Nie ma w tej książce nic, co by mnie zachwyciło. Nie ma nawet elementów, które by mi się podobały. Nawet bagnisty klimat, nawet zawiła zagadka, nawet charakterystyka postaci. Te książkę naprawdę napisał Beckett, który swoimi opisami zawsze angażował wszystkie moje zmysły? Który sprawiał, że stałam obok niego na sali i towarzyszyłam przy sekcji zwłok. Czułam odór rozkładającego się ciała i widziałam tłuszczowosk je pokrywający. Nie wierzę...
Bo co my tutaj mamy? Huntera, który milion razy grzęźnie w błocie. Odnoszę wrażenie, że to był wątek główny. A jakieś tam ciała odnalezione w wodzie. E, mało interesujący dodatek. Zarówno wątek kryminalny, jak i osobisto-ramansowy - nuda;/

Odniosłam wrażenie, że te ogromne ilości charakterystyki przyrody to taka pierwsza próba autora, aby zmierzyć się z napisaniem powieści obyczajowej=D plus rozkwitająca miłość. No jak byk zapachniało mi z lekka romansem. Wcale się nie zdziwię, kiedy następna książka Becketta będzie nosiła tytuł "Miłość aż po grób".

To zdecydowanie najsłabsza książka Becketta (nawet słabsza od "Zimnych ogni").

Nie ma w tej książce nic, co by mnie zachwyciło. Nie ma nawet elementów, które by mi się podobały. Nawet bagnisty klimat, nawet zawiła zagadka, nawet charakterystyka postaci. Te książkę naprawdę napisał Beckett, który swoimi opisami zawsze angażował wszystkie moje zmysły? Który sprawiał, że stałam obok niego na sali i towarzyszyłam przy sekcji zwłok. Czułam odór...