„Wojna jest jak burza piaskowa. Każdy, kto znalazł się w jej zasięgu, jest coraz bardziej wyssany przez mroczne moce, które wciągają go w bezdenną przepaść, gdzie czai się zło „

Anna von Durkheim, wnuczka barona, właścicielka majątku, nam bardziej z kart powieści znana jako Marlene Kalten, postanawia napisać autobiografię. W tym celu zaprasza rodzinę i znajomych, do wysłuchania swojej opowieści.

Historia zaczyna się 21.07.1944 roku w Monachium, dokąd dociera Marlene w poszukiwaniu swoich przyjaciół. Pewna, że zginęli postanawia przyłączyć się do ruchu oporu i walczyć.
Dzielnie stawia czoło wszelkim przeciwnościom, a jest ich wiele, czasami, to aż trudno uwierzyć, że tyle zła, okrucieństwa spotkało tak młodą, kruchą, ale jak dzielną kobietę.

Kolejny raz sięgnęłam po powieść dotyczącą okresu II wojny światowej, jednego z najtragiczniejszych wydarzeń, jakie spotkało ludzkość w całej jej historii. Nieludzkość i okrucieństwo okupacji sprawiły, że ze strachu przed śmiercią ludzie często uodparniali się na widok cierpienia i godzili się na to co ich spotkało. Istniały jednak osoby takie, jak Marlene, które podczas II wojny światowej postanowiła walczyć o swoje prawa moralne i wierność własnym ideałom.
Walczy ratując innych, nie zaważając na niebezpieczeństwo, ale również zakochuje się...

Niestety nie miałam przyjemności przeczytać pierwszego tomu autorki. Zabrałam się za powieść „Marlene” nie wiedząc, że to kontynuacja. Jestem oczarowana stylem pisania nieznanej mi dotąd pisarki. Świetna, wartka akcja, trzymająca niesamowicie w napięciu, wspaniale nakreślone portrety bohaterów, w tym szczególnie Marlene, a wszystko to wplecione idealnie w prawdziwe wydarzenia z II wojny światowej.

Oczywiście, jak to bywa z powieściami opisującymi wydarzenia wojenne, również i ta, szokuje, przeraża, łzy płyną po policzkach, głos więźnie w gardle, w głowie burza myśli, słowa, które cisną się na język, ale zostają niewypowiedziane na głos, chwile refleksji, przemyśleń i w końcu, koniec ostatnia karta książki, ale to co się przeczytało, a szczególnie losy Marlene, tak mocno wyryły się w głowie, że na długo zostają w pamięci.

„Wojna jest jak burza piaskowa. Każdy, kto znalazł się w jej zasięgu, jest coraz bardziej wyssany przez mroczne moce, które wciągają go w bezdenną przepaść, gdzie czai się zło „

Anna von Durkheim, wnuczka barona, właścicielka majątku, nam bardziej z kart powieści znana jako Marlene Kalten, postanawia napisać autobiografię. W tym celu zaprasza rodzinę i znajomych, do...