Justyna Drzewicka stworzyła serię młodzieżową, na którą apetyt rośnie w miarę jedzenia. Pierwszy tom cyklu miał sporo wad, o czym wspominałam przy okazji jego recenzji, kontynuacja okazała się ciekawsza. Była lepiej przemyślana i więcej się działo, a bohaterowie nie irytowali swoim zachowaniem. Jak na tle wcześniejszych pozycji wypada zakończenie opowieści?

Protagoniści historii wiele przeszli. Co rusz porywali ich antagoniści, bohaterowie nie mieli chwili wytchnienia, ciągle musieli obmyślać nowe plany ucieczki i próbować uniknąć podążających ich śladami wrogów. Weles nie daje za wygraną, ale protagoniście nie mają zamiaru poddać się jego sile. Wiedzą, że nie mogą ciągle unikać napastnika i jego Okrutnych Złotników, czas stawić im czoła. Nila, Alla, Sambor, Flawia i Dalko podejmują decyzję – chcą pokonać oprawców, ale zrobią to na swoich warunkach. Prawda o niecnych czynach Welesa i jego kompanów musi w końcu wyjść na jaw. Czy bohaterom uda się pokonać wroga?

„Niepowszedni. Obława” to zdecydowanie najlepiej dopracowany tom serii. Wiele się w nim dzieje, jednak czytelnik nie odczuwa przesytu wydarzeniami, tak jak to miało miejsce w pierwszej części, gdzie protagoniści byli ciągle porywani i równie często musieli uciekać z pułapek. Tym razem autorka w zgrabny sposób przedstawia dalsze perypetie wykreowanych przez siebie postaci. Nie brakuje jej pomysłów na poprowadzenie fabuły, nie wykorzystuje co chwilę tych samych rozwiązań, nie powiela schematów. Dzięki temu lektura książki jest o wiele przyjemniejsza i odbiorca z zainteresowaniem śledzi losy jej bohaterów.

A ci mają ręce pełne roboty. Wymyślają kolejne plany i intrygi, starają się przechytrzyć antagonistów i przeżyć starcie. Czytelnik obserwuje, jak bohaterowie zmienili się od czasów pierwszego tomu. Wykorzystują swoje zdolności, stawiają czoła niebezpieczeństwom i owszem, popełniają błędy, ale uczą się na nich. Walczą ze swoimi lękami, a odbiorca kibicuje im w tym starciu.

Justyna Drzewicka z tomu na tom ma lepszy warsztat. Na początku nic nie sugerowało, że seria okaże się wciągająca i dobra, jednak drugi tom zmienił moje zdanie na temat cyklu, trzeci zaś pokazuje, że pisarka sukcesywnie szlifuje swoje umiejętności. A tych jej na pewno nie brakuje. Ciekawe pomysły, nawiązania do innych powieści i zgrabne wykorzystywanie znanych motywów to tylko niektóre elementy, jakie wykorzystała w swoim utworze.

„Niepowszedni. Obława” to idealne zakończenie przygody utalentowanych bohaterów. W ostatecznym rozrachunku seria okazała się dobra, kolejne jej tomy, zwłaszcza trzeci, były lepiej dopracowane niż premierowy. Autorka zgrabniej rozłożyła akcenty w akcji, a protagoniści zaczęli działać, a nie tylko uciekać.

Monika Doerre