To moja druga książka Donny Tartt i mam bardzo podobne odczucia jak po przeczytaniu "Szczygła". To nie jest zła książka. Wciąga, bohaterowie są wyraźni, klimat jest, pomysł jest. Ale... Donna Tartt jest mistrzynią przegadania książek. Książka ma 600 str, im dalej tym gorzej. Jak jeszcze pierwsza połowa zapowiada, że to będzie świetna lektura, tak od osiągnięcia punktu kulminacyjnego (nawet wcześniej niż połowa książki), dalej mamy równię pochyłą. I ta druga część książki znowu mnie zawiodła. Sporo tam pustych stron, czytania dla samego czytania. I oczywiście - zgodzę się - jest tu sporo filozofii, psychiki, metamorfoz bohaterów, interpretacji. Te opisy, refleksje, przygody bohaterów są potrzebne i stanowią o sile przekazu książki. Ale serio, 600 stron? Podobne odczucia miałam po "Szczygle". I chociaż uważam, że obie książki są dość równe to jednak "Tajemna historia" podobała mi się bardziej. I zdecydowanie zgadzam się z @basiapasiut, że gdybym czytała te książki kilka/kilkanaście lat temu, to zrobiłyby na mnie większe wrażenie. Nie wiem, czy to kwestia wielkich oczekiwań, świetnych recenzji, które potem skutkują surowszą recenzją. Ale no mam jakiś problem z Donną Tartt, no mam.

To moja druga książka Donny Tartt i mam bardzo podobne odczucia jak po przeczytaniu "Szczygła". To nie jest zła książka. Wciąga, bohaterowie są wyraźni, klimat jest, pomysł jest. Ale... Donna Tartt jest mistrzynią przegadania książek. Książka ma 600 str, im dalej tym gorzej. Jak jeszcze pierwsza połowa zapowiada, że to będzie świetna lektura, tak od osiągnięcia punktu...