Na kartach powieści poznajemy Julię Zarzewską, sierotę, która niewiele pamięta ze swojego dzieciństwa. Po tragicznej śmierci matki, porzucona przez ojca, wychowywana zostaje przez daleką krewną, Barbarę. Gdy dziewczyna zostaje oddalona z posady guwernantki przez plotki na temat jej rodziny, postanawia dowiedzieć się prawdy na temat swojego pochodzenia. Z odsieczą przychodzi jej wuj Emil, który proponuje Julii pracę w rodzinnych stronach. Jednak czy powrót do Galicji okaże się dla Zarzewskiej dobrym rozwiązaniem?



Przyznaję się bez bicia, że uwielbiam książki, których akcja dzieje się w XIX wieku. Zazwyczaj mają one niepowtarzalny klimat, niezależnie czy dotyczą wydarzeń w Księstwie Polskim czy poza nim. Gdy tylko przeczytałam jej opis, od razu wiedziałam, że prędzej czy później będę chciała po nią sięgnąć. Historia, którą poznajemy na kartach tej powieści jest dość typowa dla tamtych czasów. Podczas lektury widać było, że autorka bardzo starała się odwzorować język i tematykę poruszaną w lekturach z czasu pozytywizmu i moim zdaniem zrobiła to bardzo umiejętnie. Losy Julii Zarzewskiej rozpoczynają się w momencie oddalenia dziewczyny z posady, wtedy to zaczynamy poznawać jej historię, jednak ona sama niewiele wie na temat własnego pochodzenia. I to razem z Julią staramy się dowiedzieć jak najwięcej na temat dziejów rodziny Zarzewskich. Poznajemy długo skrywane rodzinne tajemnice, stajemy się świadkami kolejnych tragedii. Sam pomysł na książkę przypadł mi naprawdę do gustu. Mamy tutaj połączenie tego, co najbardziej lubię, romans, tajemnice, ale też zabójstwa czy nieszczęśliwą miłość. Mimo wszystko, nieco zawiodłam się tempem rozwoju akcji, z początku książkę czytało się bardzo powoli i dopiero w około połowie, czyli w momencie wyjazdu Julii do Galicji, akcja nabiera tempa! Bohaterowie powieści są typowi dla okresu pozytywizmu. Mimo, że jest to książka napisana przez współczesną autorkę, momentami nie potrafimy tego odczuć. Julia jest panną z dobrego rodu, która doświadczyła silnej deprywacji macierzyńskiej, co spowodowało wyparcie tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w okresie dzieciństwa Zarzewskiej. Powrót w rodzinne strony działa na nią w pewien sposób terapeutycznie, Julia z dnia na dzień zaczyna przypominać sobie coraz więcej faktów i potrafi połączyć je w jedną całość. Bardzo spodobał mi się ten wątek, dodał całej historii oryginalności. Drugą postacią, którą w szczególności polubiłam był Karol, który okazał się księciem na białym koniu, wybawcą, miłością życia i najzwyczajniej w świecie – ideałem. Zakochałam się w nim już od pierwszych stron i mocno kibicowałam jemu i Julce. Motyw kryminalny oraz tajemnice rodzinne niekiedy potrafiły zmrozić krew w żyłach. Były świetnie wyważone, a cała historia została domknięta tak, aby nie pozostawić czytelnikowi zbędnych wątpliwości.

Podsumowując, jeśli lubicie książki, w których akcja osadzona jest w XIX wieku, to będzie coś dla Was! Łączy ona mnóstwo wątków, ale przy tym odzwierciedla styl pisania autorów pozytywizmu. To warta uwagi lektura również dla tych, którzy lubują się w tajemnicach rodzinnych. Ja jestem nią zachwycona i z chęcią sięgnęłabym po inne książki tego typu.

Na kartach powieści poznajemy Julię Zarzewską, sierotę, która niewiele pamięta ze swojego dzieciństwa. Po tragicznej śmierci matki, porzucona przez ojca, wychowywana zostaje przez daleką krewną, Barbarę. Gdy dziewczyna zostaje oddalona z posady guwernantki przez plotki na temat jej rodziny, postanawia dowiedzieć się prawdy na temat swojego pochodzenia. Z odsieczą przychodzi...