Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co teraz? Mamy ponoć najmniejszą cząstkę w kosmosie. Co dalej? Próbujemy ją podzielić, ale się nie daje. Więc albo jeszcze nie mamy na to sposobu, albo naprawdę jest najmniejszy i nie znajdziemy metody na jego podział, rozszczepienie. Aż tu nagle… Co? Widzimy Wielki Wybuch, ponieważ tylko on być może jest jedynym, skutecznym i możliwym sposobem na podzielenie najmniejszego bytu w całym wszechświecie, oraz wydobywanie z niego największego bytu, czyli wszechświata.

Kosmos nie patrzy na człowieka bowiem nie posiada zmysłu wzroku. Natura planety Ziemi też nie widzi człowieka, ponieważ nie ma oczu. Jak więc nasze otoczenie biologiczne i fizyczne nas postrzega, odbiera? Czy nas wyczuwa i jest świadome naszego w nim istnienia? W jaki sposób to robi, jak to się dzieje? Czy to możliwe? Może nasz świat jest tłem niepostrzegającym ludzkości w ogóle, dopóki ludzkość na to tło nie nadepnie i w to tło zaingeruje?

W Bogu żyjemy i on żyje w nas, w każdym z nas. Bóg nas potrzebuje tak samo, jak my jego. Nie istniejemy bez Boga tak jak jego nie ma bez nas. Wszyscy braćmi jesteśmy w Bogu Naszym Jedynym. Kochaj bliźniego swego jak siebie samego.

Czas to wszechświat.