Anna prowadzi spokojne, niemalże błogie życie.
Ma kochającego męża Roberta i synka Kubusia, teoretycznie powinna być szczęśliwa.
Prześladują ją jednak straszne wspomnienia.
Związane są nie tylko z Małgorzatą Lituo, która wyłudziła od niej 100 000 złotych.
Ale przede wszystkim z byłym mężem Sylwestrem, który upozorował samobójstwo. Obecnie jest nazywany wodzem, ponieważ przewodniczy partii "Obóz Odrodzenia Ojczyzny".
Partii której członkowie nie znają żadnych skrupułów.
Dla których cel uświęca najpodlejsze środki.
Liczy się tylko przekroczenie pięcioprocentowego progu wyborczego.

W powieści pewne zjawiska społeczne są przejaskrawione.
Pani Izabela pisze że w Polsce stopa bezrobocia jest na poziomie 30%. A naprawdę tak wysoki procent ludzi bez pracy mieliśmy ostatnio w dwudziestoleciu międzywojennym. Obecnie wynosi niecałe 10 procent.


Powieść miejscami czyta się jak Jeżycjadę ale tak jak jej gorsze tomy.
Opisy tak samo emanują ciepłym językiem, postacie tak szczęśliwe, że udziela nam się ich błogostan.
Miejscami czyta się jak raczej kiepski thriller, przedstawiona jest ciemna strona ludzkiej psychiki, a niektóre postacie są doszczętnie zwyrodniałe. Strach się ich bać.

Anna prowadzi spokojne, niemalże błogie życie.
Ma kochającego męża Roberta i synka Kubusia, teoretycznie powinna być szczęśliwa.
Prześladują ją jednak straszne wspomnienia.
Związane są nie tylko z Małgorzatą Lituo, która wyłudziła od niej 100 000 złotych.
Ale przede wszystkim z byłym mężem Sylwestrem, który upozorował samobójstwo. Obecnie jest nazywany wodzem, ponieważ...