Przeczytanie zajęło mi rok.
Bardzo trudna lektura, musiałam znaleźć sposób.
Codziennie max 3 strony to był złoty środek. Każda kartka jest tak nasycona wiadomościami, że czytanie jej ciurkiem nie przyniesie żadnego efektu.
Trzeba przeczytać fragment przeanalizować dopasować- dopiero sięgać po następny. Czuć, że autor kochał ludzi , kochał swoich pacjentów był im całkowicie oddany, starał się ich zrozumieć i pomóc. Musiał być bardzo mądrym człowiekiem. Przelał to na swoje dzieła i to czuć na każdej stronie. Polecam.

Przeczytanie zajęło mi rok.
Bardzo trudna lektura, musiałam znaleźć sposób.
Codziennie max 3 strony to był złoty środek. Każda kartka jest tak nasycona wiadomościami, że czytanie jej ciurkiem nie przyniesie żadnego efektu.
Trzeba przeczytać fragment przeanalizować dopasować- dopiero sięgać po następny. Czuć, że autor kochał ludzi , kochał swoich pacjentów był im...

Wiele powtórzeń. Niektóre miały swoje usprawiedliwienie w strukturze tekstu, jednak większość zdawała się wynikać z nieuwagi. Być może redakcja się tutaj nie popisała, a może to idiosynkratyzm wywodów autora, jednak by to stwierdzić, musiałabym przeczytać więcej jego książek, niż „Lęk”. Do tego przykucie do łóżka śmiertelną chorobą raczej nie rozjaśnia myśli. Mimo to, spostrzeżenia autora były trafne. Najwyraźniej jednak styl, w którym Kępiński pisze nie do końca mi odpowiada. Co nie znaczy, że książka ta jest kiepska, bo nie jest. Na pewno swego czasu była istotna. Jednak istnieje w moim stosunku do niej pewna ambiwalencja.

Wiele powtórzeń. Niektóre miały swoje usprawiedliwienie w strukturze tekstu, jednak większość zdawała się wynikać z nieuwagi. Być może redakcja się tutaj nie popisała, a może to idiosynkratyzm wywodów autora, jednak by to stwierdzić, musiałabym przeczytać więcej jego książek, niż „Lęk”. Do tego przykucie do łóżka śmiertelną chorobą raczej nie rozjaśnia myśli. Mimo to,...

Oceniam książkę "Lęk" Antoniego Kępińskiego dość wysoko z racji tego, że nie da się zaprzeczyć ogromowi pracy jaki autor włożył w napisanie tego dzieła.

Jak dla mnie ta pozycja jest bardzo nierówna. Nierówna w odbiorze. Na końcu książki Kinga Widelska napisała: "Rozmaitość ujęć tematu w książce pozwala powiedzieć, że pisze ją lekarz, psychoterapeuta, przyrodnik, filozof, poeta, człowiek..." I właśnie takie odnoszę wrażenie. Z tym, że rozumiem psychoterapeutę i człowieka, może jeszcze przyrodnika, ale dużo słabszy kontakt mam z pozostałymi "wcieleniami", których jest dużo więcej. Te zrozumiałe momenty książki są dla mnie bardzo cenne i trafne. Niestety większość rozważań autora była dla mnie zwyczajnie męcząca.

Lęk jest pojęciem trudnym, wielowymiarowym. Dotyka każdego. Jedni nie mają problemu, żeby sobie z nim radzić, inni są nim przytłoczeni do granic. Dlatego też chylę czoła przed dr Kępińskim (który zmarł w trakcie redagowania tego wydania),że wziął się za tak skomplikowane zagadnienie.

Dla mnie książka ta okazała się trudną lekturą, ale jest kilka ważnych rzeczy, które z niej wyciągnęłam.

Oceniam książkę "Lęk" Antoniego Kępińskiego dość wysoko z racji tego, że nie da się zaprzeczyć ogromowi pracy jaki autor włożył w napisanie tego dzieła.

Jak dla mnie ta pozycja jest bardzo nierówna. Nierówna w odbiorze. Na końcu książki Kinga Widelska napisała: "Rozmaitość ujęć tematu w książce pozwala powiedzieć, że pisze ją lekarz, psychoterapeuta, przyrodnik, filozof,...

Po przeczytaniu tej książki myślę, że A. Kępiński był geniuszem. Psychiatra i Mistyk w jednym. Czasem się trochę ciężej czyta, ale warto. Warto jak rzadko kiedy. Chyba najwartościowsza książka z dziedziny psychiatrii/psychologii jaką czytałem. Jest subtelna i pełna "mięcha" zarazem. Polecam gorąco!

PS Jest pełna teorii i praktyki, ale opowieści (nawet tej naukowej) w niej nie znajdziecie.

Po przeczytaniu tej książki myślę, że A. Kępiński był geniuszem. Psychiatra i Mistyk w jednym. Czasem się trochę ciężej czyta, ale warto. Warto jak rzadko kiedy. Chyba najwartościowsza książka z dziedziny psychiatrii/psychologii jaką czytałem. Jest subtelna i pełna "mięcha" zarazem. Polecam gorąco!

PS Jest pełna teorii i praktyki, ale opowieści (nawet tej naukowej) w niej...

Antoni Kępiński należy do grona najwybitniejszych lekarzy psychiatrów nie tylko w Polsce. Szkoda że odszedł tak wcześnie.

Książka nie jest łatwa w odbiorze, bo balansuje jedynie na granicy tekstu popularnonaukowego. Trzeba ją czytać uważnie. Autor sklasyfikował w niej i opisał różne rodzaje lęków, jakie mogą nam towarzyszyć.

Książkę można czytać od deski do deski albo traktować jako swego rodzaju kompendium wiedzy i zaglądać do wybranych rozdziałów. Doktor Kępiński mimo wszystko stara się w sposób przystępny pokazać laikowi, czym jest lęk, aby mógł on zrozumieć jego podłoże. To często początek walki z tym schorzeniem, które wcale nie jest w dzisiejszym świecie tak rzadkie, choć często do tego się nie przynajemy.
Polecm zainteresowanym.

Antoni Kępiński należy do grona najwybitniejszych lekarzy psychiatrów nie tylko w Polsce. Szkoda że odszedł tak wcześnie.

Książka nie jest łatwa w odbiorze, bo balansuje jedynie na granicy tekstu popularnonaukowego. Trzeba ją czytać uważnie. Autor sklasyfikował w niej i opisał różne rodzaje lęków, jakie mogą nam towarzyszyć.

Książkę można czytać od deski do deski albo...

czytanie na początku było dla mnie trudne. nie wiem czy dlatego, że nie do końca rozumiałam co było napisane, czy nie rozumiałam tematyki, czy zwyczajnie nie mogłam się wciągnąć.
jednak im dalej, tym było lepiej.

oczekiwałam książki bardziej zwięzłej na temat samego lęku - dostałam lęk powiązany z każdą minutą życia świadomego i podświadomego.
(w tym momencie zrozumiałam łagodność wstępu)
lek jest przedstawiony pod każdym katem i kolorem, w każdym wieku. od dziecka i roli rodziców, otoczenia, jak i dorosłej i starej osoby.
wszystko napisane zwięźle, w miarę zrozumiałym języku. (to już trzecia książka jego autorstwa, którą przeczytałam, więc jestem przyzwyczajona :))

Kępiński niesamowicie poszerza myślenie człowieka!
czułam nawet w pewnym momencie jakbym to wszystko wiedziała, tylko jakby ktoś wcześniej schował przede mną tą wiedzę.
i tak mi też przemknęło przez głowę, że czytając jego książki można stać się lepszym człowiekiem. człowiekiem, który więcej bardziej rozumie siebie i innych.

czytanie na początku było dla mnie trudne. nie wiem czy dlatego, że nie do końca rozumiałam co było napisane, czy nie rozumiałam tematyki, czy zwyczajnie nie mogłam się wciągnąć.
jednak im dalej, tym było lepiej.

oczekiwałam książki bardziej zwięzłej na temat samego lęku - dostałam lęk powiązany z każdą minutą życia świadomego i podświadomego.
(w tym momencie...

Wyczerpująco potraktowany temat demonologii - klarownie i rzeczowo. Okraszony cytatami i celnymi interpetacjami. Polecam wszystkim szczególnie ten rozdział, bo Kępiński umie zaciekawić i uświadamiać.

Wyczerpująco potraktowany temat demonologii - klarownie i rzeczowo. Okraszony cytatami i celnymi interpetacjami. Polecam wszystkim szczególnie ten rozdział, bo Kępiński umie zaciekawić i uświadamiać.

Dobra książka. Osoby zainteresowane znajdą ujęcie zagadnienia lęku pozwalające korzystać z treści w pracach interdyscyplinarnych. Pracy można zarzucić brak definicji kluczowych pojęć, przydałoby się też np. całościowe-ogólne ujęcie teori metabolizmu informacyjnego, do którego są częste odwołania. Zaległości można jednak szybko nadrobić, np. pod tym linkiem: http://www.ptta.pl/pef/pdf/k/kepinskia.pdf

Dobra książka. Osoby zainteresowane znajdą ujęcie zagadnienia lęku pozwalające korzystać z treści w pracach interdyscyplinarnych. Pracy można zarzucić brak definicji kluczowych pojęć, przydałoby się też np. całościowe-ogólne ujęcie teori metabolizmu informacyjnego, do którego są częste odwołania. Zaległości można jednak szybko nadrobić, np. pod tym linkiem:...

Lęk jest czymś czego każdy się obawia, jest wpisany w nasze życie. Dopóki nie przeczytałam książki Kępińskiego, nie widziałam, że istnieje aż tyle rodzajów lęku. Niesamowite jak pewne wydarzenia z naszego dzieciństwa, mogą w dużym stopniu oddziaływać na obecne życie.

Lęk jest czymś czego każdy się obawia, jest wpisany w nasze życie. Dopóki nie przeczytałam książki Kępińskiego, nie widziałam, że istnieje aż tyle rodzajów lęku. Niesamowite jak pewne wydarzenia z naszego dzieciństwa, mogą w dużym stopniu oddziaływać na obecne życie.

Kępiński przelał na papier swoją wiedzę i duszę, mając przed oczyma wszystkich tych, którzy cierpią z powodu lęku, a którym pragnął przyjść z pomocą.

Kępiński przelał na papier swoją wiedzę i duszę, mając przed oczyma wszystkich tych, którzy cierpią z powodu lęku, a którym pragnął przyjść z pomocą.