długo ją czytałam bo to nie moje klimaty .NIE LUBIĘ romansów ,myślałam że będzie więcej o wojnie

długo ją czytałam bo to nie moje klimaty .NIE LUBIĘ romansów ,myślałam że będzie więcej o wojnie

Tom drugi jest znacznie lepszy niż pierwszy. Dużo sie dzieje, losy bohaterów ciekawie sie zazębiają. Bohaterowie w koncu zyskują sympatię czytelnika, okazują sie jacyś. Bardzo polubiłam Alicję, Raula, Jasia. Zakończenie jest zgrabne. W ogólnym rozrachunku warto sięgnąć po tę pozycję.

Tom drugi jest znacznie lepszy niż pierwszy. Dużo sie dzieje, losy bohaterów ciekawie sie zazębiają. Bohaterowie w koncu zyskują sympatię czytelnika, okazują sie jacyś. Bardzo polubiłam Alicję, Raula, Jasia. Zakończenie jest zgrabne. W ogólnym rozrachunku warto sięgnąć po tę pozycję.

Za emocje daję 8.
Jest to historia dalszego życia rodziny Matzerów, a bohaterkami są przyrodnie siostry Alicja i Barbara.
Zastanawiam się czy to ja jestem tak dziwna, że czytając tę część i poddając się emocjom tej książki nie mogłam uwierzyć w pewne reakcje i nakreślone historie?
Barbara od początku była pokazana jak zaściankowa, niefajna, bez poczucia humoru, i spontaniczności. Za to podkreślano u niej, że nie można z nią prowadzić rozmów na wiele tematów, że jest zawzięta, małostkowa, pamiętliwa. No cóż. Jak rozumiem według autorki Baśka powinna bez oporów, skrępowania i z otwartym sercem zaakceptować to, że mąż się zakochał, zostawił ją z trójką dzieci i pojechał wychowywać córkę, którą ma z kochanką. Powinna też bez mrugnięcia okien wyciągnąć rękę do swojej siostry Alicji, która w jej własnym domu uprawiała seks z jej narzeczonym tuż przed ich ślubem.
Możliwe, że jestem staroświecka, ale dla mnie bycie lojalnym, wiernym, dumnym i honorowym to nie są cechy, za które się kogoś potępia. Może w dzisiejszych czasach jednak tak jest?
Robert mąż Barbary, wiarołomny, ale tak przedstawiony (pomagający w czasie wojny lekarz, idący za głosem serca),że zamiast wkurzać się na niego czytelnik mu współczuje. Ja nie.
Alicja uważana przez innych i tak przedstawiona, jako osoba wrażliwa, "światowa" Paryżanka, empatyczna, wspaniała, dobra, nawet w łóżku wymarzona kochanka. A tak naprawdę skupiona na swoich potrzebach (seks z narzeczonym siostry, który sobie tłumaczyła tym, że on jeszcze nie jest jej mężem ;) manipulatorka i egoistka, dla której ona sama jest centrum wszechświata.
Czytając całość ani razu nie zauważyłam żeby ktoś lubił Baśkę. Serio? Nie miała ani jednej miłej cechy?! Nawet jej własna matka wolała Alicję, nawet jej służba i jej dzieci? Naprawdę jest tak, że dzieci nie są złe na porzucającego je ojca i nie współczują porzuconej i zrozpaczonej matce? Od razu akceptują kochankę z dzieckiem?! Zwykłym ludzkim odruchem jest współczucie osobie skrzywdzonej, a nie krzywdzącemu. Naprawdę na początku XX wieku służba w majątku stoi po stronie panienki z innego kraju, która mieszka bez ślubu sama z obcym mężczyzną i prowadzi dość rozrywkowe życie?! Akceptują to bez zmrużenia okiem, a na niespodziewaną przedmałżeńską ciążę swojej, miłej dla nich i odpowiedzialnej, panienki, rzucają gromy i są oburzeni?! :D
Nikogo poza Jaśkiem nie polubiłam w tej książce, ale Baśki było mi po prostu szkoda. Została tak przedstawiona żeby nikt jej nie polubił. Wszyscy w koło mieli uczucia, namiętności, wrażliwość tylko nie Baśka. Ona była prosta, jak konstrukcja cepa. Naprawdę, dziewczyna prowadząca z matką duży majątek, zarządzająca w sposób przyjacielski i sprawiedliwy pracownikami i ich rodzinami była niewrażliwa i tępa? Zasługiwała żeby nawet jej pokojówka spiskowała za jej plecami przemycając listy od ojca do dzieci? I tak ją przedstawiono żeby jeszcze ona sama miała z tego tytułu poczucie winy. Bo nie wybaczyła. A czy musiała?
Jako jedyna poza Jaśkiem ( z jej pokolenia) była osobą lojalną w stosunku do najbliższych i rodziny!
Gdybym miała zaprzyjaźnić się z Alicją czy Barbarą wybrałabym Barbarę, z powodów, które podałam wyżej. Alicja lojalność rozumiała tak, jak jej ona pasowała. A jak jej nie pasowała to sobie to wytłumaczyła, nawróciła się w kościele i tyle.
To samo Robert.
Co do wątku Karola i Aleksandry to jest to tak naciągana historia, że aż zęby bolą.

Saga jest bardzo ciekawa, szybko się ją czyta, ale ciężko mi się zgodzić na tak niesprawiedliwe potraktowanie jednej z głównych bohaterek. Chyba, że tak miało być. Jedna miała być ideałem, a druga czymś przeciwnym.
Polecam, jeśli ktoś lubi ciekawe historie rodzinne osadzone w tle historycznym.

Za emocje daję 8.
Jest to historia dalszego życia rodziny Matzerów, a bohaterkami są przyrodnie siostry Alicja i Barbara.
Zastanawiam się czy to ja jestem tak dziwna, że czytając tę część i poddając się emocjom tej książki nie mogłam uwierzyć w pewne reakcje i nakreślone historie?
Barbara od początku była pokazana jak zaściankowa, niefajna, bez poczucia humoru, i...

tom II oceniam niżej niż I. Muszę przyznać, że trochę się zawiodłam. Wciąż jest dobra narracja, ciekawe losy, choć jak na moje gusta zdecydowanie za dużo tych przypadkowych spotkań i przypadków ogólnie. Przede wszystkim ubódł mnie fakt, iż z zapowiadanych dalszych losów dwóch sióstr autorka skupia się wyłącznie na Alicji - szlachetnej, prawej, uwielbianej. Basia schodzi na dalszy plan i tego co się z nią stało wybaczyć nie mogę. Polubiłam tę prostą, uroczą dziewczynę, pełną miłości, jak się później okazuje także namiętności, a nawet hartu ducha i niezłomności. Nagle staje się zgorzkniałą, żałosną zrzędą, pełną zgryzoty, której towarzystwa nie mogą znieść nawet jej dzieci. Zero konsekwencji, a ja liczyłam na to, że w końcu i jej historia się rozwinie, odmieni się jej los, zostanie pokazana tak, jak wcześniej - jako osoba, która potrafi się podnieść po porażce, która ma w sobie tyle radości i miłości. Autorka jakby sama obdarzyła ją ogromną niechęcią i z każdej strony próbowała oczernić. Ostatnie 150 str przeczytałam bardzo pobieżnie, bo już nie mogłam dalej tego zdzierżyć. A szkoda, bo myślałam, że zaliczę tę książkę do ulubionych. Niestety, nic z tych rzeczy.

tom II oceniam niżej niż I. Muszę przyznać, że trochę się zawiodłam. Wciąż jest dobra narracja, ciekawe losy, choć jak na moje gusta zdecydowanie za dużo tych przypadkowych spotkań i przypadków ogólnie. Przede wszystkim ubódł mnie fakt, iż z zapowiadanych dalszych losów dwóch sióstr autorka skupia się wyłącznie na Alicji - szlachetnej, prawej, uwielbianej. Basia schodzi na...

Bardzo dużo komplikacji miłosnych w jednej rodzinie. Dwa tomy tej książki to w zasadzie po prostu romans, ale czyta się bardzo dobrze. Lektura tak długa, że akuratna czas świąt i pandemii. Bardzo podobna tematyka i okres historyczny jak w Alei starych topoli. W obydwu książkach XIX wiek i okres międzywojenny, Warszawa i Paryż. Ładnie opisane tło historyczne i wspaniałe opisy przeżyć bohaterów .Zestawienie nieszczęśliwej i szczęśliwej miłości w trudnych czasach .
Polecam. Chętnie sięgnę po inne książki tej autorki.

Bardzo dużo komplikacji miłosnych w jednej rodzinie. Dwa tomy tej książki to w zasadzie po prostu romans, ale czyta się bardzo dobrze. Lektura tak długa, że akuratna czas świąt i pandemii. Bardzo podobna tematyka i okres historyczny jak w Alei starych topoli. W obydwu książkach XIX wiek i okres międzywojenny, Warszawa i Paryż. Ładnie opisane tło historyczne i wspaniałe...

Przykro mi, że skończyłam. Zżyłam się z bohaterami, doszlifowałam historię, to była fascynująca lektura, nie wiem kiedy zleciało ponad 1000 stron. Za krótko!

Przykro mi, że skończyłam. Zżyłam się z bohaterami, doszlifowałam historię, to była fascynująca lektura, nie wiem kiedy zleciało ponad 1000 stron. Za krótko!

Ciekawa książka o przemijaniu życia.I co tak naprawdę jest istotne w życiu.

Ciekawa książka o przemijaniu życia.I co tak naprawdę jest istotne w życiu.

Bardzo wzruszająca powieść o skomplikowanym i nieprzewidywalnym losie dwóch kobiet i ich rodzin.Cudna saga,która bardzo wzrusza .

Bardzo wzruszająca powieść o skomplikowanym i nieprzewidywalnym losie dwóch kobiet i ich rodzin.Cudna saga,która bardzo wzrusza .

Druga część powieści to dalsze losy sióstr Alicji i Basi oraz ich rodzin.Losy bardzo zawiłe,dramatyczne,obfitujące w szereg konfliktów i "trzęsień ziemi".Jedni się rodzą,inni umierają,w tle toczą się przygotowania do II wojny światowej. Po przeczytaniu tej części nasunął mi się jeden wniosek: nie warto pielęgnować konfliktów i żywić urazy,rzucać słów,które ranią,bo życie tak szybko przemija a szansa na pojednanie może się już nie pojawić.Nie chciałam aby ta powieść się skończyła,bo zżyłam się z jej bohaterami,a końcówka książki wywołała łzy w oczach i smutek w sercu oraz właśnie refleksję: o ile życie mogło by być łatwiejsze gdyby nie urażona duma,gdyby ludzie potrafili w pewnych sprawach odpuścić,bo czas biegnie i pewnych rzeczy nie da się cofnąć,odwrócić,chociaż bardzo by się tego chciało...

Druga część powieści to dalsze losy sióstr Alicji i Basi oraz ich rodzin.Losy bardzo zawiłe,dramatyczne,obfitujące w szereg konfliktów i "trzęsień ziemi".Jedni się rodzą,inni umierają,w tle toczą się przygotowania do II wojny światowej. Po przeczytaniu tej części nasunął mi się jeden wniosek: nie warto pielęgnować konfliktów i żywić urazy,rzucać słów,które ranią,bo życie...

Czy zbiegów okoliczności może być w życiu tak wiele? Możliwe, ale jak na jedną powieść, to dla mnie było ich za dużo. Nawróceń i duchowości również . Zdecydowanie lepszy był to pierwszy.

Czy zbiegów okoliczności może być w życiu tak wiele? Możliwe, ale jak na jedną powieść, to dla mnie było ich za dużo. Nawróceń i duchowości również . Zdecydowanie lepszy był to pierwszy.