Bardzo podobała mi się kontynuacja pierwszego tomu przygód Kate, która dopiero uczy się jak to jest być czarownicą. Pełna akcji, magii i zwrotów akcji historia. Widzę pewne elementy, które bardzo mi przypominają Harrego Pottera, ale zupełnie mi to nie przeszkadza. Świat w książce jest mega intrygujący, a cała historia rozwija się w ciekawym kierunku. Jedynie co, to irytuje mnie trochę główna bohaterka, bo jak dla mnie jest sprzeczna i czasami nielogiczna. Ogólnie bardzo na plus i chętnie sięgnę po kolejne tomy.

Bardzo podobała mi się kontynuacja pierwszego tomu przygód Kate, która dopiero uczy się jak to jest być czarownicą. Pełna akcji, magii i zwrotów akcji historia. Widzę pewne elementy, które bardzo mi przypominają Harrego Pottera, ale zupełnie mi to nie przeszkadza. Świat w książce jest mega intrygujący, a cała historia rozwija się w ciekawym kierunku. Jedynie co, to irytuje...

Kiedy kilka lat temu po raz pierwszy zetknęłam się z twórczością Adama Fabera, nie byłam aż tak zachwycona, jak inni. Pierwszy tom Kronik Jaaru owszem był wciągający i lekki do czytania, jednak nie chwycił mnie on za serce tak mocno, jakbym sobie tego życzyła. Długo zbierałam się do tego, by poznać kontynuację przygód Kate Hallander. Czy Czarny amulet zdołał wywrzeć na mnie lepsze wrażenie? O tym w tej recenzji.

Od momentu, gdy Kate poznała tajemniczy Jaar, jej życie nie wygląda już tam samo. Nastolatka weszła w posiadanie wiedzy, której zwyczajny śmiertelnik mieć raczej nie powinien. Teraz po raz pierwszy przygotowuje się do iście magicznych wakacji w towarzystwie młodych wiedźm. Niestety, Kate będzie musiała się też zmierzyć z pewnym prześladowcą, który nawiedza ją... w jej własnych snach. Czy z pomocą fera Fiona uda jej się odkryć, kim jest ów tajemniczy jegomość?

Muszę przyznać, że już po przeczytaniu pierwszych kilku stron poczułam się wciągnięta w tę historię i na nowo przypomniałam sobie wykreowany przez autora świat Jaaru. Każdy kolejny rozdział sprawiał, że nie potrafiłam oderwać się od tej książki - do tego stopnia, że zdecydowaną większość przeczytałam jednego wieczora. Jak się okazało, kontynuacja Księgi luster zdecydowanie i niezaprzeczalnie przypadła mi do gustu.

Główna bohaterka wypadła w moich oczach znacznie lepiej, niż jak to było w przypadku poprzedniego tomu. No cóż, Kate chyba potrzebowała odrobiny czasu, bym się do niej przekonała bardziej. Wciąż uważam ją za stereotypową zbuntowaną nastolatkę, która najchętniej utarłaby ciotce noc na milion różnych sposobów, ale tym razem było w tym wszystkim coś... zdecydowanie intrygującego. Uważam więc, że Kate to dobrze wykreowana postać i w kontynuacji została być może nawet bardziej szczegółowo dopracowana – co ogromnie doceniam.

Adam Faber po raz kolejny pokazał mi swoje świetne pióro i choć to jego druga napisana książka, to już tutaj czułam masę pracy, jaką autor włożył w rozwój swoich umiejętności pisarskich. Czarny amulet zaskoczył mnie wieloma zwrotami akcji, sprawił, że moje myśli uparcie krążyły dookoła tej właśnie książki i nie pozwolił odłożyć się nawet na chwilę. Nie, żeby coś, ale uważam, że to już NAPRAWDĘ coś musi oznaczać. 😉 Między innymi to, że jest to po prostu bardzo dobra kontynuacja, która zdecydowanie zachęca mnie do poznania kolejnych tomów cyklu, co chciałabym uczynić już w niedalekiej przyszłości.

Czarny amulet to świetny powrót do historii ferów, tajemniczego Jaaru i samej Kate Hallander. Co prawda, seria ta ma swoje najlepsze lata za sobą, jednak mam nadzieję, że ktoś z Was jeszcze sięgnie po te książki. Uważam, że warto je poznać oraz że sprawdzą się one idealnie dla miłośników lekkiej fantastyki młodzieżowej, oraz magicznych krain.

Kiedy kilka lat temu po raz pierwszy zetknęłam się z twórczością Adama Fabera, nie byłam aż tak zachwycona, jak inni. Pierwszy tom Kronik Jaaru owszem był wciągający i lekki do czytania, jednak nie chwycił mnie on za serce tak mocno, jakbym sobie tego życzyła. Długo zbierałam się do tego, by poznać kontynuację przygód Kate Hallander. Czy Czarny amulet zdołał wywrzeć na mnie...

Czy sięgacie po kolejne tomy cyklów, jeśli pierwszy był przeciętny? Muszę przyznać, że jestem zwolenniczką drugiej szansy i jeśli plisy przeważają nad minusami, to chętnie sprawdzam, czy dalej jest lepiej. W przypadku "Kronik Jaaru" była to dobra decyzja, bo "Księgę Luster" od "Czarnego Amuletu" dzieli przepaść.
......

Bez mini spoilerów poprzez opis fabuły zaznaczę, że to kontynuacja przygód Kate, która niedawno odkryła, że jest czarownicą i uczy się tak żyć, poznaje swoje dziedzictwo. Jednocześnie dziewczyna znajduje nowych przyjaciół, z którymi mam wrażenie obchodzi się lepiej niż z innymi. Trochę dojrzała, przestała się zachowywać jak rozwydrzony dzieciak. Wreszcie Kate zasłużyła na odrobinę mojej sympatii i poczułam się zachęcona do kontynuowania tej serii. Ale książkę przede wszystkim uratowała perspektywa Jonatana, która była bardzo ciekawa, pełna zagadek, tajemnic i zwrotów akcji. Przestał być "męskim bohaterem dla romansu", a został żywą postacią, którą naprawdę polubiłam. Perypetie obojga, zaskakujące wątki i fakty sprawiły, że naprawdę dobrze bawiłam się przy tej książce. Poczułam jej baśniowy klimat i byłam zaciekawiona przez większość lektury.
......

Oczywiście poprawa nie znaczy, że zniknęły wady z tomu 1. Kilka niestety zostało, momentami wciąż trudno określić, do kogo jest kierowana ta opowieść. Fion nadal jest przygłupi, może taki jego urok, ale trudno mu go polubić przez mieszankę cech, którą posiada. Brakowało mi też paru opisów lokacji i wyjaśnień jak coś działa. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach będzie coś o tym więcej.
......

Świat przedstawiony się rozwija, ale jak już wspomniałam, zabrakło parę szczegółów. Może to tylko moja ciekawość i pytania, na które chciałabym już mieć odpowiedzi. Niemniej brakowało mi tu czegoś.
......

Wydanie jest śliczne, a duża czcionka i język sprawiają, że naprawdę szybko książkę się czyta. Kilka potknięć językowych się przewinęło, ale nie są rażące i pewn
ie większość osób nawet nie zwróci na nie uwagi.
......

"Czarny Amulet" jest dużo lepszy od tomu 1 i udowodnił mi, że autor potrafi pisać ciekawie, konsekwentnie. Dostrzegłam też bardzo dużo podobieństw do HP, teraz, kiedy jestem już po lekturze prawie całej tamtej serii. Parę rzeczy brakowało, ale mam nadzieję, że wynagrodzi mi to kolejny tom z cyklu. 6/10 🧹

Czy sięgacie po kolejne tomy cyklów, jeśli pierwszy był przeciętny? Muszę przyznać, że jestem zwolenniczką drugiej szansy i jeśli plisy przeważają nad minusami, to chętnie sprawdzam, czy dalej jest lepiej. W przypadku "Kronik Jaaru" była to dobra decyzja, bo "Księgę Luster" od "Czarnego Amuletu" dzieli przepaść.
......

Bez mini spoilerów poprzez opis fabuły zaznaczę, że to...

Drugi tom Kronik Jaaru nie skupia się tak bardzo na samym Jaarze, gdyż większość fabuły dzieje się w naszym świecie. Jednak na miejsce akcji autor wybrał raczej te obdarzone magicznymi właściwościami miejsca jak choćby miasteczko wiedźm Hagsborough. To tu nasza Kate nauczy się nieco wiedźmiego fachu i poznaje inne obdarzone mocami nastolatki. Niestety nie może cieszyć się spokojnie nauką, bo komuś bardzo zależy żeby ją unieszkodliwić. Kate zaczyna grozić poważne niebezpieczeństwo.
Każdy, mały i duży, smakosz książek fantasy będzie czuł się ukontentowany, choć książka ma swoje wady jak choćby rozstrzygnięcie niektórych wątków. Ale wiadomo – nie dogodzi się wszystkim.
Więcej na: https://konfabula.pl/kroniki-jaaru-ksiega-luster-czarny-amulet/

Drugi tom Kronik Jaaru nie skupia się tak bardzo na samym Jaarze, gdyż większość fabuły dzieje się w naszym świecie. Jednak na miejsce akcji autor wybrał raczej te obdarzone magicznymi właściwościami miejsca jak choćby miasteczko wiedźm Hagsborough. To tu nasza Kate nauczy się nieco wiedźmiego fachu i poznaje inne obdarzone mocami nastolatki. Niestety nie może cieszyć się...

Zapraszam na mojego instagrama: sunsa_zia.libri
Uwaga mogą pojawić się spojlery z poprzedniej części.

Kate podczas wakacji jedzie z ciocią miasta wiedźm. Poznaje ta swoich rówieśników. Wszyscy mieszkają w domu księżycowym Selen — znajomej Hilleny. Kate w międzyczasie rozwija swoje umiejętności. Jednocześnie jej sny stają się coraz bardziej interesujące. Fion uważa, że ktoś próbuje jej coś przekazać. Kate z każdym dniem wydłuża listę podejrzewanych osób.

W tym samym czasie poznajemy historie Jonathana. Ujawnia się tajemnica jego rodziny. Jak można się domyślić, posiada on magiczne zdolności. Jednak co się stanie po ujawnieniu mrocznych sekretów skrywanych od piętnastu lat? Jedno jest pewne nic dobrego.

Z każdą stroną historia Kate przekonuje mnie coraz bardziej. Pojawia się coraz więcej tajemnic, jednocześnie rozwiązują się już znane. Najbardziej ciekawią mnie powiązania pomiędzy bohaterami.

Osobiście nie mogłam się doczekać więcej informacji na temat Jonathana. Zaciekawił mnie już w pierwszej części.

Co do minusów. Podczas jeden z rozmów dowiadujemy się o kompleksach głównej bohaterki. Jednak ja wolałabym o tym przeczytać w inny sposób. Przez dwie części nie było o tym wzmianki i nagle można osoba, która nie miała z nią dużej styczności, dotyka jej czułego punku. Brakuje mi tego jak do nich doszło. (Ten fragment może być trochę niezrozumiały, jednak nie chce zdradzić za dużo fabuły. Był to dość istotny moment).

Zapraszam na mojego instagrama: sunsa_zia.libri
Uwaga mogą pojawić się spojlery z poprzedniej części.

Kate podczas wakacji jedzie z ciocią miasta wiedźm. Poznaje ta swoich rówieśników. Wszyscy mieszkają w domu księżycowym Selen — znajomej Hilleny. Kate w międzyczasie rozwija swoje umiejętności. Jednocześnie jej sny stają się coraz bardziej interesujące. Fion uważa, że ktoś...

Po pierwszym tomie byłam troszeczkę zniechęcona, ale drugi tom jest o wiele lepszy. Bez przerwy coś się dzieje, dużo magi, ciemny las. No, jestem ciekawa co będzie w trzecim tomie.

Po pierwszym tomie byłam troszeczkę zniechęcona, ale drugi tom jest o wiele lepszy. Bez przerwy coś się dzieje, dużo magi, ciemny las. No, jestem ciekawa co będzie w trzecim tomie.

Postanowiłam jak najszybciej uporać się z drugim tomem Kronik Jaaru. Nie spodziewałam się fajerwerków. Potrzebowałam w danym momencie książki, która będzie miała dużą czcionkę i interlinię. Seria "Klaudiusz" Roberta Gravesa bardzo męczyła mnie oczy tym, że literki były małe, a interlinia najmniejsza z możliwych. Dlatego wybór Jaaru wydawał się idealny.

Kate ciągle jest niedoświadczoną czarownicą. Skończyła kolejną klasę w normalnej szkole. Jednak to nie oznacza kolejnych beztroskich wakacji. Kate musi teraz skupić się na przyswajaniu wiedzy magicznej. Ciotka zabiera ją na pierwsze magiczne wakacje, gdzie dziewczyna spotka inne młode wiedźmy. Jednak kłopoty nie opuściły Kate. Dziewczyna miewa dziwne sny i ma magicznego prześladowcę. Kto to jest? Czego chce od Kate? A może dziewczyna jest w błędzie?

Nie wiem czy to zasługa tego, że moja poprzednia lektura była tak nudna czy tego, ze Kroniki Jaaru weszły na nowy poziom. Ten tom czytało mi się zdecydowanie lepiej niż poprzedni. Momentów, które mogły się dłużyć nie było aż tak wiele. Odniosłam wrażenie, że akcja jest bardziej płynna. Kate irytowała mnie swoich zachowaniem, bo nie przykładała się do nauki magii, chociaż wiedziała, że w odróżnieniu od innych czarownic w swoim wieku nie ma wcale praktyki, bo przez wiele lat było to utrzymywane przed nią w tajemnicy. Bardzo łatwo było ją oderwać od nauki czy rozproszyć.

Uważam również, że postać Jonathana w tej części jest zbyt mocno przerysowana. W momencie, w którym poznajemy jego historię nie ma on powodów do tego, aby traktować swoją matkę w takie, a nie inny sposób. Jest wobec niej bezczelny i ewidentnie ma problem z kontrolowaniem emocji. Autor od samego początku próbuje go postawić w sytuacji ofiary, aby czytelnik zapałał do Jonathana sympatią pod koniec kiedy część puzzli historii trafi na odpowiednie miejsce.

Kolejne porównania do świata Harry'ego Pottera są naciągane. Owszem Kate wybiera różdżkę czy też odrodzenie negatywnej postaci lub też życie w niewiedzy o świecie magicznym przez sporą część swojego życia. Jednak Harry w odróżnieniu od Kate potrafił siedzieć nad książkami, aby przyswoić odrobinę wiedzy magicznej. Nie mówię, że zakuwał, bo od tego miał Hermionę, ale potrafił poświęcić odrobinę czasu na naukę.

Oceniam odrobinę wyżej niż pierwszy tom, bo czytało mi się zdecydowanie lepiej niż poprzednią część. Jednak uważam, że jest to dość słaba fantastyka.

Postanowiłam jak najszybciej uporać się z drugim tomem Kronik Jaaru. Nie spodziewałam się fajerwerków. Potrzebowałam w danym momencie książki, która będzie miała dużą czcionkę i interlinię. Seria "Klaudiusz" Roberta Gravesa bardzo męczyła mnie oczy tym, że literki były małe, a interlinia najmniejsza z możliwych. Dlatego wybór Jaaru wydawał się idealny.

Kate ciągle jest...

Czarny amulet jest drugą częścią serii Kroniki Jaaru.
Książka jest kontynuacją opowieści o losach Kate - młodej czarownicy. Kiedy jej ciotka oznajmia, że jadą na wakacje do Hagsborought Kate przekonana jest, że ona jako niedoświadczona wiedźma będzie się źle czuła wśród osób używających magii od dziecka.
Dzięki niespodziewanym zwrotom akcji czytelnik nie może oderwać się od lektury. Całość napisana jest przyjemnym dla czytelnika językiem, dzięki któremu książka sama się czyta.

Dzięki tej części pokochałam Babcię Annwynn ♥️

Czarny amulet jest drugą częścią serii Kroniki Jaaru.
Książka jest kontynuacją opowieści o losach Kate - młodej czarownicy. Kiedy jej ciotka oznajmia, że jadą na wakacje do Hagsborought Kate przekonana jest, że ona jako niedoświadczona wiedźma będzie się źle czuła wśród osób używających magii od dziecka.
Dzięki niespodziewanym zwrotom akcji czytelnik nie może oderwać się od...

Drugi tom mnie tak samo wciągnął jak pierwszy. Czyta się lekko. Polecam bardzo!!!

Drugi tom mnie tak samo wciągnął jak pierwszy. Czyta się lekko. Polecam bardzo!!!

Czarny amulet był cudowny. Tak wiele wątków się wyjaśniło, najbardziej ciekawą postacią był Jonathan oraz jego matka. Był wątek miłosny (i to nie jeden),dramaturgia łamiąca serce oraz wartka akcja. Polecam :)

Czarny amulet był cudowny. Tak wiele wątków się wyjaśniło, najbardziej ciekawą postacią był Jonathan oraz jego matka. Był wątek miłosny (i to nie jeden),dramaturgia łamiąca serce oraz wartka akcja. Polecam :)