Idiota Skończony



Nigdy nie ukrywałem, że jestem wielkim fanem antologii. Czasem trzeba odpocząć od książek o gabarytach cegły, czy też długaśnych serii, które choć dobrze napisane potrafią zmęczyć. Jeżeli w zbiorze trafi się tekst słaby, pocieszam się, że nie będzie długi.

Fabryka Słów prezentuje nam zestaw dwunastu historii napisanych przez dwunastu autorów (wielu z nich wydało już po kilka książek pod szyldem FS), a oto moje opinie o nich:

Tekst Anety Jadowskiej jest jednym z opowiadań, które choć całkiem nieźle napisane, nie zrobiło na mnie większego wrażenia. Nie są to po prostu moje klimaty. To właśnie to opowiadanie dzieli tytuł z antologią.

„Garażowy” Ewy Białołeckiej był dość zabawny, przypomniały mi się stare, dobre czasy gdy biegałem do kiosku po kolejne numery Fenixa, w którym publikowano właśnie takie teksty. Nawet nie bede próbował streścić, co się w tym opowiadaniu wyprawia.

Trzecim tekstem jest „Cisza” Roberta Szmidta. Fanom postapokalipsy autora przedstawiać nie trzeba. Bardzo liczyłem na to, że tekst Roberta mnie nie zawiedzie i nie pomyliłem sie. Niezbyt długi, ale w punkt. Jeden z moich ulubionych w antologii. Smutny, bardzo w stylu autora.

„Zmierzch nad Weroną" przypominał mi nieco „Człowieka z wysokiego zamku”, ale ogólnie za dużo było w tekście udziwnień i forma opowiadania nie pozwoliła na rozwinięcie tematu w stopniu dla mnie zadowalającym.

„Piekielna” historia Krzysztofa Abramowskiego w sumie też prosi się o rozwinięcie. Każdemu, kto na jakimś etapie wciągnął się w seriale o tematyce nadnaturalnej, „Ostatni Dzień Służby” przypadnie do gustu.

„Krew na Śniegu” – Krzysztof Haladyn, znany mi dotychczas jako autor książek osadzonych w uniwersum S.T.A.L.K.E.R, tym razem eksploruje polską postapokalipsę w wydaniu zimowym. Jest to mój ulubiony tekst w zbiorku, z bardzo dużym potencjalem i z chęcią przeczytałbym jego rozwiniecie. Antologia akurat ma premierę w odpowiedniej porze roku. Będę męczył autora, żeby do pomysłu wrócił.

W „Wyklętych” Michał Gołkowski porusza ciekawe wątki - będzie coś o historii Polski, z dreszczykiem, opisane częściowo w retrospekcji. Bardzo ciekawy patent musze przyznać.

„Głębia: Ciałak” – mam mieszane uczucia jeżeli chodzi o to konkretne opowiadanie, ponieważ znam uniwersum stworzone przez Marcina Podlewskiego z pierwszego tomu Głębi. Tekst opublikowany w antologii bardzo ładnie wpisuje mi się w to, co już wiem. Czy jest równie zrozumiały dla kogoś, kto nie miał wcześniej styczności ze stazą, Stripsami? Być może będzie to zachęta do sięgnięcia po sagę Marcina.

„Ptasi sąd” – po opowiadaniach w klimatach potapokalipsy oraz space opery wracamy do "przeszłości" (zapewne alternatywnego świata). Tekst Adriana czytało mi się dobrze, bardzo rzadko spotykałem w literaturze koncept oddziału złożonego wyłącznie z kobiet, który miałby jakiś sens. Ciekawe, co na to czytelniczki.

„Tajemnica Miasteczka N.” Huberta Olkowskiego klimatem przypomina nieco wspomniane wcześniej opowiadanie Michała Gołkowskiego – czasy powojenne, element nadprzyrodzony. Na pewno znajdzie swoich fanów.

W tekscie „Noc na Dużej Ziemi” Bartek Biedrzycki, twórca Uniwersum Kompleks 7215, próbuje swych sił w uniwersum S.T.A.L.K.E.R. Przyznam, że wychodzi mu to bardzo dobrze. Typowe opowieści w tych klimatach to zazwyczaj „idzie Stalker przez Zonę” i jest to motyw ograny, przez co czasem nieco wieje nudą. Jednakże w przypadku tego opowiadania Bartkowi udało się wprowadzic kilka fajnych pomysłów (postać i zwroty akcji, jak ten z koralami). Polecam każdemu fanowi serii. Takie powiewy świeżości spotyka się rzadko. Są one dowodem na to, że autor z wyobraźnia potrafi zaskoczyć nawet czytelnika, który ma w kolekcji wszystkie książki ze sławnej pomarańczowej serii.

Antologie zamyka Jacek Komuda w „Przez kraj ludzi, zwierząt i biesów”. Czytałem kilka książek autora, wiedziałem więc doskonale w jakiej konwencji będzie utrzymane to dość długie opowiadanie. Koncept pościgu za zbiegiem przez niebezpieczne ziemie to popularny temat filmowy - tutaj sprawdził się wyśmienicie.

Jak widać, spektrum tematyczne antologii jest bardzo szerokie – zbiorek warto mieć, bo średnia jest jednak powyżej przeciętnej. Przyczepiłbym się tylko jednej rzeczy, która nie spodobała mi się juz na etapie zapowiedzi. Mianowicie tytuł antologii uważam za mało trafiony. Po przeczytaniu wszystkich opowiadań tylko utwierdziłem się w przekonaniu, że dużo częściej można mówić o pechu bohaterów niż o ich ewentualnych błędach w rozumowaniu.



Dziękuję Fabryce Słów za udostępnienie przedpremierowego egzemplarza recenzenckiego

Idiota Skończony



Nigdy nie ukrywałem, że jestem wielkim fanem antologii. Czasem trzeba odpocząć od książek o gabarytach cegły, czy też długaśnych serii, które choć dobrze napisane potrafią zmęczyć. Jeżeli w zbiorze trafi się tekst słaby, pocieszam się, że nie będzie długi.

Fabryka Słów prezentuje nam zestaw dwunastu historii napisanych przez dwunastu autorów (wielu...