Pierwszy tom mnie zafascynował, drugi zabrał w niesamowitą podróż prosto do pełnego magii, ferów i jednorożców świata Kate. Muszę przyznać, że ,,Czarny Amulet" wciągnął mnie od pierwszej strony i podobał mi się bardziej aniżeli Księga Luster, być może to kwestia tego, że tom drugi nie jest wprowadzeniem, fabuła jest lepiej nakreślona i w końcu jest motyw odkrywania tego, kto jest czarnym charakterem!

Rok szkolny się skończył. Nadeszły wakacje a co za tym idzie, coraz bardziej zbliżał się dzień wypadu pod namioty, który Kate zaplanowała razem ze swoją najlepszą przyjaciółką Mel. Niestety jak to zawsze bywa wszystko, co dobre szybko się kończy, a do akcji wkracza ciotka Hillena wraz ze swoimi planami na wakacje, które obejmują także Kate. Takim oto sposobem nastolatka ląduje w Hagsborough - miasteczku czarownic. Łagodnie mówiąc Kate nie jest zadowolona z obrotu spraw, do tego dochodzi paskudna z charakteru Diana i fakt, że ktoś nie ma zamiaru dać Kate wypocząć.

Dziwny zbieg okoliczności i chęć poznania prawdy o ojcu zwabia do Hagsborough także Jonathana - szkolną miłość Kate i obiekt jej niekoniecznie udanego czaru miłosnego.

Oprócz tych przyjemniejszych momentów np. gdy Kate uczy się latać na miotle, odwiedza niesamowitą bibliotekę z literaturą zarówno dla wiedźm, jak i tą dla zwykłych ludzi niestety są także te nieprzyjemne, gdy po raz kolejny musi walczyć o swoje życie, na które ktoś czyha i przede wszystkim jest też jej ,,delikatna" obsesja na punkcie swojego bezpieczeństwa.

Drugi tom ,,Kronik Jaaru" to książka z dużą dawką magii i jeżeli nie zgadzałam się z porównaniem Kronik Jaaru do ,,Harry'ego Pottera" to muszę przyznać, że w drugim tomie jest o wiele więcej podobieństw niż w pierwszym. Pojawia się wybieranie różdżek (od razu większości skojarzy się to z wybieraniem różdżki u Ollivandera) mamy też WIELKIEGO ZŁEGO, który zniknął, ale ktoś dąży do tego by powrócił, pojawia się wątek sługów ,,Wielkiego złego" no i oczywiście miotły! Nie wiem, czy to dobrze, czy źle, że jest tyle podobieństw, bo z jednej strony łeeee to już było a z drugiej magii nigdy za wiele.

Na plus jest fakt, że nareszcie jest więcej Jonathana. Uwielbiam Jonathana!

Styl pisania Fabera w drugim tomie był taki trochę inny... Nadal przyjemny, ale kompletnie nieprzypominający tego stylu z pierwszego tomu.
Denerwowała mnie spora ilość opisów, przez które trzeba było przebrnąć. Rozumiem, że dzięki temu otrzymaliśmy lepiej nakreślony obraz i fabułę, ale były momenty, gdy miałam ochotę przeskoczyć po prostu do dialogów, bo one były najlepszą częścią ,,Czarnego Amuletu".

Reasumując oczywiście polecam kontynuację ,,Księgi Luster", ponieważ bardzo mi się podobała i spędziłam przy niej naprawdę przyjemnie czas.
Jeżeli macie ochotę na trochę magii, wakacyjnego klimatu i dużej ilości akcji to koniecznie sięgnijcie po ,,Czarny Amulet" a jeżeli nie czytaliście jeszcze ,,Księgi Luster" to również polecam, bo jako wprowadzenie do całej serii jest naprawdę dobra!

Pierwszy tom mnie zafascynował, drugi zabrał w niesamowitą podróż prosto do pełnego magii, ferów i jednorożców świata Kate. Muszę przyznać, że ,,Czarny Amulet" wciągnął mnie od pierwszej strony i podobał mi się bardziej aniżeli Księga Luster, być może to kwestia tego, że tom drugi nie jest wprowadzeniem, fabuła jest lepiej nakreślona i w końcu jest motyw odkrywania tego,...