Kolejny kryminał islandzkiego autora powiela schemat fabularny z 'Grobowej ciszy': mamy morderstwo tu i teraz, oraz historię przemocy domowej z przeszłości. Śledztwo prowadzi Sigurdur Eli, bodaj najbardziej nudny z trzech bohaterów policyjnej sagi Indridasona. Mimo świetnej interpretacji Andrzeja Ferenca, audiobook wynudził mnie, odłożyłem w połowie.

W tej książce z serii o trójce islandzkich śledczych tym razem bohaterem jest Sigurdur Eli, to dosyć antypatyczny człowiek, właśnie rozstał się z partnerką, nie ma nikogo bliskiego, z rodzicami utrzymuje chłodne relacje, nawet z sąsiadami z bloku nie ma ochoty nawiązać bliższych stosunków. W tym względzie jest podobny do Wallandera, bohatera sagi Mankella, ale Wallandera się lubiło, a tego gościa nie, jakiś nudny chłodny i niemiły, może to kwestia talentu pisarskiego?

A wątek kryminalny to sprawa zabójstwa młodej kobiety, która trudniła się aranżowanie spotkań seksualnych swingersów, a ponadto szantażem. Nasz policjant jest prywatnie zaangażowany w śledztwo, bo jego znajomi też bawili się w przygody seksualne, więc rzecz cała jest nieco dwuznaczna moralnie.

W drugim, równolegle prowadzonym, wątku mamy dosyć przerażający opis toksycznej rodziny, gdzie konkubent matki małego chłopaka zajmuje się perwersyjnymi praktykami, nie wiem czy dochodzi tam do czegoś bardziej okropnego, nie doczytałem.

Jak znam autora dwa te wątki (morderstwa teraz i przemocy domowej kiedyś) ładnie się powiążą w końcu książki, ale nie wiem, jak, bo przerwałem słuchanie audiobooka, mimo świetnej interpretacji Andrzeja Ferenca. Dlaczego? Bo niestety, Indridason stał się za nudny i przewidywalny, na przykład ta książka bardzo w strukturze powiela 'Grobową ciszę', która robiła wielkie wrażenie. Tutaj ten sam pomysł fabularny nuży.

W ogóle to mam problem z autorami kryminałów, powielającymi te same schematy fabularne bez pogłębienia społecznego czy psychologicznego. Tak na przykład robi Jørn Lier Horst powtarzając w każdej książce schemat równoległego śledztwa inspektora Wistinga i jego córki, jego też przestałem czytać.

Nie wykluczam, że jeszcze do Indridasona wrócę, ale na razie daję sobie z nim spokój.

Kolejny kryminał islandzkiego autora powiela schemat fabularny z 'Grobowej ciszy': mamy morderstwo tu i teraz, oraz historię przemocy domowej z przeszłości. Śledztwo prowadzi Sigurdur Eli, bodaj najbardziej nudny z trzech bohaterów policyjnej sagi Indridasona. Mimo świetnej interpretacji Andrzeja Ferenca, audiobook wynudził mnie, odłożyłem w połowie.

W tej książce z serii...