Sara po tym, co robił jej były chłopak zamknęła się we własnej skorupie i wpadła w rutynę. To jak zachowali się jej rodzice jest przykre, bo to w nich powinna mieć największe wsparcie, a go nie dostała. Za to znalazł się ktoś kto chciał jej dać to wsparcie Michał. Ich relacja bardzo mi się podobała powoli się rozwijająca dużo emocji, to jak Michał uczył ją samoobrony fajnie było pokazane. Z czasem Sara wychodziła ze swojej skorupy powoli, koncert w klubie którym pracował Michał zaczęła się na niego otwierać.
Książkę szybko się czyta, łatwy przyjemny język, polecam.

Sara po tym, co robił jej były chłopak zamknęła się we własnej skorupie i wpadła w rutynę. To jak zachowali się jej rodzice jest przykre, bo to w nich powinna mieć największe wsparcie, a go nie dostała. Za to znalazł się ktoś kto chciał jej dać to wsparcie Michał. Ich relacja bardzo mi się podobała powoli się rozwijająca dużo emocji, to jak Michał uczył ją samoobrony fajnie...

Pomimo trudnych tematów książka jest niesamowicie lekka. Początkowe rozdziały może nieco zbyt cukierkowe, szczególnie przez mnóstwo "zbiegów okoliczności". Powieść dobra na jeden wieczór spędzony pod kocem z herbatą :)

Pomimo trudnych tematów książka jest niesamowicie lekka. Początkowe rozdziały może nieco zbyt cukierkowe, szczególnie przez mnóstwo "zbiegów okoliczności". Powieść dobra na jeden wieczór spędzony pod kocem z herbatą :)

Przyjemna lektura

Przyjemna lektura

Codzienność często obfituje w trudne doświadczenia, niejednokrotnie pozostawiając w człowieku ślady traum - nigdy niegojących się ran. Tak jest w przypadku głównej bohaterki "Z popiołów", Sary. W przeszłości doświadczyła dużej krzywdy od osoby, która miała być tą najbliższą. Aby poradzić sobie z życiem, ukrywa głęboko bolesny sekret i wytycza ścisłe granice oraz reguły. Trzyma się sztywno tych ram w każdym aspekcie życia towarzyskiego. Nie wpuszcza do swojego świata nawet bliskiej przyjaciółki, a o relacji romantycznej nie ma w ogóle mowy. Wiele zmienia się dzięki zupełnemu przypadkowi. Świat zamkniętej w sobie Sary zostaje wywrócony o 180 stopni za sprawą kelnera Michała. Jak dużo łączy tych dwoje? Co połączy ich jeszcze mocniej? Jak potoczy się życie tej pary? Wszystko zawiera się w powieści "Z popiołów". Ten lekki i przyjemny romans spokojnie można przeczytać w kilka wieczorów. Pomimo nieco przewidywalnej fabuły książka ostatecznie pozostawia pozytywne wrażenie. Ciekawe, jak prezentują się kolejne części.

Codzienność często obfituje w trudne doświadczenia, niejednokrotnie pozostawiając w człowieku ślady traum - nigdy niegojących się ran. Tak jest w przypadku głównej bohaterki "Z popiołów", Sary. W przeszłości doświadczyła dużej krzywdy od osoby, która miała być tą najbliższą. Aby poradzić sobie z życiem, ukrywa głęboko bolesny sekret i wytycza ścisłe granice oraz reguły....

„Z popiołów” to druga książka Martyny Senator, którą mam okazję czytać (pierwszą była „Najgłośniej krzyczy serce”, ale jakoś zupełnie nie zakodowałam tego nazwiska). Jest to całkiem dobra książka, choć też nie ma rewelacji. Przede wszystkim z początku jest nieco nudnawa. Za dużo mamy tu opisów takiej codzienności, nic nie wnoszących do samej fabuły. Dlatego na początku byłam na nie, czytając tę książkę, bo naprawdę niewiele się tu dzieje, uczucie między Michałem a Sarą rozwija się powoli, aczkolwiek jest w nim pełno ciepła i wywołuje uśmiech na twarzy. Sprawia to postać Michała, który nie jest żadnym badboy’em tylko zwykłym, sympatycznym chłopakiem. Postać Sary też nie jest zła, ale tajemnicę, którą skrywa jesteśmy w stanie rozwikłać już na początku, może nie ze szczegółami. Historia nie zaskoczyła mnie niczym szczególnym, końcówka też nieco urwana. Jednak drugą połowę się czytało dobrze, mimo że ona tez nie zawierała żadnych nagłych zwrotów akcji. Myślę, że dam szansę jeszcze tej serii i sięgnę po kolejny tom.

„Z popiołów” to druga książka Martyny Senator, którą mam okazję czytać (pierwszą była „Najgłośniej krzyczy serce”, ale jakoś zupełnie nie zakodowałam tego nazwiska). Jest to całkiem dobra książka, choć też nie ma rewelacji. Przede wszystkim z początku jest nieco nudnawa. Za dużo mamy tu opisów takiej codzienności, nic nie wnoszących do samej fabuły. Dlatego na początku...

To druga książka Martyny Senator, którą przeczytałam. I tak jak bardzo spodobała mi się pierwsza ("Najgłośniej krzyczy serce"),tak ta jest raczej średnia. Muszę przyznać, że ta powieść mnie nie porwała. Dobrze się czytało, szybko, ale bez większych emocji, mimo iż poruszany temat jest dość ważny. Niestety bohaterowie wydawali mi się raczej nijacy. Mimo, iż właściwie całkiem sporo się działo, to akcja też wydawała mi się dość statyczna, ale być może ze względu na sposób narracji.

To druga książka Martyny Senator, którą przeczytałam. I tak jak bardzo spodobała mi się pierwsza ("Najgłośniej krzyczy serce"),tak ta jest raczej średnia. Muszę przyznać, że ta powieść mnie nie porwała. Dobrze się czytało, szybko, ale bez większych emocji, mimo iż poruszany temat jest dość ważny. Niestety bohaterowie wydawali mi się raczej nijacy. Mimo, iż właściwie...

Jak po traumie się podnieść jak otworzyć się na kogoś nowego. Książka spokojna wyważona i świetnie potraktowany temat. Polecam

Jak po traumie się podnieść jak otworzyć się na kogoś nowego. Książka spokojna wyważona i świetnie potraktowany temat. Polecam

Ktoś powinien gdzieś napisać od jakiego wieku jest ta książka, bo pod koniec byłam bliska zwrócenia posiłku. Nie polecam młodzieży, jak już to dorosłym.

Ktoś powinien gdzieś napisać od jakiego wieku jest ta książka, bo pod koniec byłam bliska zwrócenia posiłku. Nie polecam młodzieży, jak już to dorosłym.

Mimo trudnych, życiowych wątków książkę przeczytałam szybko i z łatwością, dowód na to, że każdy temat jest do przejścia jeśli ubierzesz go w odpowiednie słowa. Pojawiające się gdzieniegdzie "fiszki" stanowią nieoceniony dodatek - pomagają spojrzeć na sytuację z innej strony i wczuć się w emocje głównej bohaterki. Uwielbiam <3

Mimo trudnych, życiowych wątków książkę przeczytałam szybko i z łatwością, dowód na to, że każdy temat jest do przejścia jeśli ubierzesz go w odpowiednie słowa. Pojawiające się gdzieniegdzie "fiszki" stanowią nieoceniony dodatek - pomagają spojrzeć na sytuację z innej strony i wczuć się w emocje głównej bohaterki. Uwielbiam <3

To nie jest trudna książka o miłości - choć porusza sporo problemów z nią związanych - nie ma zawiłych zwrotów akcji, pobocznych wątków, które trzeba śledzić w dziesięciu różnych miejscach. Za to sięgając po tą powieść otrzymałam ciepłą obyczajówkę na poprawę humoru. Takie książki to prawdziwy skarb - niezbyt skomplikowana, ale nie prostacka, słodka, ale nie mdła.
Bardzo dobra propozycja na bure popołudnie.

To nie jest trudna książka o miłości - choć porusza sporo problemów z nią związanych - nie ma zawiłych zwrotów akcji, pobocznych wątków, które trzeba śledzić w dziesięciu różnych miejscach. Za to sięgając po tą powieść otrzymałam ciepłą obyczajówkę na poprawę humoru. Takie książki to prawdziwy skarb - niezbyt skomplikowana, ale nie prostacka, słodka, ale nie mdła.
Bardzo...