Bardzo dobra książka. Co do wydania - kilka literówek na ostatnich stronach. A, no i „Brentola Huksa” zamiast „Brendola Huksa” na 430 str. bardzo razi po oczach.

Bardzo dobra książka. Co do wydania - kilka literówek na ostatnich stronach. A, no i „Brentola Huksa” zamiast „Brendola Huksa” na 430 str. bardzo razi po oczach.

Jestem w stanie zrozumieć, dlaczego zdaniem wielu ludzi „Więzy krwi” pozostają najlepszą kanoniczną książką w całym uniwersum.

To, co absolutnie uwielbiam w tej książce, to cała strona polityczna. Chociaż główni bohaterowie, Ransolm i Leia mają odmienne poglądy, łączy ich ten sam cel, a rozmowy między nimi są niezwykle angażujące. W dodatku potrafią rozmawiać ze sobą bez kłótni, a różnice w światopoglądzie nie przeszkadzają im zbudować opartej na wzajemnym szacunku przyjaźni.

Leia to bohaterka, która jest przede wszystkim zmęczona tym, co dzieje się w rządzie. Przyzwyczajona do życia podczas wojny, czuje się najlepiej wtedy, gdy działa, a niebezpieczeństwo towarzyszy każdemu jej krokowi. I to właśnie absolutnie w niej uwielbiam. Claudia Gray napisała ją w sposób, w który bez problemu wierzę – niezwykle ludzki. Niesamowicie polubiłam zresztą Leię w jej wydaniu, tę doświadczoną życiem kobietę, która robi to, co musi.
Claudia Gray doskonale odnajduje się w gierkach politycznych oraz intrygach, których rozwiązania trudno domyślić się niemal do końca. Jeszcze lepiej za to idzie jej granie na emocjach czytelników – nie tylko przez to, jaką gamę uczuć przeżywają bohaterowie, ale i klimat powieści. Z każdą stroną stawała się ona coraz bardziej niepokojąca i w pewnym momencie musiałam co jakiś czas przerywać lekturę z powodu napięcia w książce – zwyczajnie obawa o to, co stanie się na kolejnej stronie, była zbyt duża. I niby wiedziałam, jak cała historia się skończy, ale nie zmniejszało to tego napięcia, które wręcz wylewało się ze stron. Jednocześnie nie potrafiłam oderwać się od „Więzów krwi”, bo książka została napisana i przetłumaczona w naprawdę świetny sposób. 

To, na co muszę zwrócić uwagę, to doskonałe tempo powieści. Na początku jest ono dość wolne, a autorka poświęca czas na zbudowanie relacji między bohaterami, przeprowadzenie śledztwa, które choć fascynujące, nie jest niczym nowym w Gwiezdnych Wojnach, a także na zarysowanie sytuacji w Senacie. Potem akcja przyspiesza, problemy zaczynają się piętrzyć i nagle czytelnik zaczyna naprawdę niepokoić się o bohaterów książki. Claudia Gray doskonale wie, kiedy uderzyć i sprawić, że napięcie będzie towarzyszyć każdej czytanej literce. Zakończenie również jest mocne, choć z odrobiną nadziei. 

Dodam jeszcze w ramach refleksji, że książka ta, szczególnie ze względu na scenę polityczną, wywoływała we mnie pewne, nieco zgorzkniałe rozbawienie. Dlaczego? Chociaż całość dzieje się w wymyślonym świecie, w odległej galaktyce, nietrudno zauważyć, jak doskonale odnosi się do rzeczywistości, w której również politycy, zamiast wspólnie pracować na rzecz dobra, wolą się kłócić.

Poza typowymi dla Star Wars elementami mamy tu naprawdę dobrą powieść detektywistyczną i polityczną, a przede wszystkim piękną, smutną historię o przyjaźni, stracie i tym, jak kruchy może być pokój, szczególnie gdy ludzie u władzy wolą się kłócić oraz robić sobie na złość, zamiast zjednoczyć się w pracy o dobro planet.

No, chyba że ktoś czyta pozycje gwiezdnowojenne dla dużej ilości akcji oraz machania mieczami świetlnymi. Wtedy mocno się zawiedzie.

A więcej o książce na blogu: https://iurecenzje.blogspot.com/?m=1

Jestem w stanie zrozumieć, dlaczego zdaniem wielu ludzi „Więzy krwi” pozostają najlepszą kanoniczną książką w całym uniwersum.

To, co absolutnie uwielbiam w tej książce, to cała strona polityczna. Chociaż główni bohaterowie, Ransolm i Leia mają odmienne poglądy, łączy ich ten sam cel, a rozmowy między nimi są niezwykle angażujące. W dodatku potrafią rozmawiać ze sobą bez...

"Szkoda tylko, że wszystko wali się w gruzy" - słowa Lei Organy, głównej bohaterki "Więzów krwi", idealnie ilustrują opowieść stworzoną przez Claudię Gray. W powieści obserwujemy powolny upadek Nowej Republiki, który następuje raptem 20-30 lat po jej ustanowieniu. W politycznej "nawalance", rodem z naszego polskiego podwórka (rząd kontra opozycja),pełnej intryg, zakłamań i nadmiernej biurokratyzacji, tylko senator Leia zdaje się dostrzegać błędy, które już kiedyś pogrążyły Starą Republikę, a teraz ponownie doprowadzą do katastrofy w Galaktyce.
Claudia Gray, jako gwiezdnowojenna autorka, zbiera raczej pozytywne recenzje, więc nie dziwi, że na dobre zadomowiła się w gronie pisarzy tworzących książkowe uniwersum Star Wars od czasu disneyowskiej "reformy" kanonu. Mam jednak wrażenie, że "Więzy krwi" zaczynają być dobrą, mięsistą książką, dopiero od około trzechsetnej strony. Wcześniejsza część dzieła to siermiężny opis realiów życia politycznego na Hosnian Prime (stolica Nowej Republiki),przeplatany fragmentami o raczej mało atrakcyjnych misjach księżniczki z innym senatorem. Jest to może niezły wstęp do tego, co dzieje się od mniej więcej połowy książki, ale mam wrażenie, że nieco za długi i za nudny.
Mocną stroną "Więzów krwi" na pewno jest opis sinusoidalnej relacji Lei i Ransolma oraz ostatnie 180 stron książki, które czyta się już jednym tchem. Fragment ten stanowi bardzo dobre wprowadzenie do filmu "Przebudzenie Mocy".

"Szkoda tylko, że wszystko wali się w gruzy" - słowa Lei Organy, głównej bohaterki "Więzów krwi", idealnie ilustrują opowieść stworzoną przez Claudię Gray. W powieści obserwujemy powolny upadek Nowej Republiki, który następuje raptem 20-30 lat po jej ustanowieniu. W politycznej "nawalance", rodem z naszego polskiego podwórka (rząd kontra opozycja),pełnej intryg, zakłamań i...

Ciekawa książka pokazując politykę Republiki tuż przed filmami. Relacje Lei jako polityka nie są łatwe, musi balansować między róznymi stronnicwami by osiągnąć pokóc. Do tego dochodzi jej dziedzictwo związane z Darthem Vaderem. To wszystko pięknie się spina w tej książce. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Ciekawa książka pokazując politykę Republiki tuż przed filmami. Relacje Lei jako polityka nie są łatwe, musi balansować między róznymi stronnicwami by osiągnąć pokóc. Do tego dochodzi jej dziedzictwo związane z Darthem Vaderem. To wszystko pięknie się spina w tej książce. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Fajnie opowiedziana historia, z nieco zaskakującym finałem. Stanowi ciekawą odskocznię od historii Jedi i ich przeciwników.

Fajnie opowiedziana historia, z nieco zaskakującym finałem. Stanowi ciekawą odskocznię od historii Jedi i ich przeciwników.

Perełka nowego kanonu.

Perełka nowego kanonu.

Długo czekałem na powieść w której Leia będzie kompetentą bohaterką, a Gwiezdne wojny będą miały ciekawe spory polityczne. I choć tych dwóch elementów jest dużo, to mamy tutaj powieść przygodową z dużym natężeniem akcji.

Poza drobnymi mankamentami bardzo dobra rozrywka.

Długo czekałem na powieść w której Leia będzie kompetentą bohaterką, a Gwiezdne wojny będą miały ciekawe spory polityczne. I choć tych dwóch elementów jest dużo, to mamy tutaj powieść przygodową z dużym natężeniem akcji.

Poza drobnymi mankamentami bardzo dobra rozrywka.

Zawiedziony 7 czescia SW Przebudzenie mocy a własciwie brakiem wytlumaczenia skad znowu Imperium (Najwyzszy Porzadek...) jest wielkke szukalem pozycji, ktora uzupelni braki fabularne miedzy 6 a 7 czescia i wytlumaczy wydarzenia z tego okresu. W tej ksiazce ciekawe spojrzenie na postrzeganie galaktyki przez Leie w tym okresie, kilka ciekawych smaczkow, wciagajaca fabula, momentami za bardzo przeciągnięta

Zawiedziony 7 czescia SW Przebudzenie mocy a własciwie brakiem wytlumaczenia skad znowu Imperium (Najwyzszy Porzadek...) jest wielkke szukalem pozycji, ktora uzupelni braki fabularne miedzy 6 a 7 czescia i wytlumaczy wydarzenia z tego okresu. W tej ksiazce ciekawe spojrzenie na postrzeganie galaktyki przez Leie w tym okresie, kilka ciekawych smaczkow, wciagajaca fabula,...

7/10

7/10

Fajnie pokazana polityka po upadku imperium i tego jak powstawał FIRST ORDER. Przydaje się bo nadaje sensu skąd on się wziął bo w filmach nagle po prostu jest 0,0.

Fajnie pokazana polityka po upadku imperium i tego jak powstawał FIRST ORDER. Przydaje się bo nadaje sensu skąd on się wziął bo w filmach nagle po prostu jest 0,0.