Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Patrząc na uroczą okładkę debiutanckiej powieści Andy’ego Jonesa można oczekiwać jednej z wielu lekkich i zabawnych historyjek o relacjach damsko-męskich w stylu hollywoodzkim. Niestety, albo stety, oczekiwania czytelnika nijak mają się do rzeczywistości, ponieważ autor zaserwował odbiorcy emocjonalny rollercoaster i niebanalną opowieść o miłości, która od początku jest skazana na niepowodzenie. Zaproponowana przez niego opowieść o uczuciu dwojga zagubionych ludzi okazuje się dalekie od ideału lansowanego przez twórców filmowych scenariuszy. W tej powieści, podobnie jak w życiu, wymarzony facet nie będzie stał przez kilka godzin na mrozie pod oknem ukochanej z bukietem róż i serenadą. Fisher i Ivy są parą od kilku tygodni. Jak wielu zakochanych po uszy spędzają ze sobą dużo czasu, z czego większość w łóżku. Fisher jest przekonany, że znalazł kobietę ze swych marzeń, z którą może dzielić wspólne pasje i poczucie humoru. Ale wkrótce ta sielanka może dobiec końca. Wszystko wydaje się psuć, gdy para zostaje zaproszona przez ojca Fishera do jego rodzinnego domu. Ivy czuje silną presję ze strony niemalże idealnej rodziny ukochanego. Po pełnej rodzinnych wpadek wycieczce związek tych dwojga wkracza w nową fazę. Kobieta izoluje się od Fishera – nagle nie ma czasu na spotkania, jest wiecznie zmęczona, nie odpowiada na telefony i zasłania się nawałem pracy. Czyżby chciała zerwać? Jones proponuje czytelnikowi nowy wymiar miłosnej historii opowiedzianej oczami mężczyzny. Jego opowieść poraża brutalnym realizmem. W narracji Fishera świat i problemy życiowe ukazane są takie jakie są – bez przesadnego koloryzowania, bajkowego schematu wielkiej miłości i wiecznego szczęścia. Sposób widzenia mężczyzny na relacje uczuciowe nieraz śmieszy ironicznymi komentarzami, ale także wzrusza prostotą, gdy mówi o ważnych sprawach. Fisher jest postacią, którą nie sposób nie polubić od pierwszej chwili. Jest zabawny, często autoironiczny, ale jego sposób widzenia relacji między mężczyznami i kobietami zaskakuje brutalną szczerością. Z początku może się wydawać, że jest przebojowym facetem, duszą towarzystwa, który nie wie, czym są prawdziwe życiowe problemy. Ale takie są pozory. Ten ponad trzydziestoletni mężczyzna nadal zmaga się z utratą matki, o której śmierć często obwinia siebie. Również jego kariera zawodowa okazuje się daleka od ideału. Co prawda jest reżyserem, ale jego praca zupełnie nie przypomina wyobrażeń. Zajmuje się reklamami, ale nie tymi znanymi i lubianymi, które większość widzów uwielbia. Fisher robi reklamy, które szanujący się specjalista omija szerokim łukiem. Bo czy spot reklamowy papieru toaletowego lub śmierdzącego sera można uznać za szczyt marzeń? Raczej wątpię. Podobnie myśli Fisher, który z dnia na dzień coraz bardziej nienawidzi swojej pracy. Do tego dochodzą problemy dziewczyną oraz choroba przyjaciela. Ivy jest dziewięć lat starsza, a jej ciało pokryte jest bliznami z nieszczęśliwego wypadku z dzieciństwa. Ale jej wygląd w ogóle nie przeszkadza Fisherowi, wręcz przeciwnie uważa ją za seksowną i odmienną niż większość kobiet ,,upiększających się” botoksem i silikonem. Ta pracująca jako makijażystka na planie filmowym kobieta epatuje wewnętrzną siła i determinacją. Łączy ją z Fisherem pokrewieństwo dusz, mają podobne zainteresowania i poglądy na współczesny styl życia. Ale nieoczekiwanie ich relacje zostają poddane próbie po wydarzeniu, które zmieni życie obojga diametralnie. Andy Jones proponuje czytelnikowi historię niebanalną ukazującą trudności prawdziwego życia. Zdarzenia, które są udziałem głównych bohaterów mocno determinują ich zachowania i decyzje, które mogą zaważyć na ich przyszłości. Historia miłosna przedstawiona na kartach powieści jest początkowo niemalże sielankowa, aby później przybrać barwy szarości. Okazuje się, że uczucie Ivy i Fishera musi pokonać wiele przeciwności w tym chorobę i nieoczekiwaną śmierć. W niektórych momentach ich problemy schodzą na dalszy plan, by oddać prym parze gejowskiej Elowi i Philowi, którzy zmagają się z wyniszczającą organizm Ela chorobą Huntingtona. Podczas czytania tej wciągającej i miejscami bardzo bolesnej powieści wstrząsały mną różne emocje. Śmiałam się i płakałam razem z nimi, przeżywałam wzloty i upadki. Oczywiście kibicowałam bohaterom, by byli w stanie utrzymać ten związek i móc żyć spokojnie i szczęśliwie. Czasami zachowanie Fishera strasznie mnie denerwowało. Moim zdaniem nieco zbyt nachalnie analizował słowa ukochanej wypowiedziane podczas jednego z ich pierwszych spotkań. Ale nie zmieniło to mojego nastawienia do postaci. Wręcz przeciwnie, doszłam do wniosku, że dzięki Ivy wreszcie dorósł do roli pełnoprawnego partnera w związku i osoby, która musi zaakceptować własne wady i zalety, by móc stworzyć dojrzały związek.