To już trzecia część serii z cyklu "Rozdroża",którą miałam możliwość przeczytać twórczości tej wspaniałej pisarki Sabiny Waszut,pięknie opisana historia dwóch splecionych rodzin ze sobą niemieckich i polskich,jest tu wielka miłość,a także trudne relacje.
Czasy strasznej,okrutnej wojny drugiej światowej i też czasy powojenne,wzrusza ta książka,chwytająca bardzo za serce.
Ciekawie się czytało tę powieść, piórem pisarka napisała bardzo dobrym.
Bohaterowie wspaniali,super.
Z czystą przyjemnością przeczytałam tą piękną,przejmującą sagę rodzinną.

To już trzecia część serii z cyklu "Rozdroża",którą miałam możliwość przeczytać twórczości tej wspaniałej pisarki Sabiny Waszut,pięknie opisana historia dwóch splecionych rodzin ze sobą niemieckich i polskich,jest tu wielka miłość,a także trudne relacje.
Czasy strasznej,okrutnej wojny drugiej światowej i też czasy powojenne,wzrusza ta książka,chwytająca bardzo za...

Ostatnia część trylogii autorstwa Pani Sabiny Waszut była tak wspaniała jak dwa wcześniejsze tomy. Akcja osadzona jest najpierw podczas drugiej wojny światowej, później opisywane są czasy powojenne. Splatają się losy rodziny polskiej i niemieckiej, jest wielka miłość, ale i trudne relacje. Ciężko się czyta o losach ludzi mordowanych ,przesladowanych, o nierównościach jakie występowały między człowiekiem a człowiekiem. Wszystkie trzy części pochłaniają czytelnika, chce się wiedzieć co dalej. Ja już zaopatrzyłam się w inną książkę Pani Waszut, wiem już, że należy od teraz do grona moich autorów, po których książki chętnie sięgam.

Ostatnia część trylogii autorstwa Pani Sabiny Waszut była tak wspaniała jak dwa wcześniejsze tomy. Akcja osadzona jest najpierw podczas drugiej wojny światowej, później opisywane są czasy powojenne. Splatają się losy rodziny polskiej i niemieckiej, jest wielka miłość, ale i trudne relacje. Ciężko się czyta o losach ludzi mordowanych ,przesladowanych, o nierównościach jakie...

Przepiękna rodzinna historia,Śląsk jakiego nie znamy,ludzkie losy i zakręty historii.

Przepiękna rodzinna historia,Śląsk jakiego nie znamy,ludzkie losy i zakręty historii.

To trzeci tom cyklu "Rozdroża" o losach śląskiej rodziny, której przyszło żyć w trudnych czasach, kontynuacja "W obcym domu".

Czas i historia zataczają koło. Zielony byfyj- symboliczny kuchenny kredens Zofii Zalewskiej stanie teraz w mieszkaniu jej wnuczki Oliwki, w jednym z odziedziczonych domów po pradziadkach Trauterach.
Akcja tego tomu zaczyna się w 2006 roku, ale tak jak w poprzednich tomach autorka wraca za pomocą wspomnień do czasów wcześniejszych. Dużo tu wspomnień Zofii i jej córki Gosi.

Po śmierci babci Oliwia nie może pogodzić się z myślą o sprzedaży odzyskanych przeze rodzinę matki śląskich domów. Wypowiedzenie umowy najmu mieszkania które zajmują wraz z mężem, zbiega się w czasie ze śmiercią lokatorki mieszkania sąsiadującego z pozostałym po babci.
Młode małżeństwo spodziewające się dziecka postanawia wyremontować mieszkania i tam zamieszkać. Za namową syna przyjaciółki babci, postanawiają ocalić od zapomnienie rodzinne zabytki, wyremontować obydwa familoki i odbudować kuźnię pradziadka. W trakcie rozmów rodzinnych na jaw wychodzi tajemnica ciotki Helenki i wuja Józefa. Rodzina poznaje Przemysława, bratanka dziadka Władysława. Przemysław pisze książkę "O kobiecie, która czekała" z wątkiem rodzinnym w tle. Wszystko zmierza do pozytywnego zakończenia.Jakiego?
PRZECZYTAJCIE SAMI!

Autorka akcję cyklu "Rozdroża" oparła na prawdziwej historii własnej rodziny, nie jest to fikcja literacka.
Oprócz sagi rodzinnej, pięknie ukazała nam uroki Górnego Śląska, tego współczesnego, przedwojennego i powojennego. Z piękną gwarą, umiłowaniem tradycji, kolorytem starych dzielnic z familokami i śląskimi podwórkami.
Wszystkie książki z cyklu "Rozdroża" Sabiny Waszut przepełnione są lokalnym patriotyzmem i wiarą w lokalną społeczność, pełne są przemyśleń i mądrości ponadczasowych. Dlatego jeśli chcecie przeczytać coś wartościowego, to warto po nie sięgnąć.
Ja zdecydowanie POLECAM!

To trzeci tom cyklu "Rozdroża" o losach śląskiej rodziny, której przyszło żyć w trudnych czasach, kontynuacja "W obcym domu".

Czas i historia zataczają koło. Zielony byfyj- symboliczny kuchenny kredens Zofii Zalewskiej stanie teraz w mieszkaniu jej wnuczki Oliwki, w jednym z odziedziczonych domów po pradziadkach Trauterach.
Akcja tego tomu zaczyna się w 2006 roku, ale tak...

Książka utkana z emocji...i to pięknie. Opowiadająca o mojej małej ojczyźnie, która jakże różnorodna, a zarazem jednolita w podejściu do tradycji. Uczta dla czytelnika, który ceni książki z duszą.

Książka utkana z emocji...i to pięknie. Opowiadająca o mojej małej ojczyźnie, która jakże różnorodna, a zarazem jednolita w podejściu do tradycji. Uczta dla czytelnika, który ceni książki z duszą.

Bardzo dobra opowieść o życiu na Śląsku w czasach PRL. Książka opisuje normalne życie, codzienność zwykłej rodziny, bez większych wzlotów i upadków dlatego dla nie których może ona być nudna. Dla mnie czytanie tej książki była miłą odskocznią od własnego codziennego życia. Warto wcześniej zapoznać się z dwoma wcześniejszymi częściami by mieć "obraz" całokształtu.

Bardzo dobra opowieść o życiu na Śląsku w czasach PRL. Książka opisuje normalne życie, codzienność zwykłej rodziny, bez większych wzlotów i upadków dlatego dla nie których może ona być nudna. Dla mnie czytanie tej książki była miłą odskocznią od własnego codziennego życia. Warto wcześniej zapoznać się z dwoma wcześniejszymi częściami by mieć "obraz" całokształtu.

Zielony byfyj to wyjątkowy kredens, który towarzyszy bohaterom cyklu Rozdroża. To również tytuł trzeciego i ostatniego tomu wspomnianego cyklu autorstwa Sabiny Waszut.

Kredens obowiązkowo zawędrował do nowego mieszkania Zosi i Władka Zaleskich. Po kilku latach w zagrzybionej suterenie z oknami przy samej ziemi Zosia poczuła się onieśmielona pięknym nowym mieszkaniem. Nie przeszkodziło to jednak młodym małżonkom cieszyć się z nowego początku. Czasy się zmieniają, wojna powoli zaciera się w pamięci, choć emocje z nią związane pozostały i długo będą towarzyszyć przede wszystkim Zosi. Wspomnienie głodu, zimna i biedy chyba już zawsze będą powracać przy każdej nadarzającej się okazji do porównań.

Gosia rośnie, zostaje uczennicą, a wkrótce na świecie pojawia się jej braciszek. Władek pracuje w pocie czoła, aby jego rodzinie niczego nie brakowało, Zosia skupia się na krawiectwie, do którego ma niesamowity dryg. Życie toczy się dalej, rzucając naszym bohaterom kolejne wyzwania.

Autorce udało się pokazać mentalność starszych mieszkańców Śląska, a także przemianę pokoleniową, jaka dokonała się na przestrzeni opisywanych lat. Z przyjemnością czytałam o rozterkach, smutkach i radościach Zofii, a wcześniej jej rodziców. Rozważałam wraz z nimi codzienne dylematy, coraz lepiej rozumiejąc podejmowane przez nich decyzje i wyłapując chwile, w których poprzednie pokolenie nie potrafiło już porozumieć się z tym młodszym.

Tym razem akcja podzielona jest na dwa tory czasowe. Obserwujemy na zmianę życie Zosi i Władka Zaleskich oraz ich dzieci, a także Oliwii, wnuczki Zofii, a córki Małgosi. Oliwka rozpoczyna małżeńskie życie, wiążąc się z ukochanym Piotrusiem, ale także na nowo roznieca płomień rodzinnej historii, podejmując próbę ratowania domów i kuźni, które lata temu należały do jej rodziny, ale przodkowie stracili je przez wojenną zawieruchę. Czy uda im się uratować stare i zrujnowane już bardzo kamienice? Gdzie podział się Józef, brat Władka? Jakie tajemnice skrywa ciocia Helenka? Kto dołączy do bohaterów?

Bardzo ciekawiło mnie, jak autorka zakończy sagę o rodzinach Trauterów i Zaleskich. Nie zawiodłam się, ale muszę przyznać, że trochę mi było smutno, że to już koniec tej pięknej opowieści o Śląsku, który znam słabo, choć mieszkam tak blisko.

Zielony byfyj to wyjątkowy kredens, który towarzyszy bohaterom cyklu Rozdroża. To również tytuł trzeciego i ostatniego tomu wspomnianego cyklu autorstwa Sabiny Waszut.

Kredens obowiązkowo zawędrował do nowego mieszkania Zosi i Władka Zaleskich. Po kilku latach w zagrzybionej suterenie z oknami przy samej ziemi Zosia poczuła się onieśmielona pięknym nowym mieszkaniem. Nie...

Taka słodko-pierdząca była ta książka. Historia śląskiej rodziny z dwóch perspektyw - babci Zosi o czasach jej młodości, małżeństwa i życiu w powojennej Polsce i wnuczki Oliwki, narodzinach jej córki, remoncie domu po babci Zosi. Trochę jakby na siłę wplecione śląskie słówka.

Taka słodko-pierdząca była ta książka. Historia śląskiej rodziny z dwóch perspektyw - babci Zosi o czasach jej młodości, małżeństwa i życiu w powojennej Polsce i wnuczki Oliwki, narodzinach jej córki, remoncie domu po babci Zosi. Trochę jakby na siłę wplecione śląskie słówka.

To już trzecia ,a zarazem ostatnia już część historii Zosi.Książka osadzona jest w dwóch strefach czasowych Zosi głównej bohaterki ,jak i wnuczki Oliwii,która po śmierci babci po założeniu rodziny postanawia wyremontować dom babci i w nim zamieszkać.

To już trzecia ,a zarazem ostatnia już część historii Zosi.Książka osadzona jest w dwóch strefach czasowych Zosi głównej bohaterki ,jak i wnuczki Oliwii,która po śmierci babci po założeniu rodziny postanawia wyremontować dom babci i w nim zamieszkać.

Oceniam cały cykl jako rewelacyjny. To jest opowieść o ludziach, wydarzeniach, miejscach. Styl może nieco reportażowy, ale jakoś zupełnie mi to nie przeszkadzało, natomiast wdzięczna jestem Autorce za pokazanie kawałka historii części naszego kraju, którą mało znam. "Połykałam" poszczególne tomy, ciesząc się spotkaniem z bohaterami i tym, że nikt nie próbuje mnie nijak indoktrynować, wtłaczając, jak to mi się przy okazji ostatnich lektur zdarzało, swój pogląd na XXI. Ciepła powieść o ludziach kochających i kochanych, otwartych na inność, ale szanujących to, co rodzinne, swojskie, uczciwe. Bardzo dziękuję Pani Waszut za tę trylogię.

Oceniam cały cykl jako rewelacyjny. To jest opowieść o ludziach, wydarzeniach, miejscach. Styl może nieco reportażowy, ale jakoś zupełnie mi to nie przeszkadzało, natomiast wdzięczna jestem Autorce za pokazanie kawałka historii części naszego kraju, którą mało znam. "Połykałam" poszczególne tomy, ciesząc się spotkaniem z bohaterami i tym, że nikt nie próbuje mnie nijak...