STWORZENI PRZEZ WSPOMNIENIA

Czasami może się zdawać, że życie to kwintesencja pytania "co by było gdyby". Co by było, gdyby rodzice Julesa nie zginęli? Co by było, gdyby on i jego rodzeństwo nie wylądowali w internacie? Co by było, gdyby nie poznał Alvy? Co by było, gdyby podjęli inne decyzje? Co wyglądałoby inaczej? Jakimi osobami by byli? I czy tamto życie mogłoby ich uchronić przed samotnością?

Powieść Benedicta Wellsa, zabiera nas w melancholijną podróż po wspomnieniach Julesa, na przestrzeni lat. Przedzieramy się przez ból, żałobę i smutek w dzieciństwie chłopca, który właśnie został sierotą. Towarzyszymy mu w okresie dorastania, gdzie utracił lekkość i zadziorność, z lat młodzieńczych, a stał się wycofanym outsiderem, zatopionym w świecie marzeń. Obserwujemy jego poczynania na pograniczu dorosłości - złe decyzje, gorsze konsekwencje, napierająca i przypominająca o sobie samotność, domagająca się uwagi. I w końcu - docieramy do nie mniej bolesnej czy okrutnej dorosłości - epilogu życia, a przynajmniej dla Julesa, kiedy cała przeszłość i wszystkie błędy, zbierają żniwo, wraz z przykrymi, palącymi, tragicznymi myślami i wspomnieniami. To opowieść o przeszłości i o tym jakie konsekwencje niesie, gdy człowiek pozwala jej kształtować teraźniejszość i przyszłość.

Jest niewiele autorów, którzy potrafią uchwycić dotkliwy, przykry smutek i przenikliwą, rozdzierającą samotność w rzeczywisty, autentyczny sposób. Niemieckiemu autorowi - Benedictowi Wellsowi jednak, w jakiś sposób się to udało. Czytanie tej powieści było zanurzeniem się w myśli, osoby, która nigdy sobie nie wybaczyła, która nigdy nie przestała żałować, która straciła blask i nadzieję, jeszcze zanim te mogły prawdziwie w niej rozbłysnąć. Pomimo wolnego tempa akcji, książkę czyta się szybko, jednak nie bezmyślnie - lektura "Końca samotności" dla mnie, była refleksyjną podróżą przez dręczące Julesa koszmary i lęki, którą nie mogłam nie odczuwać całą sobą. Czy to przez gorzki charakter lektury, czy też przez łamiącą, zbolałą osobowość głównego bohatera, autorowi udało się zawładnąć moimi myślami i zaskoczyć mądrą, wciągającą, poruszającą treścią.

"Koniec samotności" to nie tylko przejmująca opowieść o samotności i żalu, ale również historia pięknej miłości. Takiej, która rozumie, przebacza, nie jest jednak pozbawiona skaz. Benedict Wells, czaruje słowami, zapętla swoją niewesołą historię i poprzez pesymizm i smutek, potrafi wlać w serca czytelników mnóstwo nadziei i radości. Poświęca czas nie tylko głównemu bohaterowi, ale i tym przybocznym, a w efekcie dostajemy głęboką, wzruszającą, ale i pełną, bogatą książkę, z której można wiele wynieść nie tylko o naturze człowieka, miłości, przyjaźni, wybaczeniu i odpuszczaniu, ale również o śmierci, przemijaniu i pożegnaniach. Autor nie idealizuje życia, właściwie to ukazuje przede wszystkim cienie i brzydotę tego co nas dotyka i otacza - mówi o trudnościach, o zagubieniu, o utracie i zepsuciu, potrafi to jednak zrobić w taki sposób, by czytelnik nie tylko przejął się losami postaci, ale i na przykładzie tego co przytrafia się bohaterom, zaczął dostrzegać piękno przytrafiających się nam zdarzeń i pomimo smutku przedzierającego się przez strony powieści, zaczął patrzeć na świat i możliwości jakie przed nami stawia, w innym świetle.

"Koniec samotności" to dojrzała, przygnębiająca, ale też pełna nadziei powieść, w której nie wszystko jest idealne, a do bohaterów zaczyna docierać, że utraconego czasu nie da się odzyskać, a niektórych błędów, nie da się naprawić. Jeśli lubicie poważne, smutne, przejmujące historie, z którymi można po-reflektować o życiu - serdecznie zachęcam do sięgnięcia po dzieło Benedicta Wellsa.

8/10

http://sherry-stories.blogspot.com/2017/05/koniec-samotnosci-benedict-wells.html

STWORZENI PRZEZ WSPOMNIENIA

Czasami może się zdawać, że życie to kwintesencja pytania "co by było gdyby". Co by było, gdyby rodzice Julesa nie zginęli? Co by było, gdyby on i jego rodzeństwo nie wylądowali w internacie? Co by było, gdyby nie poznał Alvy? Co by było, gdyby podjęli inne decyzje? Co wyglądałoby inaczej? Jakimi osobami by byli? I czy tamto życie mogłoby ich...