Jedno słowo: MAJSTERSZTYK.
Ta Książka w każdym calu jest perfekcyjna, choć to może nie najlepsze słowo. Prawdziwe piękno nie jest przecież idealne, tylko...prawdziwe? niewysłowione? niepojęte?
Język jest tak niewyobrażalnie piękny... Nie potrafię opisać tego inaczej... Nawet najzwyklejsze zdania, typu opis codziennych prac, są skonstruowane tak, że po prostu przyjemnie jest je czytać. W powieści mowa jest o książkach, które zmieniają ludzi, trafiają prosto do serca i duszy. I to jest jedna z nich.

Nie będę opisywać fabuły, bo po to się czyta książki. Wiedzcie tylko, że to powieść tak wielowątkowa, wielowarstwowa i zaskakująca, że niczego nie można być pewnym. Już myślisz, że rozwiązałeś zagadkę, a tu wszystko obraca się o 180 stopni, a tobie pozostaje tylko niewysłowiony zachwyt nad kunsztem literackim Autora. Ja całkowicie zatraciłam się w świecie Książki, a kiedy jakiś po dwakroć przeklęty członek rodziny śmiał zakłócić mi spokój podczas czytania, chwile zajmowało mi przypomnienie sobie, gdzie jestem. Kim jestem. Bo duszą wciąż byłam w Barcelonie. To jest właśnie magia, podróż w czasie.

Ktoś kiedyś spytał mnie, o czym jest ta książka. Nie od razu odpowiedziałam, no bo co tu powiedzieć? Hm... ,,Cień wiatru'' jest o literaturze. O zawiłości i złożoności międzyludzkich więzi. O potędze przeszłości, o sile pamięci. O ludzkich tragediach, rozgrywających się na całym świecie we wszechobecnym cieniu wiatru...

Istnieje mnóstwo książek, które po prostu TRZEBA przeczytać, chociażby po to, by pozbyć się gorzkiej świadomości, że omija cię coś niezwykłego. ,,Cień wiatru'' do nich należy.
Ta książka w jakiś subtelny sposób mnie odmieniła. Moje spojrzenie na świat. I jestem wdzięczna. Wrócę do niej, jak Bóg da, jeszcze nie raz, witając ją jak starego przyjaciela i Wielkiego Mistrza.

Wam życzę tego samego. Tego nabożnego zachwytu, ilekroć przypomnicie sobie chwile spędzone na Cmentarzu Zapomnianych Książek.

Jedno słowo: MAJSTERSZTYK.
Ta Książka w każdym calu jest perfekcyjna, choć to może nie najlepsze słowo. Prawdziwe piękno nie jest przecież idealne, tylko...prawdziwe? niewysłowione? niepojęte?
Język jest tak niewyobrażalnie piękny... Nie potrafię opisać tego inaczej... Nawet najzwyklejsze zdania, typu opis codziennych prac, są skonstruowane tak, że po prostu przyjemnie...