Dziwna to książka. Niby dość zwięzła, a jednak opisuje wydarzenia na przestrzeni kilkunastu (kilkudziesięciu?) lat. Początkowo dość surowa i lakoniczna, później coraz bardziej sensualna. Intrygujące miejsca, irytujące postaci, wszystko podszyte emocjami. Chyba jednak bardziej kobieca, ale nie szkodzi... Summa summarum podobała mi się.

Dziwna to książka. Niby dość zwięzła, a jednak opisuje wydarzenia na przestrzeni kilkunastu (kilkudziesięciu?) lat. Początkowo dość surowa i lakoniczna, później coraz bardziej sensualna. Intrygujące miejsca, irytujące postaci, wszystko podszyte emocjami. Chyba jednak bardziej kobieca, ale nie szkodzi... Summa summarum podobała mi się.

Zazwyczaj podobają mi się takie powieści jak "Kobieta z Isla Negra", ale jednak jestem nieco rozczarowana. Momentami zbyt lakoniczna, ale jednocześnie przesadnie patetyczna - chyba tak bym opisała tę książkę. Wyczułam coś wymuszonego w klimacie , dodatkowo główna bohaterka przez większość stron jest dość irytująca.

Zazwyczaj podobają mi się takie powieści jak "Kobieta z Isla Negra", ale jednak jestem nieco rozczarowana. Momentami zbyt lakoniczna, ale jednocześnie przesadnie patetyczna - chyba tak bym opisała tę książkę. Wyczułam coś wymuszonego w klimacie , dodatkowo główna bohaterka przez większość stron jest dość irytująca.

Mam sprzeczne uczucia do tej książki. Z jednej strony bardzo mnie ciekawiła i naprawdę chciałam wiedzieć co dalej. Z drugiej strony denerwowało mnie szybkie przeskakiwanie między wydarzeniami. Miejscami ciężko było mi się połapać w wieku głównej bohaterki.
Książka zaczyna się od przeprowadzi Elisy i jej mamy do Isla Negra do domu Pabla Nerudy. Z opowieści głównej bohaterki możemy dowiedzieć się jak wyglądało codzienne życie pisarza i jego żony.
Większość wydarzeń ma miejsce w Isla Negra. Kiedy nasza bohaterka dorasta przenosi się do Francji.
Moim zdaniem jest Elisa skrytą i samotną osobą. Oprócz mamy, Pabla i jego żony nie ma innych znajomych. Pojawia się kilka innych osób, ale raczej nie zostają na stałe w życiu bohaterki.
Książka skłoniła mnie też do rozmyślań na temat relacji matka - córka. Tutaj jest przedstawiona w sposób dość powściągliwy. Nie są sobie jakoś bardzo bliskie, ja ze swoją też nie byłam może jakiś super blisko, ale zawsze wiedziałam, że jest i raczej nie starałam się unikać kontaktu z nią tak jak główna bohaterka ze swoją.
Było też sporo zmysłowych scen, między innymi jak Elisa odkrywała swoją kobiecość.
Ogólnie książka mi się podobała i skłaniała do rozmyślań nad swoim życiem.

Mam sprzeczne uczucia do tej książki. Z jednej strony bardzo mnie ciekawiła i naprawdę chciałam wiedzieć co dalej. Z drugiej strony denerwowało mnie szybkie przeskakiwanie między wydarzeniami. Miejscami ciężko było mi się połapać w wieku głównej bohaterki.
Książka zaczyna się od przeprowadzi Elisy i jej mamy do Isla Negra do domu Pabla Nerudy. Z opowieści głównej bohaterki...

Więcej prawdy jest w tytule niż w opisie. Pablo Neruda jest postacią drugoplanową, plan pierwszy to losy Elisy, która dorasta w jego willi. Fascynacja dziewczyny mieszkańcami i gośćmi domu poety oddala ją od matki, ale pozwala również odkryć prawdę o sobie.

Więcej prawdy jest w tytule niż w opisie. Pablo Neruda jest postacią drugoplanową, plan pierwszy to losy Elisy, która dorasta w jego willi. Fascynacja dziewczyny mieszkańcami i gośćmi domu poety oddala ją od matki, ale pozwala również odkryć prawdę o sobie.

"Kobieta z Isla Negra" to powieść dość niezwykła. Maria Fasce przybliżyła w niej sylwetkę chilijskiego poety, laureata nagrody Nobla Pabla Nerudy. Ricardo Eliecer Neftali Reyes Besualto stworzył swój literacki pseudonim wykorzystując imię francuskiego poety Paula Verlaina oraz nazwisko czeskiego liryka Jana Nerudy i już w 1920 roku właśnie w ten sposób - jako Pablo Neruda - podpisał swój debiutancki tomik wierszy.

Niezwykly poeta, literat i noblista jawi nam się jako osoba pełna sprzeczności. Geniusz, opiekuńczy i wrażliwy był jednocześnie egoistą, okrutnikiem, mężczyzną infantylnym i niedojrzałym. Ten człowiek o bardzo silnym charakterze uwielbiał kobiety, ale na każdej z nich odciskał swoje piętno. Poeta czerpał natchnienie ze swoich erotycznych fascynacji, ale w kontaktach damsko - męskich bywał bezwzględny i bezduszny.

Maria Fasce przenosi nas w lata 50-te XX w. Dwunastoletnia Elisa wraz ze swoją matką Raquel opuszczają chilijskie Temuco i przeprowadzają się na Isla Negra do domu Pabla Nerudy, aby prowadzić mu dom. Przebywając w posiadłości poety młodziutka dziewczyna wnikliwie obserwuje wszystko, co dzieje się wokół niej. Poeta początkowo jest mentorem nastolatki. Potem Elisa staje się świadkiem niewierności Pabla, co wzbudza zamęt w jej pojmowaniu rzeczywistości. Podziwia piękną żonę poety Delię del Carrill - argentyńską malarkę, kobietę z klasą wywodzącą się z arystokratycznej rodziny. Elisa uczy się od niej kurtuazji, a w późniejszym czasie stara się naśladować jej klasę. Ogromną rolę odgrywa w tej historii damska przyjaźń. Kobiety, z którymi obcuje bohaterka mają wpływ na kształtowanie jej osobowości.

W powieści wiele jest namiętności i zmysłowości. Subtelna i delikatna opowieść ukazuje nastolatkę, która dorasta, dojrzewa i przemienienia się w odpowiedzialną i niezwykłą kobietę wkraczającą stopniowo w skomplikowany świat dorosłych. Elisa potrafi wykorzystać w swoim życiu to czego nauczyła się na Isla Negra. Przeszłość skrywa rodzinną tajemnicę, której trzeba stawić czoła. Autorka ukazuje tu miłość jako uczucie złożone i wielowymiarowe. Zwraca uwagę na różne jej aspekty.

Książkę bardzo dobrze się czyta. Liryczny język i narracja wzbogacona o wiersze i cytaty oraz nawiązania do literatury pomagają stworzyć nostalgiczny nastrój z pierwiastkiem romantycznym. Moim zdaniem jednak potencjał tej powieści nie został w pełni wykorzystany. Rozwinęłabym niektóre wątki, tym bardziej, że autorka opierała się na prawdziwych wydarzeniach z życia noblisty. A tak pozostał mi pewien niedosyt.Jeśli macie ochotę poznać genialnego poetę o mocnym charakterze i młodą dziewczynę, której życie ukształtowały niezwykłe osoby to sięgnijcie po "Kobietę z Isla Negra". Polecam serdecznie.

"Kobieta z Isla Negra" to powieść dość niezwykła. Maria Fasce przybliżyła w niej sylwetkę chilijskiego poety, laureata nagrody Nobla Pabla Nerudy. Ricardo Eliecer Neftali Reyes Besualto stworzył swój literacki pseudonim wykorzystując imię francuskiego poety Paula Verlaina oraz nazwisko czeskiego liryka Jana Nerudy i już w 1920 roku właśnie w ten sposób - jako Pablo Neruda -...

Proza hiszpańskojęzyczna, Argentyna. dwunastoletnia dziewczynka z matką przybywa na wybrzeże do domu jako gosposia czy też służąca. Książka jest relacją dorastającej dziewczynki z otaczającego ją świata. Powieść nawiązuje do rzeczywistych postaci poety Pabla Nerudy - noblisty, jego żony i kochanki. Narracja pełna jest zmysłowości, opisów wrażeń i bodźców oddziałujących na bohaterkę, pełna słońca, które łaskocze skórę i morza oblewającego bose stopy. Pełna dźwięków, spojrzeń kochanków, małżonków, matki. Miałam nieodparte wrażenie bycia tuż obok,obserwacji najintymniejszych myśli i odczuć dziewczyny. Książka bardzo malarska, sugestywna, piękna. Subtelna. Cudownie się ją czyta. Pozostawia ślad na długo pod skórą.

Proza hiszpańskojęzyczna, Argentyna. dwunastoletnia dziewczynka z matką przybywa na wybrzeże do domu jako gosposia czy też służąca. Książka jest relacją dorastającej dziewczynki z otaczającego ją świata. Powieść nawiązuje do rzeczywistych postaci poety Pabla Nerudy - noblisty, jego żony i kochanki. Narracja pełna jest zmysłowości, opisów wrażeń i bodźców oddziałujących na...

Historia oparta na faktach. O Pablu Nerudzie, jego żonie, kochance i życiu na Isla Negra dowiadujemy się z ust Elisy. Elisa jako dziecko, wraz z matką trafia d do domu poety. Obserwuje jego i życie poety. Zafascynowana jest jego żoną, malarką Delią. Dorasta w niezwykłym domu, pełnym pamiątek, książek. Czyta, obserwuje, zaprzyjaźnia się z Delią. Dorasta. Dojrzewa. Odkrywa zmysłowość, pożądanie, zdradę. Zmienia swoje życie, oddala się od matki.Dopiero gdy matka umiera, Elisa dowiaduje się dlaczego wyjechały na Isla Negra i jaką rolę odegrał w jej życiu Pablo Neruda.

Powieść pełna zmysłowości, emocji. Pełna refleksji, smutku. Delikatna z jednej strony, a z drugiej strony bezwzględnie obnażająca ludzką naturę.

Piękna. Bardzo mi się podobała.

Historia oparta na faktach. O Pablu Nerudzie, jego żonie, kochance i życiu na Isla Negra dowiadujemy się z ust Elisy. Elisa jako dziecko, wraz z matką trafia d do domu poety. Obserwuje jego i życie poety. Zafascynowana jest jego żoną, malarką Delią. Dorasta w niezwykłym domu, pełnym pamiątek, książek. Czyta, obserwuje, zaprzyjaźnia się z Delią. Dorasta. Dojrzewa. Odkrywa...

,,Kobieta z Isla Negra" to opowieść inspirowana prawdziwymi postaciami: chilijskim poetą Pablo Nerudą, jego żoną Delia i kochanką Mathilde. I chociaż te osoby zajmują ważne miejsce w powieści, nie są najważniejsze. Obserwujemy ich skomplikowaną relację oczami dwunastoletniej Elisy, córki gosposi. Dziewczynka wchodzi do domu, w którym buzują skrywane emocje i namiętności. Sama zaczyna uświadamiać sobie swoje dojrzewanie, zaczyna poznawać co oznacza kobiecość a śledząc otaczające ją kobiety próbuje odnaleźć swoją własną ścieżkę oraz zrozumieć to co z nią i wokół niej się dzieje.

,,Kobieta z Isla Negra" to opowieść ociekająca emocjami. Czasem niedopowiedzianymi, czasem wręcz bezczelnie wyciągniętymi na światło dzienne. Dom w Isla Negra staje się centrum wszechświata, kopułą pod którą schowane są różne odmiany kobiecości. Jądrem tego zdaje się być Pablo Neruda, jedyny pierwiastek męski wokół którego krążą Delia, Mathilde, Elisa a nawet gosposia Rachel. I o ile z zewnątrz wszystko wygląda na spokojną sielankę, trzeba dopiero wedrzeć się do środka by poznać i móc odczuć siłę namiętności i utajonego erotyzmu.

Lubię latynoski klimat opowieści: pełen emocji, dramatyzmu, pasji i namiętności. Gdzieś pomiędzy tym znalazły swoje miejsce ważne pytania o istotę kobiecości, poszukiwanie własnego ja, poświęcenie się dla innych. Ta krótka i bardzo zwięzła powieść idealnie do mnie trafiła, przypominając mi momentami prozę Alice Munro. Jeśli, ktoś dobrze czuje się w takich klimatach może być usatysfakcjonowany z lektury powieści Marii Fesce.

,,Kobieta z Isla Negra" to opowieść inspirowana prawdziwymi postaciami: chilijskim poetą Pablo Nerudą, jego żoną Delia i kochanką Mathilde. I chociaż te osoby zajmują ważne miejsce w powieści, nie są najważniejsze. Obserwujemy ich skomplikowaną relację oczami dwunastoletniej Elisy, córki gosposi. Dziewczynka wchodzi do domu, w którym buzują skrywane emocje i namiętności....

Bezpretensjonalna i szczera - autorka zgrabnie zachowuje balans pomiędzy prostotą stylu reporterskiego a poetycką intymnością pamiętnika. Uwielbiałam Elisę na każdej kartce.

Bezpretensjonalna i szczera - autorka zgrabnie zachowuje balans pomiędzy prostotą stylu reporterskiego a poetycką intymnością pamiętnika. Uwielbiałam Elisę na każdej kartce.

W połowie książki, informację zaczęły być podawane w tempie wystrzałów z kałasznikowa. Zupełnie uniemożliwiło to wczucie się w bohaterów, ich losy, ich emocje. Szkoda. Bardzo zmarnowany potencjał.

W połowie książki, informację zaczęły być podawane w tempie wystrzałów z kałasznikowa. Zupełnie uniemożliwiło to wczucie się w bohaterów, ich losy, ich emocje. Szkoda. Bardzo zmarnowany potencjał.