Żałuję, że tak długo zwlekałam z przeczytaniem tej książki, ale nigdy nie będę żałować, że ją przeczytałam. Była rewelacyjna.
Do teraz nie mogę otrząsnąć się z tej historii, pozbyć się jej z moich myśli i ciągłych powrotów do niej, wspominania i przeżywania na nowo.
Odrobinę przypominała mi moją ukochaną Trylogię Klątwy, mamy tu podobny motyw i choć w tym przypadku książka jest krótka, niesamowicie rozbudowany świat. Nie jest to jednak nic identycznego, coby nie było! Widzę podobne elementy, ale są to zupełnie różne książki, choć tak samo piękne, naturalne i oczarowujące.
Jak już wspomniałam, cały świat, ale także fabuła, są dopracowane do najmniejszych szczegółów, nie ma tu miejsca na niedopowiedzenia, głupie błędy, niedosyt, ta książka na wszystkich swoich stronach zawarła to, co zawarte zostać powinno i wyjątkowo nie czuję tęsknoty za kontynuacją, nie pragnę dowiedzieć się, co było dalej, bo zakończenie pozamykało wszystko, pozostawiając nas z uczuciem spełnienia i westchnieniem zadowolenia.
Dodatkowo historia oparta jest na pięknej legendzie zawartej na początku książki, po której przeczytaniu od razu stwierdziłam, że to będzie coś dobrego. I nie myliłam się!
Jestem osobą okropnie wybredną względem bohaterów, mało którzy podbijają moje serce lub choćby zyskują moją sympatię, ale tu pojawia się kolejny plus, bo bohaterowie tej książki podpasowali mi bardzo. Czy w stu procentach? Nie wiem, ale na pewno powyżej osiemdziesięciu aspirując do dziewięćdziesięciu, a to już naprawdę dużo.
Główna bohaterka, Lark, była urocza, a jednocześnie nieprzesłodzona, była idealnym wyważeniem pomiędzy słodkością, a taką prawdziwą, klasyczną kobiecością bez grama sztucznej i wymuszonej odwagi, jej myśli i słowa były niezwykle subtelne, ale potrafiły też dopiec, nie była z osób, które dają sobą pomiatać i pozwalać na wszystko, wciąż miała swój charakterek.
Główny bohater tak samo zdobył moją sympatię, nie mogę też ukryć, że bardzo przypominał mi Tristana z wcześniej wspomnianej Trylogii, tym bardziej, że ich imię było dosyć podobne, nie raz przyłapałam się na tym, że czytam imię głównego jako "Tristan"...
Ich relacja była słodka jak miód, była klasyczna, była namiętna, była taka, jak wyobrażam sobie prawdziwą, szczerą relację między dwojgiem ludzi.
Autorka pisze niezwykle pięknym, plastycznym, a mimo to prostym w odbiorze stylem, który nadawał tej pozycji niezwykłego klimatu, dawał się w nią zagłębić, zżyć z przedstawionym światem i jego bohaterami. Uważam, że to jest naprawdę unikalna i piękna książka, po którą warto sięgnąć. Nie jest to typowy płytki fantastyczny romans, jakich spotykam pełno, nie jest byle jaki, nie jest niedopracowany, jest po prostu fantastyczny.
Gorąco polecam.

Żałuję, że tak długo zwlekałam z przeczytaniem tej książki, ale nigdy nie będę żałować, że ją przeczytałam. Była rewelacyjna.
Do teraz nie mogę otrząsnąć się z tej historii, pozbyć się jej z moich myśli i ciągłych powrotów do niej, wspominania i przeżywania na nowo.
Odrobinę przypominała mi moją ukochaną Trylogię Klątwy, mamy tu podobny motyw i choć w tym przypadku książka...