Pierwsze wydanie jest kopalnią wiedzy o życiu i obyczajach lat 50-tych XX wieku. Tak było i żadne deliberowanie na temat równości płci oraz poprawności politycznej nie ma najmniejszego sensu.

Pierwsze wydanie jest kopalnią wiedzy o życiu i obyczajach lat 50-tych XX wieku. Tak było i żadne deliberowanie na temat równości płci oraz poprawności politycznej nie ma najmniejszego sensu.

We wstępie autorka pisze: "Celem tej książki jest dopomożenie kobietom w ich licznych obowiązkach domowych." Minęło ponad 60 lat od czasu wydania tej książki, ja jednak się pytam: DLACZEGO TYLKO KOBIETY miały wypełniać "liczne obowiązki domowe". Jest to dla mnie tym bardziej niezrozumiałe skoro na zakończenie wstępu autorka pisze: "Był czas, że celem życia kobiety był przede wszystkim i jedynie dom. Dziś już to minęło. Kobiecie - jak każdemu pełnoprawnemu obywatelowi - dostępne są wszystkie przejawy życia, całe jego bogactwo." Wg autorki powinnyśmy, drogie Panie, umieć korzystać z piękna życia, nie zaniedbując własnego domu. Ani słowa o panach, którzy (prawdopodobnie) też w tych domach mieszkają! W owym poradniku (przeznaczonym niestety tylko dla pań) znaleźć można rozdziały o organizacji pracy w domu, opiece nad dzieckiem, sprzątaniu, urządzeniu kuchni jako warsztatu pracy, gotowaniu, ubieraniu i ukwiecaniu. Na zakończenie autorka informuje, że nie jesteśmy tylko gospodarzami (powinno być chyba gospodyniami) własnych domów, lecz także ulic, miast, fabryk i ziemi, a następnie żeby nas o tym przekonać sięga do przykładów z życia wziętych. Nie na darmo zatem podtytuł tej książki brzmi "Z kultury życia codziennego". Ta kultura wynikać ma z odezwy do narodu zawartej w "Programie Frontu Narodowego" w 1954 roku: "Musimy wychodzić naprzeciw wspólnym troskom, walczyć o wspólne dobro. Musimy gospodarować na tym swoim wspólnym gospodarstwie." Brr! W kwestii dbania o domowy księgozbiór autorka radzi: "Starajmy się, by nasze książki - przynajmniej w miarę możliwości były ukryte w szafach, za szybami lub zasłonkami. Kto ma dużo książek <to ja!!!>, ten musi się uciec do pomocy półek, ale wtedy ma więcej pracy z odkurzaniem." Ja będę teraz miała nieco mniej pracy z odkurzaniem moich półek, ponieważ tę książkę wypuszczam w świat. Niech trafi do historyków, socjologów lub innych badaczy zwyczajów w okresie PRL-u, bo zwykłym zjadaczom książek takim jak ja raczej się nie przyda.

We wstępie autorka pisze: "Celem tej książki jest dopomożenie kobietom w ich licznych obowiązkach domowych." Minęło ponad 60 lat od czasu wydania tej książki, ja jednak się pytam: DLACZEGO TYLKO KOBIETY miały wypełniać "liczne obowiązki domowe". Jest to dla mnie tym bardziej niezrozumiałe skoro na zakończenie wstępu autorka pisze: "Był czas, że celem życia kobiety był...