Za sprawą filmu Czarny łabędź poznaliśmy blaski i cenie baletu. Większość z nas widziała przede wszystkim warstwę estetyczną, czyli przepiękne stroje i widowiskową scenografię. Jednakże los baletnicy nie jest tak piękny jakby mogło się wydawać. Jest to praca wymagająca ogromnego wysiłku i wieloletnich treningów, które mogą zakończyć się za sprawą niewielkiej kontuzji. W artystycznym świecie baletu istnieje również ogromna rywalizacja oraz wymóg przestrzegania drakońskiej diety. Jak zatem wyglądały początki tego zawodu? Na to pytanie odpowiedzi udziela Ewa Stachniak.
Powieść Bogini tańca to podzielony na sześć części biograficzny portret Bronisławy Niżyńskiej. Żyjąca w cieniu sławnego brata Wacława, znanego choreografa, kobieta jedynie dzięki ogromnej determinacji udowodniła, że można osiągnąć niebywały sukces będąc kobietą. Została również cenioną choreografką w Kijowie, mimo, że ten zawód dotąd był uznawany za męską domenę. w Rosji została uznana za awangardową artystkę, ponieważ stała się prekursorką baletu argentyńskiego. Jej życie to doskonały przykład walki ze stereotypami dotyczącymi płci. Przez wiele lat Bronka musiała udowadniać własną wartość jako artystki. W tym celu odcięła się od dorobku brata i postanowiła podążyć własną ścieżką, która naznaczona była wieloma poświeceniami. Jej kariera przypominała sinusoidę wypełnioną wieloma sukcesami, ale i bolesnymi porażkami. Również życie osobiste Niżyńskiej obfitowało w wiele wydarzeń, ale udało się jej udowodnić, że może być nie tylko artystką, ale i żoną i matką. Z powodu ciąży Bronisława musiała zrezygnować z występu w ,,Wybranej” w 1913 roku, gdyż mógł on zagrażać życiu dziecka. Wycofanie się z tak znaczącej roli mogło wtedy oznaczać załamanie jej prężnie rozwijającej się kariery.
Słowa uznania należą się Ewie Stachniak za bardzo szczegółowe przedstawienie życia i kariery Niżyńskiej w perspektywie upływu czasu. Pisarka starała się ukazać całe spektrum zmian, jakie zaszły w Bronce od dzieciństwa po dorosłe życie. Wskazywała na skomplikowaną relację z bratem, który był określany mianem ,,złotego dziecka”. To jego talent dostrzegali wszyscy, począwszy od rodziców po znanych przedstawicieli świata artystycznego. Bronisława wyrosła w jego cieniu i musiała poszukać własnej drogi życiowej.
W trakcie prac nad książką pisarka korzystała z obszernego archiwum pamiątek zebranego w ponad 100 pudłach i przechowywanych w zbiorach Biblioteki Kongresu w Waszyngtonie. Miała zatem możliwość zobaczyć nie tylko przedmioty należące do tancerki, ale również bilety, jej pamiętniki i listy, dzięki którym mogła poznać Niżyńską nieco bliżej.
Powieść Ewy Stachniak to opowieść o niezłomnej kobiecie, która stara się podążać za marzeniami. Jej losy ukazują bolesną prawdę obnażającą podążanie za marzeniami. Bronisława chcąc piąć się po szczeblach kariery, musiała zmierzyć się z wieloma przeciwnościami losu. Przez wiele lat jej młodszy brat cierpiał na poważne zaburzenia psychiczne, które również zaczęły objawiać się u Wacława. Z tego powodu jego piękna kariera obfitująca w wiele sukcesów została przerwana. Jedynym oparciem dla matki zdruzgotanej chorobą synów okazała się Bronisława. Mąż artystki, który także był tancerzem okazał się bawidamkiem, który wielokrotnie zdradzał żonę. W obliczu przemian w Rosji Bronka musiała uciekać z Moskwy. Mimo tak wielu życiowych doświadczeń nie załamała się, a wręcz przeciwnie – starała się pracować jeszcze ciężej. Niżyńska udowodniła, że jest artystką na wysokim poziomie i wkrótce z jej zdaniem zaczęli liczyć się znani reżyserzy.
Książkę poleciłabym w szczególności osobom lubiącym niebanalne i dające do myślenia historie. Fabularyzowana wersja losów Niżyńskiej to przepiękna, melancholijna, ale i dająca nadzieję opowieść o sile kobiecej determinacji. To także ważny głos w bogatej historii baletu, który odkrywa przed czytelnikiem wszelkie cienie i blaski tego trudnego zawodu.

Za sprawą filmu Czarny łabędź poznaliśmy blaski i cenie baletu. Większość z nas widziała przede wszystkim warstwę estetyczną, czyli przepiękne stroje i widowiskową scenografię. Jednakże los baletnicy nie jest tak piękny jakby mogło się wydawać. Jest to praca wymagająca ogromnego wysiłku i wieloletnich treningów, które mogą zakończyć się za sprawą niewielkiej kontuzji. W...