Pierwszą książkę z cyklu "Miecza Prawdy" przeczytałam już dość dawno i wiedziałam, że chcę sięgnąć po kolejne części. Nie szukałam ich specjalnie, ale kiedy natknęłam się na "Kamień Łez" w bibliotece postanowiłam wypożyczyć. Książka towarzyszyła mi przez miesiąc w autobusach miejskich, bo nie mogłam znaleźć czasu na czytanie. Była interesująca, ale nie wciągała jakoś specjalnie. I tak jak w pierwszym tomie tak i tutaj rozkręca się już za połową. Wtedy ciężko odkładało się ją na bok, czytelnikowi zaczyna zależeć na tym, aby bohaterowie rozwiązali problemy osobiste i te dotyczące ratowania całego ich świata.
W tej części poznajemy kolejne tajniki świata przedstawionego. Muszę przyznać, że robią one wrażenie, a autor zyskuje przy każdym dodanym aspekcie. Świetnie wymyślony zakon Sióstr, Dolina Zaginionych, lud Du Chaillu. Brawo.
Na plus również pomysłowe, zaskakujące sytuacje. Przykładowo ta w domu duchów u Błotnych Ludzi czy zdrada osób, które byśmy o to nie posądzali. Nie będę zdradzać więcej ;)
Jeżeli chodzi o bohaterów to Kahlan i Richard na początku trochę mnie męczyli, więc cieszyłam się, że ich wątki się rozłączyły. Walka małego bastionu pod dowództwem Kahlan była naprawdę wspaniale napisana, wciągała na całego. Szkoda mi tylko, że dość mało było w tej części Zedda, mam nadzieję że w kolejnych to się zmieni.
Bo oczywiście sięgnę po dalsze. Na początku powieści myślałam, że ta będzie ostatnią, ale pod koniec zawsze się rozkręci no i muszę!
Na dodatek pojawiła się nareszcie Cara! To była moja ulubienica z serialu o Poszukiwaczu!

Pierwszą książkę z cyklu "Miecza Prawdy" przeczytałam już dość dawno i wiedziałam, że chcę sięgnąć po kolejne części. Nie szukałam ich specjalnie, ale kiedy natknęłam się na "Kamień Łez" w bibliotece postanowiłam wypożyczyć. Książka towarzyszyła mi przez miesiąc w autobusach miejskich, bo nie mogłam znaleźć czasu na czytanie. Była interesująca, ale nie wciągała jakoś...