Są takie lektury, które pozostawiają w naszych umysłach swoje piętno i na długi czas wracamy do nich myślami. Swoimi tematami zmuszają do spojrzenia na otaczający nas świat w świeży sposób. Taką pozycją czytelniczą jest książka Jacka Poncyliusza pt.: „My, Wieloświaty”
Autor pokazuje, że na te same zagadnienia można spojrzeć z różnych stron, a pytając i szukając odpowiedzi, mamy możliwość dotrzeć do prawdy i odkryć to, co nas interesuje. Poprzez analizę, wyobrażanie sobie różnych wariantów i fantazjowanie nasza cywilizacja miała możliwość rozwinąć się na przestrzeni wieków. Bez dociekania, poszukiwania i dociekania tkwilibyśmy cały czas w jednym miejscu.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2018/02/397-my-wieloswiaty.html

Są takie lektury, które pozostawiają w naszych umysłach swoje piętno i na długi czas wracamy do nich myślami. Swoimi tematami zmuszają do spojrzenia na otaczający nas świat w świeży sposób. Taką pozycją czytelniczą jest książka Jacka Poncyliusza pt.: „My, Wieloświaty”
Autor pokazuje, że na te same zagadnienia można spojrzeć z różnych stron, a pytając i szukając odpowiedzi,...

Zawsze nurtowało mnie pytanie, czy istnieje coś poza tym światem? Coś, niematerialnego, jak to się zwykło nazywać „duchowego”? Jak skonstruowany jest wszechświat? itd. Pytania skomplikowane, trudne, wymagające niesamowitej wiedzy. Autor zadaje dokładnie te same nurtujące pytania. Dzięki książce Jacka Poncyliusza wkracza się w niezwykłą przestrzeń duchowości i filozofii. Zdajemy sobie sprawę ile pytań pozostaje bez odpowiedzi. Publikacja skłania do głębokich refleksji, przemyśleń, nakierowuje nas na wiele spraw i daje też poznać punkt widzenia autora na konkretne kwestie. Wszelkie nasze spostrzeżenia możemy porównać z poglądami autora i wnioskować na wielu płaszczyznach.
Bardzo interesująca pozycja, wymagająca czasu do zagłębienia się w nią, skłaniająca do rozważań i konkluzji.

Zawsze nurtowało mnie pytanie, czy istnieje coś poza tym światem? Coś, niematerialnego, jak to się zwykło nazywać „duchowego”? Jak skonstruowany jest wszechświat? itd. Pytania skomplikowane, trudne, wymagające niesamowitej wiedzy. Autor zadaje dokładnie te same nurtujące pytania. Dzięki książce Jacka Poncyliusza wkracza się w niezwykłą przestrzeń duchowości i filozofii....

Na przestrzeni dziejów naukowcy wydobywali nas z mroków niewiedzy. Ocalali nas swoimi odkryciami przed piekłem naszych ludzkich zabobonów. Naukowcy walcząc w koszmarnymi przesądami i okrucieństwem „prawd objawionych” zbudowali świecką cywilizacje dla wszystkich swoich bliźnich. Naukowcy zbawiali ten ludzki świat na Błękitnej Planecienie raz i nie dwa. Bez rzeczowej nauki o materializmie świata nie moglibyśmy być w tym świecie szczęśliwi i zadowoleni z życia w nim. Mówi się, że jesteśmy częścią tego materialnego świata.
Czy tzw. duchowość i religijność, jako części składowe naszego ludzkiego, materialnego świata, są nam nadal potrzebne, niezbędne, konieczne do pamiętania o nich a nawet hołdowania im?
Tragiczna byłaby odpowiedź, że religijność i duchowość zawsze były próżną nadzieją. Czy te dwa ludzkie fenomeny wiary mogły być złudzeniami zbiorowymi ludzkości przez tysiące lat? Bezwartościowymi złudzeniami? Szkodliwymi fantazjami?
Przestrzeń historii jest naszym życiem. Jaki mamy umysł taką tworzymy rzeczywistość. Przede wszystkim rzeczywistość uczuciową. Według naszych intelektualnych systemów wartości.

Na przestrzeni dziejów naukowcy wydobywali nas z mroków niewiedzy. Ocalali nas swoimi odkryciami przed piekłem naszych ludzkich zabobonów. Naukowcy walcząc w koszmarnymi przesądami i okrucieństwem „prawd objawionych” zbudowali świecką cywilizacje dla wszystkich swoich bliźnich. Naukowcy zbawiali ten ludzki świat na Błękitnej Planecienie raz i nie dwa. Bez rzeczowej nauki o...

,,Nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja. Bliżej gwiazd, bliżej dna jestem wciąż taki sam” tak brzmi refren słynnego przeboju Andrzeja Rybińskiego, który zna chyba każdy. Bije z niego radość i beztroska, poczucie zawieszenia w tak zwanym ,,bezczasie”. Mimo że takie chwile oddechu, zdystansowania wobec otaczającego świata są potrzebne, to jednak warto czasami porzucić słodką obojętność i zastanowić się nad istotą bytu. Czy rzeczywiście to życie mija, nie ja? Czym jest czas? Jak skonstruowany jest wszechświat? Są to oczywiście pytania niełatwe, wymagające rozległej wiedzy i zorientowania, ale nawet z dostępną w dzisiejszych czasach wiedzą i rozwojem nauki trudno jest nam na nie odpowiedzieć. Tego niełatwego zadania podjął się Jacek Poncyliusz, autor książki ,, My Wieloświaty”, gdzie w sposób zarówno naukowy, jak i filozoficzno-religijny próbuje przedstawić spójną koncepcję rzeczywistości otaczającej człowieka. Jest przy tym pokorny i świadomy swojej zwykłej, ludzkiej niewiedzy: ,,Dlaczego jest Jakiekolwiek, Cokolwiek i Ktokolwiek? Ja, Ty, On, Ona, Ono, My, Wy, Oni? Co było ostatecznym początkiem i co będzie ostatecznym końcem nas wszystkich, każdego z nas osobno? To jak zapytać: skąd się wzięło drzewo przy drodze i jakie będą jego przyszłe losy? Trudny temat. Niewykonalne zadanie… Bo co o tym możemy wiedzieć?”. Mimo tych trudności, ,, My Wieloświaty” to lektura porywająca i dająca do myślenia. Czytelnik poznaje punkt widzenia Jacka Poncyliusza, razem z nim wędruje przez meandry pytań bez odpowiedzi. Warto po nią sięgnąć, by zdać sobie sprawę, jak wiele kwestii jest jeszcze niewyjaśnionych i jak wiele ludzkość ma jeszcze do przemyślenia.

,,Nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja. Bliżej gwiazd, bliżej dna jestem wciąż taki sam” tak brzmi refren słynnego przeboju Andrzeja Rybińskiego, który zna chyba każdy. Bije z niego radość i beztroska, poczucie zawieszenia w tak zwanym ,,bezczasie”. Mimo że takie chwile oddechu, zdystansowania wobec otaczającego świata są potrzebne, to jednak warto czasami porzucić...