Długie kryminały – powieści, które nie są częścią cyklu książkowego

„Imię róży”, Umberto Eco, różne wydania, 758 stron

Czy kryminał może być arcydziełem? Czy jeśli mowa o arcydziele, to już nie o kryminale, a o literaturze pięknej? Takie pytania pojawiają się w internetowych dyskusjach właśnie o „Imieniu róży” i jakkolwiek by dzieła Umberta Eco nie sklasyfikować, to wątek kryminalny z pewnością zawiera. Akcja słynnego utworu rozgrywa się w 1327 roku, gdy do opactwa benedyktynów przybywa uczony franciszkanin Wilhelm z Baskerville. Towarzyszy mu sekretarz, a jednocześnie uczeń, Adso z Melku. Opat wezwał uczonego nie bez przyczyny – w tajemniczych okolicznościach został bowiem zamordowany jeden z mnichów, a sprawa jest o tyle nagląca, że za kilka dni w opactwie rozpoczyna się wielka debata teologiczna, w której ma wziąć udział wielu dostojników kościelnych. Niestety dochodzi do kolejnych zbrodni, a przybyły do opactwa Anglik przekonuje się, że ich wyjaśnienia należy szukać w klasztornej bibliotece.

„Tajemna historia”, Donna Tartt, Wydawnictwo Znak Literanova, 608 stron

„Tajemna historia” Donny Tartt to kolejna skłaniająca do refleksji powieść z wątkiem kryminalnym. Jej bohater, Richard Papen, rozpoczyna studia w elitarnym angielskim college’u, jednak zajęcia, które prowadzi jeden z wykładowców, zdecydowanie odbiegają od tego, jakie wyobrażenia można mieć o studiach na filologii klasycznej. Gdy eksperymenty z alkoholem, narkotykami, seksem nie przynoszą odpowiedzi na pytanie: „Jak daleko można się posunąć?”, dochodzi do morderstwa. Czy można kogoś zabić i nie zostać ukaranym? Czy możliwe, by morderca po dokonaniu zbrodni nie czuł wyrzutów sumienia? Donna Tartt zadaje w swojej powieści pytania o (nie)moralność, karę, odkupienie, o błędy młodości.

„Środek lata”, Małgorzata Warda, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 432 strony

Fabuła „Środka lata” toczy się wokół zaginięcia mieszkającej w Gdyni Sylwii Fey. Przez rok śledztwo w tej sprawie właściwie nie posunęło się naprzód – do momentu gdy postanowiła się nim zainteresować młoda dziennikarka, Marlena. Wraz z nią powoli poznajemy samą Sylwię – poprzez relacje jej bliskich: siostry, brata, ale także dzięki prowadzonemu przez dziewczynę pamiętnikowi. W zależności od tego, kto ją wspomina, przed Marleną rysują się różne portrety tej jednej przecież osoby. A nawet nie tylko jej, a całej rodziny Feyów, innej niż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać.

Jak napisała o tej 432-stronicowej powieści użytkowniczka Wierszowane_Recenzje:

Grube kryminały wydawane w ramach serii

Cykl o Cormoranie Strike’u, Robert Galbraith (J.K. Rowling), Wydawnictwo Dolnośląskie, najdłuższa powieść z cyklu, „Serce jak smoła”, ma 1056 stron

Zarówno w ramach serii o Harrym Potterze (no dobrze, od czwartego tomu cyklu), jak i w tej o detektywie Cormoranie Strike’u jedna z najsłynniejszych współczesnych autorek książek zdecydowanie nie ogranicza się, jeśli chodzi o liczbę zapisywanych przez nią stron. I co prawda „Wołanie kukułki”, w którym poznajemy Strike’a i jego (tymczasową) asystentkę Robin Ellacott, ma „zaledwie” 456 stron, to najnowsza powieść z cyklu, „Wartka śmierć”, zapewni czytelnikowi czy czytelniczce rozrywkę na co najmniej kilka wieczorów – ma tych stron bowiem 960. Rekordową długość (jak do tej pory) ma jednak tom szósty (a jednocześnie – jak na razie – przedostatni) detektywistycznego cyklu, czyli „Serce jak smoła” – w powieści śledzimy osadzone przede wszystkim w internecie dochodzenie Cormorana i Robin przez 1056 stron. Jeśli więc szukacie kryminalnej lektury z bardzo szeroko rozbudowanym wątkiem obyczajowym, psychologią postaci, książki Galbraitha powinny spełnić swoje zadanie.

Cykl „Nielegalni”, Vincent V. Severski, Wydawnictwo Czarna Owca, najdłuższa powieść z cyklu, „Niewierni”, ma 864 strony

Cykl Vincenta V. Severskiego to kolejna już propozycja w zestawieniu długich kryminałów, którą trudno tak do końca kryminałem nazwać. „Nielegalni” to też i sensacja, i thriller, ale zdecydowanie mają szansę spodobać się także miłośnikom klasycznych kryminałów. Piszący pod pseudonimem były oficer polskiego wywiadu odsłania przed czytelnikami tajniki tej fascynującej, a jednocześnie zupełnie nieznanej przeciętnemu zjadaczowi książek pracy. Autor robi to, umieszczając swoich bohaterów w różnych momentach historii i różnych krajach świata. W „Nielegalnych” – pierwszej powieści cyklu o tej samej nazwie – skomplikowane i pozornie niemające ze sobą wiele wspólnego wątki składają się w precyzyjnie skonstruowaną fabułę, a osoba czytająca powieść przenosi się dzięki temu nie tylko do współczesnej Polski, ale i do Szwecji, Rosji, Ukrainy, Białorusi. W książce nie zabrakło też wplecenia w tę współczesną treść epizodów historycznych z II wojny światowej.

Cykl „Glatz”, Tomasz Duszyński, Wydawnictwo Sine Qua Non, najdłuższa powieść z cyklu, „Zamieć”, ma 456 stron

Tomasz Duszyński z kolei jest autorem m.in. cyklu „Glatz” (niemiecka nazwa Kłodzka), którego akcja rozgrywa się właśnie w tytułowym mieście, krótko po pierwszej wojnie światowej. Każda z czterech książek cyklu ma nieco ponad 400 stron, więc to dobry wybór dla każdego, kto chce przeczytać dużo, ale nie ZA dużo. W pierwszej, liczącej 408 stron, powieści zatytułowanej właśnie „Glatz” przenosimy się do roku 1920, gdy pewien profesor znajduje na moście okaleczone zwłoki. To już kolejna zbrodnia w miasteczku – kilka dni wcześniej zastrzelony został bowiem wysokiej rangi oficer. Czy te zbrodnie może coś łączyć i czy mieszkańcom Glatz również grozi niebezpieczeństwo, skoro w krótkim czasie zabito aż dwie osoby? I właściwie dlaczego do zadania rozwiązania tych zbrodni ściągnięto z Berlina kapitana Wilhelma Kleina, czyli postać nie mniej tajemniczą niż same popełnione przestępstwa?

Jak napisał w swojej recenzji książki Michał Wnuk:

Trylogia chicagowska, Grzegorz Dziedzic, Wydawnictwo Agora, najdłuższa powieść z cyklu, „Żadnych bogów, żadnych panów”, ma 424 strony

„Żadnych bogów, żadnych panów” to debiut Grzegorza Dziedzica, wyróżniony Nagrodą Wielkiego Kalibru 2022. Pierwsza powieść z trylogii chicagowskiej (w roku 2023 ukazała się druga, „Gangway”) opowiada, jak sama nazwa wskazuje, o tym, co dzieje się w Chicago. A nieźle poczynają tam sobie członkowie gangów, wśród których prym wiodą Polacy. Cechą rozpoznawczą jednego z tych gangów, o nazwie Erab, są czerwone chusty i anarchistyczne hasła, rozboje dokonywane pod płaszczykiem Rewolucji. Gdy w środowisku polonijnym dochodzi do brutalnego mordu, do rozwiązania sprawy wezwany zostaje Teodor Rucki, początkujący policjant, sierżant. Czy uda mu się rozwiązać zagadkę tej zbrodni także dlatego, że – jak się okaże – z polonijnymi gangsterami może mieć więcej wspólnego niż tylko pochodzenie?

Cykl „L.A. Quartet", James Ellroy, najdłuższa powieść z cyklu, „Tajemnice Los Angeles”, ma 586 stron

„Tajemnice Los Angeles” zostały zekranizowane w roku 1997, a w filmie wystąpiły takie gwiazdy jak Kim Basinger, Kevin Spacey, Russell Crowe, Danny DeVito. Obraz ten jest jednak tylko inspirowany powieścią Jamesa Ellroya, trzecią z cyklu „L.A. Quartet”. A w niej trzech bohaterów – sierżant Jack Vincennes, obsesyjnie przywiązany do przestrzegania przepisów Ed Exley i zupełnie pozbawiony skrupułów Bud White – musi rozwiązać zagadkę masakry, do jakiej doszło w jednym z nocnych klubów. Każdy z nich prowadzi jednak śledztwo na własną rękę, z różnych powodów nie chcąc ujawnić reszcie tego, co wie.

„Tajemnice Los Angeles” to powieść sensacyjno-kryminalna, w której Los Angeles zdecydowanie nie przypomina miasta ze snów, w którym każdy może spełnić swoje marzenia. Jak napisał w recenzji książki użytkownik PedroP:

Jakie powieści lub cykle powieściowe dodalibyście do tego zestawienia? Lubicie czytać długie, grube kryminały?

Pamiętajcie, że na każdą z powieści w zestawieniu możecie założyć alert cenowy LC!