Lauren Weisberger ma na koncie bardzo udany debiut, który przyniósł jej międzynarodową sławę. Mowa oczywiście o powieści „Diabeł ubiera się u Prady”. Historia asystentki redaktor naczelnej najważniejszego na świecie pisma o modzie, luźno nawiązująca do życia samej autorki, szybko została zekranizowana, a główną rolę zagrała, jak zawsze znakomita, Meryl Streep. Na fali sukcesu pierwszej książki Weisberger opublikowała następne, zawsze wplatając w tytuł albo znany dom mody, albo firmę jubilerską. Jej najnowsza książka „Gra singli” odbiega od tego schematu, ponieważ tym razem poczytna autorka zabiera swoich czytelników za kulisy świata sportu a dokładniej wielkiego tenisa.

Gdy Charlotte Silver podczas jednego z turniejów doznaje poważnej kontuzji wydaje się, że nieźle prowadzona kariera młodej tenisistki właśnie się kończy. Dziewczyna jednak nie daje za wygraną i po rekonwalescencji postanawia wspiąć się na sam tenisowy szczyt. Łatwo nie będzie, ale kiedy jej trenerem zostaje bezwzględny Todd Feltner, karta odwraca się i Charlotte sukcesywnie realizuje swój plan podbicia międzynarodowych kortów. Świat wielkiego sportu i równie wielkich pieniędzy, luksusu i milionowych kontraktów przyciąga jak magnez. Sęk w tym, że dziewczyna zaczyna dostrzegać, że staje się kimś, kim nigdy nie chciała być. Musi więc podjąć najważniejszą w życiu decyzję, dlatego jej największy mecz będzie walką o samą siebie.

„Gra singli” to powieść, która zalicza się do niezwykle popularnego gatunku jakim jest chic lit. Historia Charlotte Silver ma wszystkie zalety i wady typowe dla książek spod znaku literatury lekkiej, łatwej i przyjemnej. Trudno nie zauważyć, że fabuła jest i mało skomplikowana, i schematyczna. Owszem, umiejscowienie akcji na kortach tenisowych w różnych częściach świata jest całkiem udanym pomysłem, ale autorka nie do końca wykorzystała potencjał, jaki tkwi w tej opowieści. Motywem przewodnim jest przemiana Charlotte Silver, jej zmagania z nowym trenerem, sztabem ludzi od PR, wreszcie z rywalkami z kortów. Szkoda tylko, że główna bohaterka jest nijaka, a podejmowane przez nią decyzje nie zawsze zrozumiałe. Weisberger z jednej strony operuje skrótami w konstrukcji fabuły, z drugiej niepotrzebnie rozwleka niektóre fragmenty opowieści, przez co „Gra singli” traci na dynamice. Oczywiście nie mogło w powieści zabraknąć przystojnych bohaterów, chwili (no dobrze, nawet kilku chwil) zapomnienia, wspomnianych tu i ówdzie znanych marek związanych z wielkim sportem. Fani tenisa z pewnością w fikcyjnych sportsmenkach rozpoznają prawdziwe gwiazdy ulubionej dyscypliny.

Wiadomo, że kiedy sięga się po powieści takie jak „Gra singli”, oczekuje się raczej czystej rozrywki. Głębokich emocji i intelektualnej żonglerki trzeba szukać gdzie indziej. I z pewnością nowa powieść Lauren Weisberger taką niezobowiązującą rozrywkę przynosi, choć do świeżości i lekkości, a nawet humoru, pamiętanych z jej debiutu, sporo nowej książce brakuje. Brakuje także pazura, bo nie sposób nie odnieść wrażenia, że jest miło, przyjemnie i trochę nijak. Pytanie, czy Lauren Weisberger została autorką jednego bestsellera, pozostaje nadal otwarte.

Tomasz Radochoński