Dwoje zakochanych w sobie nastolatków, którzy niosą spory bagaż nieprzyjemnych życiowych doświadczeń. Wydaje im się, że skoro mają siebie, to teraz już wszystko będzie dobrze. I było. Do czasu, kiedy Nina (bo tak ma na imię główna bohaterka) bez słowa wyjeżdża i opuszcza Olivera.

Druga część opisuje wydarzenia, które mają miejsce pięć lat później. Oliver gra w zespole The Last Regret, który znajduje się na samym szczycie: wygrywają nagrody, jeżdżą w trasy koncertowe, nagrywają kolejne hity i cieszą się ze swojej sławy. Główny bohater nie może jednak ułożyć sobie życia. Chociaż spotyka się od dłuższego czasu z inną kobietą, to jego serce wciąż należy do Niny.
Kiedy pewnego razu wraz ze znajomymi udaje się do pubu, żeby trochę się rozluźnić, nie spodziewa się, że ten wieczór odmieni jego życie. Przy barze spotyka Ninę. Wymieniają ze sobą kilka zdań i umawiają się na śniadanie następnego dnia.
Oboje czują się skrępowani swoim towarzystwem, chociaż kiedyś byli tak blisko. Pięć lat rozłąki i niedopowiedzenia robią swoje. Zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu, przypominają sobie, jak bardzo się kochają i wydaje się, że wszystko jest na dobrej drodze do tego, żeby znowu byli szczęśliwi. Razem. Dziewczyna jednak skrywa pewien sekret, który okaże się sporą plamą na tym idealnym obrazku. Co to za sekret? Tego już Ci nie powiem, ale możesz sprawdzić.

„Nie zapomnij mnie” to książka, która odzwierciedla dwa największe marzenia nastolatków. Każdy w wieku szesnastu lat marzy o tym, żeby zdobyć sławę i wielką miłość. Dla większości ważna jest muzyka, która chociaż trochę pomaga okiełznać tę burzę, która hula w głowie i sercu, a także przejść przez kryzys tożsamości, z którym się młodzi borykają. Znam to, bo sama przez to przeszłam. Ciąg dalszy bywa różny: dla jednych muzyka pozostaje ważnym elementem życia, u innych schodzi na dalszy plan, ustępując miejsca innym doznaniom.

Główny bohater najpierw ma wielką miłość, później traci miłość, a zyskuje ogromną popularność, na koniec ma szansę na spełnienie obu tych marzeń. Jednak nie jest już nastolatkiem. Ma 21 lat i zaczyna traktować życie poważniej.

Nie mogę powiedzieć, żeby ta książka mnie zachwyciła. Momentami wzdychałam pobłażliwie, kiedy widziałam, jak bardzo naiwne są pewne elementy i jak bardzo autorka chciała uderzyć w utarte i sprawdzone schematy. Nudziły mnie przewidywalne dialogi oraz historia, która nawiązuje do argentyńskich telenoweli. Z drugiej strony jednak, patrząc na doświadczenie z młodzieżą, muszę stwierdzić, że oni faktycznie tak ze sobą rozmawiają. I może faktycznie takich historii oczekują. Może to właśnie do nich trafia i może tego potrzebują w walce z kryzysem tożsamości, dojrzewaniem i burzą hormonów.

A jeżeli nawet nie, to jest to trochę bajkowa historia, którą można przeczytać do poduszki. Może nie wniesie wiele do Twojego życia, ale i niczym Cię nie zgorszy.

Dwoje zakochanych w sobie nastolatków, którzy niosą spory bagaż nieprzyjemnych życiowych doświadczeń. Wydaje im się, że skoro mają siebie, to teraz już wszystko będzie dobrze. I było. Do czasu, kiedy Nina (bo tak ma na imię główna bohaterka) bez słowa wyjeżdża i opuszcza Olivera.

Druga część opisuje wydarzenia, które mają miejsce pięć lat później. Oliver gra w zespole The...