Za mną drugi tom trylogii opowiadającej o szesnastoletniej Księżniczce Lei. Pierwszy wypadł fantastycznie. Jak będzie tym razem?
Leia to jedna z ulubionych postaci wielu miłośników Gwiezdnych Wojen. Mogłoby się wydawać, że jest w cieniu swojego brata, Luke’a Skywalkera. Bzdura. Księżniczka Alderaana potrafi sprawić, żeby świat ją zauważył.

Leia nadal przygotowuje się do przejścia prób, które udowodnią, iż jest godna tronu swojej planety. Dla przypomnienia, polegają one na prowadzeniu misji humanitarnych, odbyciu praktyk w senacie i przetrwaniu w górach. W poprzedniej części, dziewczyna dowiaduje się, że Bail Organa tworzy ruch oporu przeciw Imperium. Zszokowana i zawiedziona działaniem swojego ojca, nie wie, jak ma dalej postępować. Czy według jego rad walczyć z wrogiem na linii politycznej, czy wybrać przemoc?

W drugiej części Leia skupia się na pomocy potrzebującym. Dostarcza górnikom z Onoam sprzęt, który ma im ułatwić pracę. Jednak korupcja sięga głębiej niż kopalnie na tym księżycu. Wsparcie od księżniczki na niewiele się zda. Los robotników jest nieważny. Liczy się tylko to, aby władza wypełniła swoje kieszenie pieniędzmi. Na szczęście Organa nie daje tak łatwo za wygraną. Wraz z Dalné, Królową Naboo, udaje się do jedynego człowieka Imperium, który mógłby naprawdę zainteresować się losem pracowników. Po dosyć dziwnej, ale również owocnej rozmowie, wydarzyło się coś, co zaskoczyło mnie równie mocno co bohaterki.

Podoba mi się, że Claudia Gray pokazała więcej aspektów polityki galaktycznej. Wcześniej wspomniałam już o korupcji. Kolejnym przykładem może być rola Królowych Naboo. Dalné, która swoją drogą podbiła moje serce, jest tylko po to, by reprezentować planetę i ładnie wyglądać. Prawdziwa rola władczyń skończyła się, gdy Imperium wygrało. Ponadto przekręty w Senacie Galaktycznym są na porządku dziennym. Leia, podsuwając pomysł rozwoju edukacji na Arreyel, tak naprawdę zsyła na mieszkańców klęskę. Dla rządzących liczy się tylko zysk. Nie ludzie.

Księżniczka Alderaana to niezwykle inspirująca postać. Pokazuje wolę walki o sprawiedliwość. Mimo iż rodzice stanowczo zakazują jej mieszać się w sprawy rebelii i Imperium. Ona nie będzie kolejną władczynią, która ma po prostu świecić oczami. Będzie kimś więcej. Poza tym jej przyjaźń z Dalné pokazuje, że obie potrzebowały ze sobą porozmawiać. Przynajmniej przez chwilę. Jak królowa z księżniczką.

Do tego, główna bohaterka mierzy się z typowymi nastoletnimi problemami, takimi jak pierwsze zauroczenia czy niezbyt dobre stosunki z rodzicami. Wątki te nie grają tu głównej roli i nie są tak przerysowane, jak w młodzieżowych serialach. Uważam jednak, że dodają postaci więcej naturalności.

Więcej na: CzasoStrefa

Za mną drugi tom trylogii opowiadającej o szesnastoletniej Księżniczce Lei. Pierwszy wypadł fantastycznie. Jak będzie tym razem?
Leia to jedna z ulubionych postaci wielu miłośników Gwiezdnych Wojen. Mogłoby się wydawać, że jest w cieniu swojego brata, Luke’a Skywalkera. Bzdura. Księżniczka Alderaana potrafi sprawić, żeby świat ją zauważył.

Leia nadal przygotowuje się do...

Po krótkiej przerwie wracamy do odległej galaktyki, a tam powstaje rebelia. Coraz więcej układów ma dość reżimu Imperatora Palpatine’a choć nie pokazują może tego jeszcze otwarcie. Powstają jednak pierwsze zalążki buntowniczej działalności, a w ich centrum znajduje się nastoletnia księżniczka, która jako następczyni tronu podjęła się trzech wyzwań. Szybko przekonała się jednak, że są rzeczy o wiele ważniejsze niż dobro jednostki. Z kolei my dowiadujemy się o tym z premiery drugiego tomu mangi Star Wars: Leia. Trzy wyzwania księżniczki.

Pierwszy tom gwiezdno-wojennej mangi Egmontu był dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem. Generalnie, miałem wrażenie, że sporo o postaci Lei Skywalker już powiedziano i napisano, że może tutaj nie być miejsca na ciekawą historię. Na szczęście się myliłem. Komiks nie tylko świetnie wprowadza mniej zorientowanych czytelników w okres przed wydarzeniami z filmu Nowa Nadzieja, ale także fantastycznie przedstawia dojrzewającą bohaterkę w obliczu wyzwań politycznych, rodzinnych i innych.

Drugi tom zaczynamy od mocnego akcentu. Leia dowiaduje się bowiem prawdy na temat działalności jej rodziców. Co więcej, od razu się z nimi konfrontuje i dochodzi do uwolnienia wielu tłamszonych do tej pory emocji. Dziewczyna wyjawia co jej na sercu leży i jak ciężko było jej, gdy rodzice zdawali się już nią nie przejmować.

Jeśli ktoś kojarzy serial Andor, to w tym tomie Star Wars: Leia. Trzy wyzwania księżniczki możemy momentami poczuć podobny klimat. Mamy napięcie, niepewność co wydarzy się dalej i czy wszyscy bohaterowie przeżyją. Leia odkrywa mroczną stronę galaktyki, co niemal przypłaciła własnym życiem! Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że wciąż jest to historia o dojrzewaniu, więc atmosfera rodem z politycznego thrillera miesza się tutaj z elementami historii Young Adult i przygodową komedią.

Myślę, że nowe rozdziały w szczególności usatysfakcjonują miłośników gwiezdnej sagi. Znajdujemy tu bowiem bardzo fajne odniesienia do wydarzeń z epizodów I-III, a nadchodzą one naprawdę niespodziewanie. Wizyta na Naboo i Moff Panaka odnajdujący powiązanie głównej bohaterki z byłą królową Amidalą to najważniejszy z nich.

Tym razem fabuła bardziej kręci się wokół jednego wątku. Oczywiście, znów przyglądamy się treningowi oraz misjom głównej bohaterki. Można jednak odnieść wrażenie, że im więcej dowiaduje się ona na temat rebelii i reżimu Imperium tym bardziej manga skupia się na jej działaniach z tym związanymi. Myślę, że bardziej niż w pierwszym tomie czuć kierunek w jakim zmierza historia.

Co zaś tyczy się ilustracji to Star Wars: Leia. Trzy wyzwania księżniczki trzyma naprawdę wysoki poziom. Mamy okazję poznać nowe rasy i planety, a te doskonale wpisują się w stylistykę Star Wars. Bardzo spodobali mi się Susi, rasa kosmitów, przypominających gadające żaby rodem z Naruto. Mają taki azjatycki vibe, którego w Gwiezdnych Wojnach do tej pory chyba nie widziałem. Na osobne uznanie zasługuje to jak komiks świetnie oddaje ciężar sytuacji, z którymi mierzą się bohaterowie. Jak na dłoni widzimy złość, wewnętrzne konflikty i stres.

Jestem szalenie ciekaw jakie przeszkody staną jeszcze na drodze księżniczki Lei. Drugi tom mangi Egmontu to doskonała kontynuacja. Wiele nam nie potrzeba, żeby z powrotem wsiąknąć w historię. Zachwyca zarówno rozważnie skonstruowana fabuła jak i wizualna strona komiksu. Będziecie zadowoleni.

Po krótkiej przerwie wracamy do odległej galaktyki, a tam powstaje rebelia. Coraz więcej układów ma dość reżimu Imperatora Palpatine’a choć nie pokazują może tego jeszcze otwarcie. Powstają jednak pierwsze zalążki buntowniczej działalności, a w ich centrum znajduje się nastoletnia księżniczka, która jako następczyni tronu podjęła się trzech wyzwań. Szybko przekonała się...

Przyznam, że bardzo czekałem na drugi tom mangi "Leia. Trzy wyzwania księżniczki" i miałem co do niego duże oczekiwania. I niestety się zawiodłem. Nie jest to zła pozycja, dostarcza nam kolejnych informacji o życiu księżniczki Lei i o jej relacjach z przybranymi rodzicami senatorem Bailem Organą i królową Brehą, ale czegoś tu zabrakło. Podróż Lei na Naboo, jak wiemy ojczystą planetę jej prawdziwej matki, to ciekawy wątek jednak poprowadzony tak strasznie skrótowo, że stracił cały rozmach i potencjalny ładunek emocjonalny. Obecność złowrogiego Imperium jest wyczuwalna, ale schodzi ona gdzieś na dalszy plan, aby zarysować różnice w podejściu do walki rodzącej się Rebelii. No szkoda, czekam na kolejny tom i oby ten był tylko rozbiegiem przed czymś wielkim.

Przyznam, że bardzo czekałem na drugi tom mangi "Leia. Trzy wyzwania księżniczki" i miałem co do niego duże oczekiwania. I niestety się zawiodłem. Nie jest to zła pozycja, dostarcza nam kolejnych informacji o życiu księżniczki Lei i o jej relacjach z przybranymi rodzicami senatorem Bailem Organą i królową Brehą, ale czegoś tu zabrakło. Podróż Lei na Naboo, jak wiemy...

PopKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-mangi-star-wars-leia-tom-2/

Początek mangi Star Wars: Leia tom 2 bezpośrednio kontynuuje wydarzenia z końcówki poprzedniej części. Młoda bohaterka dowiaduje się (uwaga spojler),że jej rodzice związani są z Rebelią i cały czas starają się przeciwstawiać rosnącej sile Imperium. Był to dla niej wielki szok, z którego zadziwiająco szybko się otrząsnęła. Sama również dostrzegając zło panoszące się w galaktyce, gotowa jest przyłączyć się do walki z władzą Imperatora. Nie może ona jednak zaniedbywać swoich obowiązków dyplomatycznych. Tym samym swoje kolejne kroki kieruje na planetę Naboo, gdzie będzie miała okazję udowodnić swoją przydatność dla Rebelii (ściągając jednak na siebie pewne poważne kłopoty).

Pierwszy tom serii czytało się naprawdę bardzo dobrze i tak też jest w przypadku drugiej odsłony. Claudia Gray serwuje tu odbiorcy naprawdę niezłą i angażującą historię młodej księżniczki, dodając do tego pełno mniej lub bardziej oczywistych nawiązań do filmowej sagi.

Pochłaniając kolejne kadry komiksu, obserwujemy jak młoda Leia z nieświadomej i początkowo trochę naiwnej dziewczyny, coraz bardziej zaczyna przemieniać się w księżniczkę znaną z ekranów kin. Nie jest to jednak jeszcze silna i pewna siebie przyszła przywódczyni Rebelii. Przed nią jeszcze daleka droga i bardzo wiele nauki, zanim stanie się buntowniczką (którą pokochał świat).

Sięgając po ten tytuł, trzeba być świadomy, że losy Lei niekoniecznie są nadmiernie widowiskowe (dla wielu uniwersum Star Wars to synonim akcji). Fabuła głównie skupia się tu na dyplomatyczno/humanitarnych zadaniach młodej bohaterki, które coraz bardziej odsłaniają przed nią oblicze mroku pochłaniającego galaktykę. Jak na młodą (nastoletnią) osóbkę przystało, ma ona również chwile słabości, kiedy to na pierwszy plan scenariusza wysuwają się różne emocje....

PopKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-mangi-star-wars-leia-tom-2/

Początek mangi Star Wars: Leia tom 2 bezpośrednio kontynuuje wydarzenia z końcówki poprzedniej części. Młoda bohaterka dowiaduje się (uwaga spojler),że jej rodzice związani są z Rebelią i cały czas starają się przeciwstawiać rosnącej sile Imperium. Był to dla niej wielki szok, z...

"Leia. Trzy wyzwania księżniczki" to już drugi tom mangi na podstawie książki Claudii Gray. Za adaptację książki na mangę oraz rysunki odpowiada japoński rysownik Haruichi. Czy jest tak dobrze, jak było przy pierwszym tomie?



No więc drugi tom mangi zdecydowanie trzyma poziom. Leia jest nadal tą samą upartą nastolatką, jednak częściowo stara się już dorosnąć do swojej przyszłej roli. Sceny z rodzicami wypadają bardzo przekonująco i nawet nie przeszkadzała mi w nich specyficzna dla mangi mimika.



Cała misja na Naboo i połączenie księżniczki z królową wypadły naprawdę w porządku. Obyłam się w tym wątku bez zaskoczeń, bo znam fabułę książki, ale nadal bardzo przyjemnie się to czytało.




Co do rysunków, to podtrzymuję zdanie z poprzedniego tomu. Jak nie przepadam za mangowym stylem, tak są momentami bardzo ładne. A malutka Leia jest całkiem urocza.



Sam drugi tom jest sporo krótszy od pierwszego. Na oko o około 50-30 stron. Zawiera tak naprawdę tylko jedną konfrontację z rodzicami i wyprawę na Naboo. W wątku senackim poza końcówką dzieje się niewiele.

Ktoś niestety w wydawnictwie nie przemyślał, że kolejny tom będzie krótszy i źle zaplanował grzbiety mangi, że się ze sobą nie zgrywają. Mnie to osobiście niestety razi.

Na końcu mangi zamieszczono w dodatku kilka rysunków fanów, które dostał autor. Niektóre są naprawdę super.



Podsumowując, drugi tom przygód nastoletniej księżniczki Lei zdecydowanie trzyma poziom. Ja polecam i nie chcę wchodzić w szczegóły, żeby nie psuć wam zabawy!

"Leia. Trzy wyzwania księżniczki" to już drugi tom mangi na podstawie książki Claudii Gray. Za adaptację książki na mangę oraz rysunki odpowiada japoński rysownik Haruichi. Czy jest tak dobrze, jak było przy pierwszym tomie?



No więc drugi tom mangi zdecydowanie trzyma poziom. Leia jest nadal tą samą upartą nastolatką, jednak częściowo stara się już dorosnąć do swojej...