Na "Galerię złamanych piór" składają się dwa cykle felietonów Kresa, traktujące o sztuce pisania i problemach, z jakimi radzić sobie musi początkujący autor. Słowo "początkujący" jest tu kluczowe; "Galeria..." nie zahacza o zaawansowaną teorię literatury, a poruszane w niej tematy są często bardzo, bardzo przyziemne i dla ludzi jako tako z językiem literackim obeznanych - niekoniecznie zaskakujące. Czego absolutnie nie poczytuję jako wady: tematyka jest jak najbardziej ważna, a Kres sprzedaje ją umiejętnie i z humorem. Główną wadą obu cykli jest nieznośne tłumaczenie się Kresa ze wszystkiego; z odpowiedzialności wobec czytelników, z kierunku, w którym zmierza formuła cykli, z osobistych poglądów, umiejętności, i tak dalej, i tak dalej. Kres kokietować umie i wszystkie te usprawiedliwienia mają formę dowcipną i lekką, ale od pewnego momentu zaczęły mnie poważnie wkurzać. Reszta - z drobnymi wyjątkami - była sympatyczna, a od czasu do czasu pouczająca.

Na "Galerię złamanych piór" składają się dwa cykle felietonów Kresa, traktujące o sztuce pisania i problemach, z jakimi radzić sobie musi początkujący autor. Słowo "początkujący" jest tu kluczowe; "Galeria..." nie zahacza o zaawansowaną teorię literatury, a poruszane w niej tematy są często bardzo, bardzo przyziemne i dla ludzi jako tako z językiem literackim obeznanych -...