciągnęło mnie w góry. Jednak pewnego kwietniowego deszczowego dnia pojechałam z przyjaciółką na weekend do Gdańska, na spotkanie z autorką i by zobaczyć na żywo pewną kamienicę, przejść się nad Mołtawę i poczuć niesamowity klimat przechadzając się wśród pobliskich kamieniczek czy Bazyliki Mariackiej.

„Przyjemny zapach rozniósł się po kuchni. Pamiętała, jak to przyrządzała ciotka. Przymknęła na chwile oczy i wywołała w pamięci dawne obraz. Ciepło rozlało się po jej ciele. Podniosła powieki i uśmiechnęła się do siebie. Gotowanie przynosiło jej ulgę.”
Frieda Astor ma szesnaście lat kiedy zaczyna pracę u Schopenhauerów.
Pod czujnym okiem swojej matki chrzestnej ma się szkolić i zdobywać doświadczenie by w przyszłości być kuchmistrzynią.
Ben i Robert przybywają do Danzig by zaciągnąć się na statek.
Przypadkowe spotkanie z Friedą nie zapowiadało, że połączyła ich niewidzialna nić.
Włamanie do Kamienicy Schopenhauerów, kradzież broszy pani Johanny, czy śmierć Anny matki chrzestnej Friedy spowodują, że wydarzenia potoczą się lawinowo?
Kto ukradł, kto zabił, czy odkrycie prawdy będzie łatwe?
Czy winni zapłacą za swe przewinienia, a może pieniądze i pozycja są w stanie zakamuflować wszystko?
Czy kobiety w osiemnastowiecznym Danzig będą miały siłę przebicia, a może męskie zdanie jest nadal najważniejsze?
Kim jest Mathilde?

„Westchnęła, po czym sięgnęła po miedziany kociołek zawieszony nad paleniskiem. Ustawiła go na trójnogu, a na jego dno włożyła masło, sypneła na nie garść ziół i wzięła głęboki wdech. Z takim zapachem będzie się jej kojarzyć kuchnia Anny … i kamienica Schopenhauerów.”
Czy powieść można czuć?
Tę zdecydowanie tak, a Anna Sakowicz stworzyła historię, która przesiąknięta jest zapachami uczuć, miejsc i potraw osiemnastowiecznego Gdańska.
Nie od dziś wiadomo, że kuchnia od zawsze jest sercem domu, bo w niej dzieje się magia tworzenia.
Kamienica Schopenhauerów to również opowieść o kobietach, ich pozycji w świecie, ich marzeniach, uczuciach, czasem zagubieniu a innym razem walce.
Anna Sakowicz idealnie wpasowała historię w klimat tamtych czasów, genialnie wykreowała bohaterów, wciągnęła czytelnika w cała historię, pokazała nie tylko domy państwa ale i biedotę, ludzi żyjących zgodnie z prawem i łamiących je na każdym kroku, pokazała różne kolory i barwy życia gdańszczan. Z niecierpliwością wyczekuję na kontynuację tej historii i całym sercem polecam.

„Przypomniała sobie to, co mówiła jej matka chrzestna. Według niej strawa miała niezwykły wpływ na ludzi. Oprócz tego, że dawała siłę, łagodziła ich charaktery, sprawiała przyjemność, rozleniwiała i rozczulała. To podczas obiadów i kolacji załatwiało się najważniejsze interesy, ale także o...

Rozwiń

Zwiń

„Prawda musiała w końcu ujrzeć światło dzienne. Nie ma niczego gorszego niż sekrety rodzinne. Głęboko skrywane tajemnice ryją dziury niczym korniki, niszcząc duszę i umysł. A potem jest już na wszystko za późno.”
Trzecia część Sagi Krynickiej za mną. Edyta Świętek znów przeniosła mnie w czasie, do miejsc urokliwych choć czasów niespokojnych. Co czeka naszych bohaterów?

„Szukał bohaterskiej śmierci, bowiem okrutnie ciążył mu ból istnienia. Był degeneratem zniszczonym we wczesnej młodości przez opiaty, a w sile wieku udręczonym niespełnioną miłością.”
Teodezja okrywa bolesną prawdę, która wpływa na jej późniejsze wybory życiowe.
Młoda kobieta coraz bardziej wie jaką drogą życiową chce iść, postanawia dalej się kształcić, kosztem uczucia, czy słusznie zrobi odtrącając tego do którego zabiło mocniej jej serce?
Dlaczego Teosia tak bardzo upiera się, że nie może wyjść za mąż?
Stanisław długo szukał swojej drogi, czy odpowiednia kobieta i wojna pomogą mu odnaleźć swoją ścieżkę życia.
Aurelia najpierw traci ojca, później odchodzą jej Łemkowscy rodzice, wydawać by się mogło, że powoli odchodzą również w niepamięć problemy wychowawcze związane z Teodezją i Stasiem, ale czy tak do końca wszystko się ułożyło?
Tajemnica skrywana latami wychodzi na jaw, czy zbierze swoje żniwo?
Wyjazd Teosi do Lwowa przynosi wieści o Strzeleckich, czy Matyldzie uda się odkryć co zrobiła jej szwagierka z mężem.

„Nie ma większego dobra na tej ziemi nad spokój, szacunek i miłość w rodzinie!”
Bardzo lubię sagi ponieważ mogę odkrywać losy bohaterów, przez kilka lat poznając historię ich rodzin. Zakończenie tomu drugiego w kulminacyjnym momencie spowodowało, że akcja tomu trzeciego rozpoczyna się bardzo dynamicznie i pomimo że wydarzenia następują w miarę szybko po sobie mam wrażenie, że ten tom dał szansę czytelnikowi na odpoczynek. Sporo tu opisów sytuacji politycznej, przejażdżek konnych, całego otoczenia a mnie wydarzeń w których biorą udział nasi główni bohaterowie. Tak jak w poprzednich tomach tak i tu dużą rolę odgrywają emocje, uczucia i walki o więcej wolności. Z niecierpliwością sięgnę po tom 4 by zobaczyć jak autorka pozamykała wciąż intrygujące mnie wątki.

„Prawda musiała w końcu ujrzeć światło dzienne. Nie ma niczego gorszego niż sekrety rodzinne. Głęboko skrywane tajemnice ryją dziury niczym korniki, niszcząc duszę i umysł. A potem jest już na wszystko za późno.”
Trzecia część Sagi Krynickiej za mną. Edyta Świętek znów przeniosła mnie w cz...

Rozwiń

Zwiń

„Bo może być pan pewien, że ja i Gracje się tym zajmiemy i będzie panu głupio, gdy pierwsze odkryjemy tajemnicę tego domu, tego trupa i tej zbrodni – odparła stanowczo.”
Aneta Jadowska powraca z najnowszą powieścią, a wraz z nią znów zawitamy w Ustce i wśród nowych bohaterów pojawią się znani czytelnikowi starzy znajomi. „Tajemnica domu Uklejów” rozpoczyna nowy cykl a wraz z nim poznajemy trzy wyjątkowe kobiety.

„Jeśli myślisz, że twój dzień był chujowy, pomyśl o dniu trupa leżącego u twych stóp (...)”
Nina Rawicz nie myślała, że przyjmując pracę przed siedmioma laty u Luli otrzyma ona nie tylko bezpieczeństwo ale i przyjaźń.
Lula wiedziała, że jej dni są policzone i postanowiła zadbać o przyszłość młodej kobiety.
Odziedziczony przez Ninę rodzinny dom Luli ma dać jej stabilizację, dach nad głową i szansę na spełnienie marzenia, jednak nie wszystko idzie tak jak powinno.
Już pierwszej nocy dziewczyna przeżywa traumę w postaci włamania i trupa u podnóża schodów.
Policja nie do końca wierzy w wersję dziewczyny.
Na ratunek ruszają pozostałe gracje, czyli Agata, gwiazda kryminałów, oraz Zuza, autorka pikantnych romansów.
Czy policja rozwiąże sprawę oczyszczając dziewczynę z podejrzeń?
Jakie sekrety kryje dom i czy to jedyny trup?
Czy Nina wyremontuje dom i zacznie spełniać swe marzenie?

„Gracje w natarciu, pomyślała i kliknęła w ikonę (...)”
Aneta Jadowska po raz kolejny trafiła w moje gusta czytelnicze stwarzając historię, która jednocześnie i trzyma w napięciu i bawi. Bohaterowie w większości bardzo pozytywni w odbiorze a kobieca przyjaźń pięknie wykreowana. Bardzo lubię styl pisania autorki i jej poczucie humoru, dzięki czemu przez powieść się płynie a dialogi wywołają uśmiech na niejednej twarzy. Z niecierpliwością czekam na kolejną część. Polecam.

„Bo może być pan pewien, że ja i Gracje się tym zajmiemy i będzie panu głupio, gdy pierwsze odkryjemy tajemnicę tego domu, tego trupa i tej zbrodni – odparła stanowczo.”
Aneta Jadowska powraca z najnowszą powieścią, a wraz z nią znów zawitamy w Ustce i wśród nowych bohaterów pojawią się zn...

Rozwiń

Zwiń