trudne i mocne

trudne i mocne

Na wydaniu, które czytałem widnieje napis jedna z najważniejszych książek XX wieku, i choć treść i przekaz jest wartościowy to martwią mnie fakty na których opierał swoje dowody. Całe tło historyczne i wnioski z nich wyciągnięte np: odnośnie archaicznych religii, pierwotnych ludzi itd. wyglądają bardziej jak założenia niż wiarygodne fakty. Drobny przykład powołujący się na archaiczne religie matrialchalne gdzie autor sugeruje, że były ukierunkowane " na życie" jest tylko ignorancją autora. Może wtedy tego nie było wiadomo - nie wiem, lecz teraz jest to powszechne, że były to społeczności oparte na "destrukcji ", cała religia oparta na przemocy, braku rozwoju itd. przez całe wieki. Cała ta psychoanaliza z jej twórcą Freudem i z tą niby polemiką autora niby negującą popędy wysunięte przez Freuda jest wielkim spłyceniem ludzkiej psychiki i próbą wywnioskowania zachowań ludzkich z dziwnych tez odnoszących się do fekaliów, genitaliów itd. Na koniec dodam, że i tak z czystym sumieniem mogę polecić tę pozycję bo wysuwane tezy może nie są poparte wiarygodnymi faktami to jednak wzbogacają i różnicowują pojęcie destrukcji podkreślając, że jako społeczeństwo dryfujemy nie w tym kierunku jakim powinno dryfować społeczństwo kierujące się zasadą "życia".

Na wydaniu, które czytałem widnieje napis jedna z najważniejszych książek XX wieku, i choć treść i przekaz jest wartościowy to martwią mnie fakty na których opierał swoje dowody. Całe tło historyczne i wnioski z nich wyciągnięte np: odnośnie archaicznych religii, pierwotnych ludzi itd. wyglądają bardziej jak założenia niż wiarygodne fakty. Drobny przykład powołujący się na...

Wyczerpujący, fascynujący tekst. Nie tylko zaopatrzy nas w wiedzę na temat agresji nieuzasadnionej, ale również wypaczy, wypali zamieszanie powodowane Freudowską teorią popędu śmierci. Nie tylko wytłumaczy ci całość zagadnienia, ale też przedstawi profile psychologiczne zbrodniarzy pokroju Hitlera, Himmlera czy też Stalina.
Książka fascynująca, arcydzieło. Tylko dwa razy potrząsnąłem w niedowierzaniu głową, gdy wychwyciłem coś, co niekoniecznie odpowiadało moim poglądom, czy autor zbytnio odbiegał od tematu. Jest otóż napisana niczym za jednym siedzeniem, gdzie myśli płyną, a całość odgrywa się jak spektakl - w doskonałej harmonii, ciężko wychwycić potknięcie.
Polecam serdecznie, rzeczywiście jedna z najwazniejszych ksiązek XX wieku.

Wyczerpujący, fascynujący tekst. Nie tylko zaopatrzy nas w wiedzę na temat agresji nieuzasadnionej, ale również wypaczy, wypali zamieszanie powodowane Freudowską teorią popędu śmierci. Nie tylko wytłumaczy ci całość zagadnienia, ale też przedstawi profile psychologiczne zbrodniarzy pokroju Hitlera, Himmlera czy też Stalina.
Książka fascynująca, arcydzieło. Tylko dwa razy...

Całkiem interesująca - choć miejscami już nieaktualna - pozycja.
Jak się okazuje, Harrari wcale nie był nowatorski w swoim poglądzie, że ludzkość miała swój "peak" w czasach sprzed rewolucji neolitycznej ;)

Fromm w tej obszernej publikacji pochyla się nad zagadnieniem agresji - omawia dwie główne teorie, w ramach których się ją badało, tj. instynktywizm i behawioryzm, wspomina o głośnych do dzisiaj eksperymentach - czyli eksperymencie więziennym i eksperymencie Milgrama - i poniekąd staje w opozycji do dotychczasowego dorobku naukowego i powszechnych wniosków na temat agresji. Rozprawia się z poglądem, według którego ludzie są z natury agresywni i zawsze tacy byli.

Fromm omawia zagadnienie agresji z punktu widzenia psychoanalizy - wprawdzie zrewidowanej, ale jednak obecnie w dobie psychoterapii CBT i jej pochodnych to podejście może być nieco archaiczne.

Z pewnością tej książki nie należy traktować jak encyklopedii czy podręcznika akademickiego, ale zdecydowanie to ciekawa pozycja pod względem światopoglądowym, jak i poniekąd również historycznym.

Całkiem interesująca - choć miejscami już nieaktualna - pozycja.
Jak się okazuje, Harrari wcale nie był nowatorski w swoim poglądzie, że ludzkość miała swój "peak" w czasach sprzed rewolucji neolitycznej ;)

Fromm w tej obszernej publikacji pochyla się nad zagadnieniem agresji - omawia dwie główne teorie, w ramach których się ją badało, tj. instynktywizm i behawioryzm,...

Niezwykle monumentalne dzieło genialnego człowieka. Sam zakres tematyki jaka została poruszona w tej książce budzi wrażenie. I mimo że niektóre dogmaty przedstawione przez Fromma zostały już dawno obalone drogą naukowa dalej uważam że książka jest pozycją obowiązkową dla wszystkich których interesuje przyczyną ludzkiej destrukcyjności. Jest to pierwsza książka Fromma która czytam i zdecydowanie zachęcił mnie do dalszy analiz jego poglądów. Nawet jeśli w czymś się myli to sposób przedstawienia całej problematyki jest ucztą dla każdego kto pasjonuje się samą sztuka dyskusji.

Niezwykle monumentalne dzieło genialnego człowieka. Sam zakres tematyki jaka została poruszona w tej książce budzi wrażenie. I mimo że niektóre dogmaty przedstawione przez Fromma zostały już dawno obalone drogą naukowa dalej uważam że książka jest pozycją obowiązkową dla wszystkich których interesuje przyczyną ludzkiej destrukcyjności. Jest to pierwsza książka Fromma która...

Fromm wprowadza nas w świat agresji, klasyfikując ją ze względu na różne rodzaje i czynniki, opisując zależności i definicje. Z książki dowiemy się o podejściu innych nurtów do agresji (instyktywizm, behawioryzm, psychoanaliza). Autor próbuje również rozważać ją pod kątem nauk antropologicznych czy neurobiologicznych (choć informacji tych dostajemy bardzo niewiele). Jest to dużym plusem i warto zapoznać się z tą (pierwszą częścią) książki. Szczególnie interesująca była dla mnie porównanie społeczeństw neolitycznych do dzisiejszych (oraz społeczeństw matriarchalnych do patriarchalnych). Zabrakło mi głębszej analizy dzisiejszych społeczeństw - mam tutaj wrażenie, że autor uogólnia.

Jednakże przechodząc do rozdziałów o sadyzmie i nekrofilii można odnieść wrażenie, że autor dopasowuje opisy postaci (Himmler, Stalin, Hilter) do swoich teorii. W przypadku sadyzmu można było jeszcze wyczuć pewną dozę obiektywizmu, lecz mam wrażenie, że w przypadku nekrofilii autor przesadził ze swoim freudowskimi zapędami. Mówię tutaj np. o łączeniu zainteresowania techniką (jak intensywne by ono nie było) z nekrofilią - znajdywanie na siłę połączeń między techniką, a nekrofilią poprzez cytowanie "Manifestu futurystycznego" włoskiego faszysty. Czy poglądy nurtu stworzonego 60 lat przed napisaniem książki mają jakiekolwiek znaczenie naukowe?
Przenosząc to na dzisiejsze czasy czy osoba tworząca lecznicze roboty "Da vinci" miała w rzeczywistości zapędy nekrofilityczne? To tylko jeden spośród wielu porównań autora, innymi mogą być: piloci, autyzm (cyt. "mnóstwo elementów destrukcjnych"),kapitalizm, schizofrenia, freudowskie założenia na temat matki.

Podsumowując, dla laika psychologii polecam pierwszą część książki . I za tą część książki ocena nie leci poniżej 5. Lecz ostrożnie z drugą częścią książki - w przypadku rozdziału o nekrofili irytacja niemalże gwarantowana.

Fromm wprowadza nas w świat agresji, klasyfikując ją ze względu na różne rodzaje i czynniki, opisując zależności i definicje. Z książki dowiemy się o podejściu innych nurtów do agresji (instyktywizm, behawioryzm, psychoanaliza). Autor próbuje również rozważać ją pod kątem nauk antropologicznych czy neurobiologicznych (choć informacji tych dostajemy bardzo niewiele). Jest to...

Książka Ericha Fromma mimo, że została napisana w XX wieku jest dalej aktualna i wiele daje nam do myślenia.

Książka Ericha Fromma mimo, że została napisana w XX wieku jest dalej aktualna i wiele daje nam do myślenia.

Jedna z klasycznych książek,które koniecznie trzeba przeczytać, rozważania Fromma na temat zła są bardzo ciekawe i warte przemyślenia.

Jedna z klasycznych książek,które koniecznie trzeba przeczytać, rozważania Fromma na temat zła są bardzo ciekawe i warte przemyślenia.

Po przeczytaniu rozdziału poświęconemu Hitlerze trudno mi docenić tę książkę. Do reszty nie mam zastrzeżeń, psychologiem nie jestem, zatem trudno, żebym coś mądrego wypowiedziała na ten temat.

Po przeczytaniu rozdziału poświęconemu Hitlerze trudno mi docenić tę książkę. Do reszty nie mam zastrzeżeń, psychologiem nie jestem, zatem trudno, żebym coś mądrego wypowiedziała na ten temat.

Na początku ciężka, lecz po ukończeniu dostrzega się wartość zawartych w niej idei. Dzieło te zmienia pogląd na naturę człowieka. Polecam wszystkim, którzy uważają, że jesteśmy z natury okrutnymi dzikusami.

Na początku ciężka, lecz po ukończeniu dostrzega się wartość zawartych w niej idei. Dzieło te zmienia pogląd na naturę człowieka. Polecam wszystkim, którzy uważają, że jesteśmy z natury okrutnymi dzikusami.