bardzo generyczna powieść fantasy w średniowiecznym klimacie. dość nudno, wielu rzeczy się domyśliłam. mało angażująca historia, za dużo tell, za mało show - nie czuję się jakbym brała udział w wydarzeniach, tylko mi je opisywano, brakuje emocji. wątek romantyczny (a nie oszukujmy się - jak sięgam po książki amy harmon to chcę dobrego wątku romantycznego) - jakieś podstawy miał, ale zabrakło chemii między bohaterami. w ogóle bohaterowie też trochę nijacy.

czy to była tragiczna książka? nie. przyznaję, że końcówka nawet mi się podobała. ale czytałam trochę na siłę, bez większej przyjemności z czytania

bardzo generyczna powieść fantasy w średniowiecznym klimacie. dość nudno, wielu rzeczy się domyśliłam. mało angażująca historia, za dużo tell, za mało show - nie czuję się jakbym brała udział w wydarzeniach, tylko mi je opisywano, brakuje emocji. wątek romantyczny (a nie oszukujmy się - jak sięgam po książki amy harmon to chcę dobrego wątku romantycznego) - jakieś podstawy...

Lark straciła swoją matkę, bo ta władała magią. Trauma sprawiła również, że dziewczynka przestała mówić. Mając dwadzieścia jeden lat, spotyka młodego króla, który zabiera ją w swoje progi jako zakładnika politycznego. Pomiędzy nią a władcą powoli rodzi się relacja, a dziewczyna zaczyna odkrywać tajemnice królestwa.

Przygodę z twórczością Amy Harmon zaczęłam jeszcze w liceum i wtedy to przeczytałam jej „Prawo Mojżesza”, romans, który wówczas naprawdę mi się spodobał. Dlatego jej „Słowo i miecz” kusiło mnie od dawna, ale dopiero teraz udało mi się wcisnąć je w czytelniczy kalendarz. Jak wypadło? Całkiem sympatycznie, choć w moim odczuciu nie bez wad.
Zacznijmy od tego, że to powieść stworzona w ramach bardzo baśniowej konwencji. Magia jest raczej dość miękka, a polityka często naiwna. Król zaś jak na króla ma zaskakująco dużo czasu wolnego. Zamek, w którym Lark zaczyna mieszkać wygląda właśnie jak zamek z bajki Disneya, a nie jak twierdza z jakiejś „Pieśni lodu i ognia”. I to jest jak najbardziej w porządku, nie każde fantasy musi być realistyczną, polityczną rozgrywką.
Amy Harmon ma przy tym dość ładny, lekki, baśniowy język, chociaż zdarzają się w nim drobne zgrzyty. Poza tym autorka ani przez chwilę nie próbuje udawać, że to nie ma być romans, więc co jakiś czas dostajemy opisy tego, jak wyuzdanie wygląda król z bryczesami luźno opierającymi się na biodrach. Nie ma tego jednak jakoś nadmiernie dużo.
Główną wadą jest dla mnie jednak sama relacja pomiędzy bohaterami, z takim zastrzeżeniem, że może być to wyłącznie mój osobisty odbiór sytuacji. Mianowicie, moim zdaniem pomiędzy tymi postaciami nie ma partnerstwa. Miałam wrażenie, że Lark bezustannie się rozkazuje, odbiera możliwość jakiegokolwiek wyboru, że wszystkie decyzje są podejmowane ponad nią, a ona nie ma na nic wpływu. I choć momentami próbuje się przed tym buntować, to koniec końców za każdym razem przegrywa. Czasem w końcu się z tym wszystkim zgadzając, a czasem wyłącznie się godząc. Z jednej strony jak najbardziej pasuje to do konwencji, ale z drugiej… no nie podobają mi się tego typu relacje, cóż ja mogę poradzić.
Czy jest tu coś więcej poza baśniowym romansem osadzonym w świecie fantasy? Moim zdaniem nie bardzo. Tło fabularnie, jak na tego typu historie, jest przedstawione całkiem nieźle, ale nie ma w tym nic szczególnego. W końcu źle traktowanych ludzi z magicznymi umiejętnościami widzimy w bardzo wielu historiach tego typu. Kilka tajemnic królestwa, które Lark odkrywa w trakcie swojej historii, dodaje odrobiny smaczku, ale to byłoby chyba na tyle.
Tu warto dodać, że książka nie ma ani mocno rozpisanych scen erotycznych (są całkiem ładnie „urywane”, gdy coś się zaczyna dziać),ani jakiś szczególnie brutalnych opisów, więc osoby, które chcą tego w książkach unikać, mogą zwrócić na nią szczególną uwagę.
Koniec końców jestem z lektury w miarę zadowolona, dostrzegam umiejętności Amy Harmon, ale nie była to zdecydowanie książka mojego życia, do której będę wracać. Ot, czytadło fantasy, które mogę polecić, jeśli ktoś szuka czegoś lekkiego.

Lark straciła swoją matkę, bo ta władała magią. Trauma sprawiła również, że dziewczynka przestała mówić. Mając dwadzieścia jeden lat, spotyka młodego króla, który zabiera ją w swoje progi jako zakładnika politycznego. Pomiędzy nią a władcą powoli rodzi się relacja, a dziewczyna zaczyna odkrywać tajemnice królestwa.

Przygodę z twórczością Amy Harmon zaczęłam jeszcze w...

Książka była dosyć nudna. Z początku wydawało mi się, że będzie ciekawa, a im byłam dalej tym gorsza się wydawała. Nie lubię oceniać książek negatywnie i rzadko mi się to zdarza, ale jednak tym razem nie był to popis książkarski.

Książka była dosyć nudna. Z początku wydawało mi się, że będzie ciekawa, a im byłam dalej tym gorsza się wydawała. Nie lubię oceniać książek negatywnie i rzadko mi się to zdarza, ale jednak tym razem nie był to popis książkarski.

Gdybym miała opisać książkę jednym słowem, byłoby to: subtelna. Historia co prawda krótka, ale tak baśniowa, opowiedziana z takim wyczuciem, że aż trudno w niej nie zatonąć. Wspaniałe tempo akcji, rewelacyjni bohaterowie główni (oraz poboczni),wciągająca historia, i ten przecudownie napisany romans. Ależ to była lektura! Po przeczytaniu przez kilka dni chodziłam rozmarzona.
Piękny przykład, jak można opisać miłość i przygodę bez wyuzdania i zbędnego patosu.

Gdybym miała opisać książkę jednym słowem, byłoby to: subtelna. Historia co prawda krótka, ale tak baśniowa, opowiedziana z takim wyczuciem, że aż trudno w niej nie zatonąć. Wspaniałe tempo akcji, rewelacyjni bohaterowie główni (oraz poboczni),wciągająca historia, i ten przecudownie napisany romans. Ależ to była lektura! Po przeczytaniu przez kilka dni chodziłam...

Bardzo dobra fantastyka, okładka przyciąga wzrok i jest ładna jednak tytułowa bohaterka Lark- ma szare oczy, a wydaje mi się, że na okładce jest właśnie przedstawiona Ona we własnej osobie ;). Jak to mówią nie ocenia się książki po okładce, jednak właśnie przez okładkę zwróciłam na nią wzrok. Wnętrze książki jest inspirowane starodawnymi legendami, zaklęciami oraz średniowieczem i magią- napisana prostym językiem, więc jest idealna dla młodszych czytelników jak i starszych. Uwielbiałam podróżować po "Ziemiach Jeru" dzięki zamieszczonej, przez autorkę mapce krainy. Jedyne co mnie zraziło to "błędy" tłumaczki. Chociaż słowo "Otwarłam oczy" jest poprawne wg słownika PWN, mnie jakoś irytowało, gdyż jestem team "otworzyłam okno". ;)
Jednak to są drobne szczegóły, które ulatniają się na wietrze niczym Orzeł w chmurach ;) Przeczytacie zrozumiecie! Gorąco zachęcam

Bardzo dobra fantastyka, okładka przyciąga wzrok i jest ładna jednak tytułowa bohaterka Lark- ma szare oczy, a wydaje mi się, że na okładce jest właśnie przedstawiona Ona we własnej osobie ;). Jak to mówią nie ocenia się książki po okładce, jednak właśnie przez okładkę zwróciłam na nią wzrok. Wnętrze książki jest inspirowane starodawnymi legendami, zaklęciami oraz...

•Naprawdę podobała mi się ta książka!
Najbardziej z wszystkiego urzekła mnie fabuła i akcja , które do końca trzymały poziom.
Pojawiło się parę błędów w tłumaczeniu, ale tak naprawdę są to szczegóły, które nie są końcowo aż tak istotne. Przywiązałam się do postaci Kjella( brata króla),którego historia jest szerzej opisana w następnym tomie za który właśnie się zabieram 😎.

•Jeśli szukacie lekkiej, fantastycznej i młodzieżowej książki, to możecie zaprzestać poszukiwań i spokojnie zabierać się za tą pozycję🖤!


Zapraszam także na mojego instagrama @ksiazki_czytane_o_zmroku , na którym spróbuje zachęcić cię do przeczytania innych wspaniałych książek :).

•Naprawdę podobała mi się ta książka!
Najbardziej z wszystkiego urzekła mnie fabuła i akcja , które do końca trzymały poziom.
Pojawiło się parę błędów w tłumaczeniu, ale tak naprawdę są to szczegóły, które nie są końcowo aż tak istotne. Przywiązałam się do postaci Kjella( brata króla),którego historia jest szerzej opisana w następnym tomie za który właśnie się zabieram...

Uwielbiam Amy Harmon - Making faces, Biegając boso, Inna Blue, Prawo Mojżesz i Pieśń Dawida. Słowo i Miecz było inne od wymienionych tytułów. Trochę gorsze. Szkoda, że autorka nie rozwinęła fabuły w coś większego. Miałam wrażenie, że wszystko było zbyt pośpieszone.
I jeszcze ta straszna okładka .....

Uwielbiam Amy Harmon - Making faces, Biegając boso, Inna Blue, Prawo Mojżesz i Pieśń Dawida. Słowo i Miecz było inne od wymienionych tytułów. Trochę gorsze. Szkoda, że autorka nie rozwinęła fabuły w coś większego. Miałam wrażenie, że wszystko było zbyt pośpieszone.
I jeszcze ta straszna okładka .....

Długo wahałam się, czy w ogóle chcę czytać tę książkę. Bo to fantastyka, bo ja jestem na bakier z istotami dziwnymi, bo moje ostatnie przygody z powieściami fantasy (Władca pierścieni) były okupione czytelniczym cierpieniem. Jednak z drugiej strony to Amy Harmon, której książki z gatunku young adult uwielbiam, a nawet polubiłam się z jej powieścią historyczną (na które zazwyczaj się wzdragam),dlatego - z chęci przeczytania czegoś pochłaniającego i braku pomysłu na to coś - przeczytałam Słowo i miecz.
Cóż. Jako osoba zafascynowana niegdyś naukowo performatywną funkcją języka trafiłam idealnie. Główna bohaterka, choć niema, posiada moc dysponowania Słowem. Zmieniania Słowem rzeczywistości. To typowa żeńska postać, jakie ma w zwyczaju tworzyć Amy Harmon. Silna, z bardzo konkretnymi cechami, waleczna. Jakaś. Lark nie ma możliwości porozumiewania się z innymi ludźmi, ale ma dar rozumienia tego, czego nie mówią.Wyrwanie się spod więzienia zakazów, w którym trzymał ją ojciec, skutkuje zwiększeniem wiedzy o swojej mocy. Żyjąc wśród zwykłych śmiertelników oraz Obdarzonych - ludzi, którzy mają niezwykłe umiejętności, poznaje przede wszystkim siebie.

Książka ma wszystko, co powinna posiadać: walkę o władzę, wojnę, prześladowania, lojalność i zdrady, ale nade wszystko absolutnie cudownie napisany wątek romansowy. Czyli to, co u Harmon cenię najbardziej. Jak ona potrafi subtelnie pisać o pożądaniu, budować napięcie pomiędzy bohaterami bez zbędnych dosłowności, tkać fabułę tak soczystą pod względem emocji, że ach.

To, czego nie lubię w powieściach fantasy, to stwory, których później się boję. W tej powieści udało się tego uniknąć. Owszem, jest pewna nieludzka armia antagonistów, ale Autorka nie poświęca zbyt wiele uwagi na udramatyzowanie ich opisu, na szczęście.

Przede mną jeszcze druga część - Królowa i Uzdrowiciel. Mam nadzieję, że będzie nie gorsza niż pierwsza.

Długo wahałam się, czy w ogóle chcę czytać tę książkę. Bo to fantastyka, bo ja jestem na bakier z istotami dziwnymi, bo moje ostatnie przygody z powieściami fantasy (Władca pierścieni) były okupione czytelniczym cierpieniem. Jednak z drugiej strony to Amy Harmon, której książki z gatunku young adult uwielbiam, a nawet polubiłam się z jej powieścią historyczną (na które...

Kocham Tirasa i Lark 🥰 i te książkę! Uwielbiam wątki romantyczne w powieściach fantasy, ten był kolejnym któremu mocno kibicowałam i całkowicie mnie porwał, pochłonął i wzruszył. W porównaniu do wydawanych teraz książek tego gatunku tom nie zwala z nóg ilością stron, ale to bardzo miła odmiana. Akcja mknie do przodu, nie pozostawiając nas zbyt długo w zastoju. Najbardziej podobały mi się relacje między bohaterami oraz pomysł na ciekawy system magii, reszta była przyjemną, nieskomplikowaną otoczką.

Kocham Tirasa i Lark 🥰 i te książkę! Uwielbiam wątki romantyczne w powieściach fantasy, ten był kolejnym któremu mocno kibicowałam i całkowicie mnie porwał, pochłonął i wzruszył. W porównaniu do wydawanych teraz książek tego gatunku tom nie zwala z nóg ilością stron, ale to bardzo miła odmiana. Akcja mknie do przodu, nie pozostawiając nas zbyt długo w zastoju. Najbardziej...

Wątek ciekawy, ale fabuła mało emocjonalna, brak rozszerzenia, dość jałowa i jednotorowa.

Wątek ciekawy, ale fabuła mało emocjonalna, brak rozszerzenia, dość jałowa i jednotorowa.